หลังจากใส่บาตรเสร็จ เอแคลเหมือนพยายามหลบหน้าเขา จนเขาต้องลากแขนเธอเดินไปที่บ้านปีกขวาก่อนพาขึ้นชั้นบนทันที
"เธอดกรธฉันใช่มั้ย"
"แคลไม่มีสิทธิ์โกรธหรอกค่ะ เพราะแคลไม่เคยรู้เรื่องอะไรเลย"
"เรื่องผู้หญิงพวกนั้น ฉันเรียกไปหาจริง"
"....."
"โถ่เอแคล ฟังก่อนซิอย่าเพิ่งไป"กะตัญเอ่ยพรางรั้งแขนเอแคลเอาไว้
"ค่ะ"
"ฉันเรียกไปหาจริง ทุกคนที่ควง ทุกคนเลย ฉันแค่เรียกไปเคลียร์ เท่านั้น"
"คะ???"
"ก็ฉัน..แค่ไม่อยากให้ใครมาวุ่นวาย...กลัวเธอไม่สบายใจเลยเรียกทุกคนไปหาแล้วเคลียร์"
"เยอะขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"
"อืม แต่จบหมดแล้ว ที่นี้หายโกรธได้หรือยัง"กะตัญเอ่ยพรางโอบกอดเอแคลเอาไว้
"แคล..."
"ฟ่อดดด ฉันทำเพื่อเธอนะ ทั้งหมดเลย"
"คุณกะตัญ..."
"เธอหายโกรธฉันได้หรือยัง" กะตัญเอ่ยพรางกอดเอแคลไม่ยอมปล่อย
"หายก็ได้ค่ะ แคลคิดว่าคุณกะตัญเห็นแคลเป็นคนชั่วคราวที่บ้าน พออยู่ข้างนอกคุณกะตัญก็มีคนอื่น แคลรู้ตัวค่ะว่
