Chapter 5
1146 Words
Nagising ako na nakahiga sa buhangin. Hindi ako bumangon. Nanatili lamang ako sa pwesto ko. Bakit nagising pa ako?
"Are you insane?" Pamilyar ang boses na nagsalita.
Lumingon ako. Nakita ko iyong lalaking nagpatuloy sa akin kanina. Nakaupo siya sa buhangin habang may hawak na bote ng alak. Nakatingin siya sa pasikat na araw.
"You're trying to kill yourself? I don't know what's the reason but that's being selfish," matigas niyang sabi.
Bumangon ako. I faced him. Selfish? How could he tell me that I'm being selfish when I just wanted to free myself from the pain.
"Hindi magiging sagot ang kamatayan sa bawat problema, Miss. You will just pass the burden on those people you will left behind."
Natawa ako sa sinabi niya.
"That person will be happy if I die."
He faced me. Nagtama ang aming mata. Doon ko lang napansin ang kulay abo niyang mga mata. It looks fierce and seductive just by looking at me.
"Still death is not the solution on every problem. Do you think the pain ends when you die? No, you're wrong. Your suffering won't last when you die. It will just prolong the agony you're facing. You will walk in a pit of hell, that it felt like a tunnel with no end. And afterwards you will just regret your decision.. And when that time comes, you can't comeback because you decided to end your life. "
"But living is way harder." I said.
Tumungga siya sa bote.
"Because that's what you think. Living is way harder than dying? Hindi mo ba alam kung gaanong karaming tao ang halos magmakaawa sa Diyos para lang bigyan sila ng isa pang araw para mabuhay?"
Hindi ako nagsalita. May punto siya. Pakiramdam ko ay nahiya ako sa ginawa ko. We both stayed silent.
"Live your life to the fullest. I don't know why you're so eager to die. But don't choose death so easy. Maraming nawawala sa buhay natin, pero hindi ibig sabihin noon ay katapusan na ng lahat. God remove some people in your life because of some reasons and eventually you will undertand why God did that. "
Pumatak ang luha sa mga mata ko. I didn't said anything about my problem. But those words from him gave me hope.
Inabot niya sa akin ang bote.
"If you need a listener or a drink buddy you can have me. I'm willing to listen," seryoso niyang sabi.
I smiled. Kinuha ko ang bote saka iyon tinungga. Tiningnan ko ang unti-unting pagsikat ng araw.
"I'm sorry for being such a douchebag earlier."
I smiled at him.
"It's okay, by the way can I ask your name?"
Hinagod niya ang kanyang buhok. Ngayon ko lang napansin na wala siyang pantaas. He was just wearing a swimming trunks.
"Reed."
Inilahad ko ang kamay ko. "Jean."
"Nice name."
We both laughed. Tuluyan nang sumikat ang araw. May mangilan-ilan na taong dumaraan. Tumayo si Reed saka inilahad ang kanyang kamay. Inabot ko iyon saka niya ako tinulungan na tumayo.
"What do you want for breakfast? My treat."
"Bacon!" I shouted.
"Okay, bacon it is."
Sabay kaming naglakad patungo sa restaurant. Lahat ng staff doon ay binati si Reed. Dahil medyo mabuhangin kami ay sa labas na lamang kami umupo. Lumapit sa amin ang isang waitress she was eyeing on me. Matapos umorder ay may isang waiter naman na may dalang kape para sa aming dalawa. Sumasakit ang ulo ko marahil ay dahil sa nainom kong alak kagabi.
"What's your room number?" He suddenly asked.
"Why?"
"Puwede kitang ilipat sa VIP Suite if you want," I arched my brow.
"And why would you do that?"
Tumikhim siya bago sumimsim ng kape.
"Pambawi para sa hindi magandang inasal ko kahapon."
I chuckled. He's cute.. even more cuter when he's shy.
"I'm already fine with my room. But thank you for the offer, Reed. I wonder do you have a share in this hotel?"
Nagkibit-balikat lamang siya. Dumating rin ang aming pagkain. We decided to eat silently. Mabilis kong naubos ang pagkain ko dahil sa gutom.
"What's your schedule for today? Gusto mo bang ilibot kita sa Tierra?" He offered again.
I stared at him. Mukhang naguguluhan siya.
"Why? Is there something on my face?" He asked. Umiling ako.
"You're just different today. Ibang-iba sa aura mo kahapon. May kakambal ka ba?" biro ko.
"I just didn't had a good day yesterday."
Naglakad-lakad kami. May malaking wave pool at main pool. May ilang mga naliligo na roon. Napansin kong halos foreigners ang guest nila. The place looks like Santorini. Halos lahat nang makakakita sa amin ay nag-ba-bow kay Reed. So I guess he has a share on this hotel.
"Reed."
"Hmm?"
"Thank you for those kind words. These past few days I was so devastated that it led me to kill myself. My mind was cloudy. All I felt was pain and anger. But when I hear those words from you... from a stranger. I felt shy. Tama ka, hindi ko kailangan sayangin ang buhay ko para lang sa mga taong hindi naman karapatdapat."
"You're more beautiful when you smile." He pat my head.
Kumaway siya sa akin bago naglakad na palayo.
Alas tres na ng hapon pero nakahiga pa rin ako sa kama ko. Hindi ko pa rin binubuksan ang cellphone ko. I was just in my bed staring at the beautiful ceiling. Paulit-ulit sa tainga ko ang sinabi ni Reed.
He was right. All those words he said. Lahat iyon tumatak sa isip ko. I maybe in pain right now but eventually this will fade. Lilipas rin ang sakit at mapapalitan ng saya ang bawat lungkot. Hindi man ngayon pero alam kong hindi naman habangbuhay ay magiging malungkot ako. That's the reason why I decided to go here. Gusto ko ng panibagong simula.
Bumangon ako para buksan ang cellphone ko. Puro message ni Aya. Tinawagan ko siya. Pangalawang ring pa lamang ay sinagot na agad niya.
"Papatayin mo ba ako sa nerbyos?!" iyon ang unang bungad niya sa akin.
"I'm fine. I just left my phone sa room ko. Aya, okay lang ako,"
Narinig ko ang pagbuntong-hininga niya.
"Nasaan ka ba? Pupuntahan kita,"
"Nasa Tierra ako."
"Tierra? You mean Tierra del Sol?"
"Oo. Dito sa Empire ako tumitigil."
"Okay, pupuntahan kita. Baka kung ano pang gawin mo sa sarili mo, Jean." I bit my lower lip.
"Sige. I will wait for you,"
Pinatay niya ang tawag. Narinig ko ang pagkatok sa pintuan ko. Tumayo ako at binuksan iyon. Isang bellboy ang bumungad sa akin. May dala siyang tatlong tangkay ng rosas saka inabot sa akin.
"For you, Ma'am."
Napanganga ako.
"Sinong nagbigay?"
Sa halip na magsalita ay nakangiti lamang siya. Kinuha ko iyon saka umalis ang bellboy. May card na nakalagay sa ribbon.
Smile it looks good on you.
R
Natawa ako. Am I just imagining things or is he doing a move on me?
- Writer
