My Twisted Love Affair

Chapter 15: Puzzle

LIANA JEAN JADAONE- MADRIAGA

LUMIPAS ang ilang buwan, at ang mga panahon na 'yon ay tila ba isang panaginip na nangyayari sa aming realidad. Nanatiling lihim ang lahat sa amin ni Sebastian. Lihim na habang nagtatagal pala mas lalo kang nahuhulog. Lihim na 'di mo inakalang hihilingin mong manataling lihim na lamang magpakailanman. Ngayon parang ayaw ko ng kumawala sa kung meron kami ni Sebastian.

"Miss!" napalingon ako at nakita ko ang isang lalaki. Napakapamilyar n'ya. I think I saw him somewhere. 

 'Bakit?" I asked him. 

"Di mo ba ako nakikilala?" He asked me. Tiningnan ko pa s'ya ng maigi at inisip kung saan ko siya nakita. Oo nga pala, siya ang kasama ni Nicole noong wedding ni Mom and Dad.

 'Ikaw yung boyfriend ni Nicole na kasama n'ya sa kasal diba?" I asked him. He smiled at me 'oo, ako ngayon iyon" sabi nya sa akin. Nasa Parke ako ngayon at namamasyal, Gusto kasi ni Terrence na magdate kaming dalawa kaya ito ako ngayon hinihintay s'ya na bumili ng ice cream.

"Yes, ako nga 'yon. The one that Sebastian punched." He said, chuckling. Muling nagseryoso ang kaniyang mukha.

"Can we talk for a while?" He asked me again

 'Bakit nga? At saka 'di kita kilala. Baka iba ang inaakala mong gusto mong makausap." I asked him again

"Ikaw ang gusto kong makausap at tungkol kay Nicole ang nais kong sabihin. You need to know something about her and Sebastian." He told me. Napalunok ako sa mga sinabi nya sa akin. Nagsisimula na akong matakot sa kanya. I just have this familiar feeling about him.

 "Ayoko makipag-usap sa'yo," sabi ko sa kanya at saka ako tumalikod para umalis mula sa kaniya.

"Sandali lang! Alam kong gusto mo ring ang sasabihin ko!" hinila nya ang kamay ko dahilan para mapasigaw ako ng malakas.

"Sandali lang alam kong magugustuhan mo rin 'to!"

"Huwag ka ng tumawag pa ng tulong dahil wala rin namang darating para sa'yo."

Nagsimula ako magsisigaw dahil sa mga alaala na pumasok sa aking utak. I'm so scared, everything is like a living nightmare. "We just need to talk. Wala naman na akong gagawin sa'yo pwera na lang kung gusto mo." He said while smirking.

I kept on screaming. Hindi ko alam kung over-acting ba ako o ano man.

"Hoy Gago! Bitawan mo s'ya!" nakita ko na lang na tumumba ang lalaking 'yon. Terrence punched him. Sa laking tao ni Terrence ay kayang- kaya niyang patumbahin ang lalaking 'yon. akong kinuha ni Terrence at pinatago sa kaniyang likod.

 'Terrence..." tawag ko sa kanya.

 'Umalis ka dito gago!" sigaw muli ni Terrence. Nakita ko ang paguhit ng ngiti nya, na lubhang kinatakot ko "You're still a screamer. I guess some things never changed." Bulong niya.

"Oo na, aalis na... magsisi ka at di ka nakipag-usap sa akin. Inuuto na nga kayo nagpapauto naman kayo!" Sabi n'ya sa akin.

"Terrence!" Sumigaw ako muli. Sobrang sakit na ng ulo ko, may kung ano - ano na imahe akong nakikita. Mga imahe na ayaw ko na muling maalala. It's getting clearer, para itong nagiging eksena sa horror movie. Wala akong gumawa kung 'di ang umiyak, at maawa sa sarili ko. How can I still leave after all of this?

****

TERRENCE SANDOVAL

'MAY kailangan pa ba kayo Sir?" tanong ng nurse sa clinic na pinagdalhan ko kay Liana. She had a panic attack and I have no choice but to bring her in this clinic para maturukan siya ng pampakalma. She must be very scared at that man kaya ito s'ya, inatake muli. Her panic attacks are getting worst ever since Sebastian returned.

Sabagay kasalanan naman niya ang nangyari kay Liana. If he hadn't become so careless towards her feelings and didn't left her clueless. Hindi sana mangyayari 'yon, napatingin ako kay Liana at nakita kong nahihimbing siya. Mahigit isang oras na rin s'yang tulog dahil sa kanyang mga pampakalma.

Despite of what happened to you. You still adore that man. Liana, s'ya ang dahilan kung bakit ka nagka-ganyan.

"Sir, may kailangan pa po ba kayo?" Napatingin ako sa nurse at saka mahinang ngumiti.

 "Wala na, salamat ha?" I told her. Tumango naman siya at saka siya nagpaalam  sa akin dahil may gagawin raw ito. Binalik ko ang attensyon ko kay Liana. She's still fast asleep at halatang nanaginip siya. 

"Seb... Seb..." mahinang bulong n'ya. Mapait akong napangiti.

"Bakit lagi sya ang hinahanap mo ha? Dati ako naman ang hinahanap mo. Nagseselos na ak-- hindi nasasaktan na pala ako." Natatawa kong banggit habang nahihimbing siya. Hinawakan ko ang buhok niya at pinaglaruan ito. "Sana ako na lang ulit..." Hiling ko sa kanya.

 Hindi nagtagal minulat n'ya ang mga mata niya. She slowly turned her gaze on me, mukhang nagtaka pa sya kung bakit s'ya nakahiga. I smiled at her, lagi kong tinatago ang pag-aalala ko sa kaniya sa likod ng ngiti ko. I don't want to bother her. I want her to live the life that she should've had from the start.

'Are you okay?" I asked her. Tango lang ang sinagot nya sa akin "Masakit lang ulo ko. Those images made my head ache..." sagot nya sa akin at kinamot nya ang ulo nya.

"May mga malinaw ka na bang naalala? Like do you remembered what happened before?" He asked me. "What happened?" She asked me as if she doesn't want to know it. 

"The images..."

"Gusto ko na lang magpahinga, Terrence. Ayokong pag-usapan ang mga nangyari."  Hinawakan ko ang kamay niya and smiled at her. "Pasensya ka na, I think I have a lot of reasons to apologize to you." Giit niya sa akin.

"You have nothing to be sorry of, Liana. It's okay..." Atleast I want to think that it's okay. Alam ko kasi na kapag dinibdib ko ang ginagawa niya ay mas lalo lang akong masasaktan. What her and Sebastian have is not permanent. Ayokong mawala sa tabi niya, gusto na kabila ng mararamdaman niyang sakit ay ako pa rin ang sasalo sa kaniya.

'Dapat nagdi-date tayo pero hindi natuloy. I need to say sorry because of that." She told me.

"Wala kang dapat ihingi ng tawad. Kiss mo na lang ako para 'di ka na makonsesnya pa. Kung talagang nakukonsensya ka." Pabiro kong giit sa kaniya. She laughed at me at saka niya ako hinalikan sa pisngi ko. "Ayan okay na ba 'yan?" She asked me. I nodded.

"Sige, nasaan na ba-- ayon! Nakita ko na!" She stood up and got her bag at the table. Agad nyang kinuha ang cellphone nya at napangiti sya ng may mabasa s'yang message.

Hindi ako ang nagpapangiti sa kaniya. May iba... at 'di na magiging ako.

Hinatid ko na sya sa bahay nila matapos namin sa clinic.Nag-alala kasi ako baka ma-stress sya at kung ano pa ang mangyari sa kanya. Binilin ko siya kay future mother in law para mabantayan. Nang makapag settle na siya ay sinigurado kong maayos ang sitwasyon niya. "Tawagan mo ako bago ka matulog ha?" Habilin ko sa kanya. 

'Opo!" sagot nya sa akin. Hinalikan ko ang labi nya panandalian. 

 "Terrence, bakit parang iba ata kinikilos mo nung mga nakaraang araw? may problema ka ba?" She asked me. Kung kaligayahan mo ang pag-u-usapan 'di ko 'yon kino-consider na problema.Basta nagpapangiti sa'yo, nagpapasaya  na rin sa akin kahit nasasaktan ako.

Mahal na mahal ata talaga kita, Liana.

***

LIANA JEAN MADRIAGA

Anong kinalaman ni Nicole?

Habang magkasama kami ni Terrence umiikot lang ito sa isip ko, di ko kasi alam kung ano ang sinasabi nung Richard na iyon. Pakiramdam ko malaking parte ng buhay ko 'yon, is it about the past that I forgot?

 I shook my head to erase the thought in my head. Dapat 'di ko s'ya iniisip, Meant to be na kalimutan ko ang mga sinabi nya. Matapos kong magbihis dumiretso ako sa Tree house namin. I need time to relax, and this is the best place to. Nang marating ko iyon agad kong yinakap si Mr. Muffin at nahiga di nagtagal nawala na rin sa isip ko yung engkwentro kanina kasama yung Richard. 

Siguro, bitter lang sya dahil sa naghiwalay sila Nicole dahil na rin sa pagbabalik ni Seb. Ayoko ng ulitin ang pagkakamali ko at paghiwalayin sila kahit pabor sa amin kung maghiwalay silang dalawa na hindi third party ang dahilan.

Ayoko na masira ulit kami ulit ni Sebastian. We are on our best time of our lives right now. Hindi ako papayag na may kung ano ang makasira sa amin. Sana ay wala nang makasira sa amin. Hindi nagtagal nakatulog na ako.

"Liana... Liana..." Isang malambing na boses ang nadinig ko. Minulat ko ang mga mata ko at nakita ko ang kuya na nakatitig sa akin. Ang mga mata n'ya ay nangungusap na naman sa akin. 'Seb, anong ginagawa mo dito?" I asked him babangon sana ako pero nakadagan pala sya sa akin.

"Dinadalaw ka..." sagot nya sa akin. Natawa ako sa posisyon namin "Umayos ka nga, baka makita tayo ni Mama. Nandyan lang siya sa loob ng bahay!" sabi ko sa kanya.

 " I won't do something weird. I just want to be with you.  Why are you still asleep. It's almost 8am." He asked me. Tumingin ako sa bintana ng Tree house. Umaga na nga pala. Nakita ko rin na nakakumot na ako. Maybe Mom decided to let me sleep here last night.

 "Inumaga na pala ako dito." sabi ko sa kanya.

He hugged me tight, kahit na dapat nagmamadali na ako dahil mali-late na ako ay nagpayakap ako sa kaniya. "You wouldn't mind being late for a while, right?" He asked me. Umangal ako sa kanya pero sinalubong ako ng labi nya. Nalunod na lang ako sa halik nya, Nilagay ko ang kamay ko sa balikat nya at hinayaan sya na halikan ako.

"Sebastian..." angal ko sa kanya.He didn't stop, he made his kiss more fierce and passionate. Pinikit ko ang mga mata ko, habang ang labi naman ng kuya at napakagentle sa paghalik sa akin. Bumaba ang kamay nya skirt ko at bahagyang inangat to."Seb, mahuhuli tayo." sabi ko sa kanya.

'No one knows that I'm here," sagot nya sa akin. Kinagat ko ang labi nya at mas ginalingan n'ya ang halik. Di ako makapaniwala na ganito ako kalapit sa kuya ko ngayon. Kunti na lang ba? Kunti na lang ba at mamahalin rin nya ako.

"Ma'am, Si---" parehas kaming natigil ni Kuya sa narinig namin, tumingin ako sa pintuan ng Treehouse at nakita ko ang katulong na nakatingin sa aming dalawa.

Tulala sya at halatang 'di makapaniwala.

 "Manang!" tawag ko sa kanya. 'Baka naiistorbo ko po kayo. Balik na lang 'ho ako mamaya." sagot nya at agad syang bumaba ng Tree house. "Manang sandali! Yung nakita m--" natigil ako dahil nagtatakbo na ang katulong papasok sa loob ng bahay.

'Sebastian, manang caught us!" sabi ko sa kanya. Agad naman syang tumayo "I'll talk to Manang, okay?" He told me at agad syang bumaba ng Tree house para habulin si Yaya. Sobra ang kaba ko dahil doon. Paano kung isumbong nya kami kay Mommy at Daddy na nakita nya kami na nagkikiss.

Ano bang gagawin ko?

 Agad din akong  bumabang treehouse at nakita kong kausap ni Sebastian ang maid. She's not looking at him, her face is red, may nakita siya! "Manag, please don't tell Mom and Dad what you saw." pagmamakaawa n'ya rito.

My heart is pounding a loud at the moment.  "Eh sir, wala naman po akong nakita." Sabi ni Manang sa kanya. Lumapit ako sa kanila at tumabi kay Manang, kinuha ko ang kamay niya. "Manang, please naman.. h'wag mong sabihin kung ano man nakita mo. Please para sa amin ni Sebastian." Pagmamakaawa ko ulit sa kanya.

"Wala nga akong nakita Ser/Ma'am pwera sa nakapatong ka kay Ma'am tapos nagke-kiss kayo then yung kamay mo sir. Nasa hita, wala na talaga akong naketa--" tinakpan ko ang bunganga ni Yaya dahil nakita ko ang Mama na nagdidilig lang ng halaman sa di kalayuan sa amin.

"Manang, can you please lower your voice?" sabi ko sa kanya.

"Manang hindi naman na mauulit yung nakita mo, please wag mong sabihin 'to kay Mommy and Dad." sabi ni Sebastian sa kanya, para kaming mga bata na gustong itago ang pagkabasag ng vase ng magulang namin. But this time, we did something nasty. We kissed and someone saw it.

 'Opo ser, de ko po sasabehin na nag-kiss kayo ni Ma'am!" sabi nya kay Kuya. Napabuntong hininga si Kuya sa kaniya. "Thank you, Manang." Napabuntong hininga na rin ako.

"Pero ser, kung ano man po ang mayro'n kayo ni Ma'am e itigil n'yo na po. Kawawa naman si Ser at Ma'am kung malalaman nilang gumagawa kayo ng kalokohan po." Giit n'ya sa akin. Tumango na lang kaming dalawa ni Kuya at saka nagpasalamat kay Yaya. 

Nakahinga ako ng maluwag dahil sa napakiusapan namin siya ni Sebastian. But still a part of me was scared. Paano kung malaman 'to ng parents namin? Hindi ko alam kung paano mabubuhay ng wala si Sebastian.

 "We must not talk to each other when we're at home. Sebastian, mahirap na kung makita tayo nila Mom at Dad. It will be the end of us." sabi ko sa kanya "Not talk? Over-acting naman ata 'yon? We just need to be careful, Liana." Sagot niya sa akin.

"It's not over-acting Sebastian! Manang caught us. Paano kung sila Mom and Dad na ang makakita? I don't want us to end just because we are careless!" Paliwanag ko sa kaniya.

He looked at me softly. "Sebastian, natatakot akong matapos ang mayro'n tayo kahit wala itong kasiguraduhan." Giit ko sa kaniya, naluluha na ang mata ko. The fear of living without him is making my chest explode.

"I won't let us end, Liana." He said as he held my hand. Napapikit ako, "Sebastian, are you even afraid to lose me?" tanong ko sa kaniya.

Hindi siya nakasagot sa akin instead he held my hand tighter. "You are important to me." Pabalya kong inalis ang kamay ko sa kaniyang pagkakahawak. "Naiintindihan ko na 'di ako 'yung babaeng papakasalan mo kasi para sa'yo ako pa rin ang step sister mo. Tanggap ko naman na noon pa, na sa simula pa lang, this can't be serious, and what we have is not permanent." Agad akong tumalikod at saka nagmartsa palayo sa kaniya.

"Liana, hindi sa gano'n!" He said. He called me a few more times pero 'di na ako lumingon ako pa. My heart is in pain kahit alam ko na ganito talaga ang aming set up. Kung mabuko man kaming dalawa ay ako lang talaga ang masasaktan.

Kasi sa tingin ko, mas ako nag-i-invest ng emotions sa aming dalawa.