My Twisted Love Affair

Chapter 9: Bliss

SEBASTIAN LEVI MADRIAGA

"SEBASTIAN!" nagulat ako sa sigaw ni Daddy ng madinig ko 'to. Sabay kami na lumingon ni Nicole to check what it is. Nagkekwentuhan kasi kami dito sa may backyard kung saan may magandang view, we are planning our wedding and choosing the best venue that we have visited last month.  We are also just talking about our lives, our plans and such. 

"Yung kapatid mo lumabas ngayong gabi," he told me. "Can I borrow your car keys?" Dad asked me.

"She might have bought something. Liana is a big girl Dad, she can handle herself."

"That's why I'm more worried about her.  It's almost 10PM, Sebastian. I would die if something happens to your sister."

"You're over reacting Dad. Saan ba kasi siya pumunta?"

"Nawala n'ya yung watch na binigay mo, ngayon bumalik s'ya sa Camp John Hay to find it. Doon sa mini forest kung saan sila namasyal ni Terrence kanina. She left abruptly kaya gusto ko siyang sundan." sabi sa akin ni Papa. 

Tumingin ako kay Nicole  at saka bumuntong hininga, "Why don't you call Terrence to find her?" I asked.

"Nagbibihis lang siya, Seb, ayoko na sanang gisingin dahil namumutla at nilalagnat pero agad na bumangon para hanapin si Liana. Kailangan ko ang sasakyan mo!" Dad told me. Agad akong tumayo at kinapa ang "You don't know  what will happen to her when her nervous breakdown starts. She hates it when its raining." He said while panicking. Breakdown, naalala ko ang nangyari noon sa bahay. When she tried to drown herself because of rain. Napapikit ako, at naramdaman ang malalaking tulo ng ambon sa balat ko. Umuulan, mas lalo akong kinabahan ng magsimula ng umumlan. I silently cursed, Liana hates thunders and lightnight.

 "I'm going with you. Let's find her." sabi ko sa kanila.

"Wait? What? you are going to leave me here?" Nicole asked me. "Babalik ako pag nakita ko na siya agad. I'll just go with Dad," I simply answered her. "If Terrence is sick, he can't go out to the woods, we will just make him wait in the car." Giit ko sa kanya. Nakita namin ang paglabas ni Terrence, tama nga si Daddy, he was pale. "Kami na lang maghahanap sa kanya. We're going to find her. Stay here with Nicole because you're sick."

"Hindi! Kailangan ko siya mahanap. Hindi mo siya kilala kaya kaya dapat ako ang maghahanap sa kanya." Sagot niya sa akin. "Just let him join, Seb. Tara na! Let's go find your sister."

Tumango ako at kinuha ang Jacket at susi ng sasakyan ko. Since Liana used the first car, we will use mine. Mas lumakas ang ulan, to the point na mayroon ng mahinang kulog. It was pretty strong and somewhat surprising. "Ano na kayang nangyari sa baby ko? " pagrereklamo ni Terrence habang 'di sya mapakali sa loob ng sasakyan. I continued driving until we reached the place. Wala na akong ibang inisip agad akong pumasok sa loob nang gubat na 'yon. It might look small but the trails were huge and vast. Kahit na sino ay mawawala roon.

"Sebastian!" I heard Dad called me pero 'di na ako lumingon. The rain grew harder at nagsimula ng kumulog.

"Liana!" sigaw ko. I heard dad's voice na parang pinapabalik ako but I ignored it. Madilim masyado. I lit up the flash light para makita ko ang daan na mas madilim dahil sa pag-ulan.

 "Liana!" sigaw ko ulit.

Kakahanap ko may nasipa ako tumingin ako sa baba, at nakita ko ang relo na regalo ko sa kanya. Dito nga nya nawala. Ngayon nasaan na siya, binulsa ko agad ang relos ko.  Basang basa na ako pero mas importante na mahanap ko s'ya dahil baka umiiyak na naman s'ya. "Liana! Where are you?!" sigaw ko muli. Malakas na tunog ng kidlat ang narinig ko. "Kuya!" I heard her scream. I followed the trail of her voice. Sunod- sunod ang pagtawag niya sa akin. I can feel her need, I can hear the fear in her voice.

 'Liana!" sigaw ko muli hanggang sa marating ko ang bangon. Dumungaw ako sa baba and I saw someone lying on the ground. It is Liana! "s**t! Liana!" sigaw ko. Nagmamadali akong bumaba sa madulas na bangin na iyon.

'Liana!" It was confirmed sya nga iyon. Her eyes was closed, and her body is shaking. 

"Kuya..." Agad ko syang binuhat at dinala sa malaking puno ng balete. Agad ko siyang binalot ng aking yakap. "Kuya, dumating ka..." she whispered.

"Ano bang pumasok sa isip mo at binalikan mo pa ang relos na 'yon ha?" I scolded her. Kinapa ko ang cellphone ko pero naalala kong naiwanan ko nga pala ang phone ko sa bahay. Kakamadali ko kanina.

"Bullshit!"

Kinapa ko sa bulsa niya ang phone n'ya pero dead battery na ito. I let out another cuss.She opened her eyes, she looked at me. "I'm sorry Kuya..." she told me. Muli ko siyang yinakap, ng mahigpit. I almost died worrying about her. 

 'Careless ka kasi, tingnan mo ngayon, nalaglag ka sa bangin. Mabuti na lang nakita kita."

"Kuya hinanap mo ba ako noon?" tanong n'ya sa akin. Nagkunot ang noo ko sa kaniyang tanong sa akin. "Hinintay kita noon doon sa overlooking kasi sabi mo bati na tayo. Those guys, I told them I was waiting for you but they still took me." 

"Liana, what are you talking about?" I asked her. "They bought me to another place... and they left me there. I remember that I can't even walk, ang sakit- sakit mula lalamunan ko,at katawan ko. I'm afraid and I'm in pain but I tried, bumalik ako doon sa overlooking pero parang wala ka na... Hinanap mo ba ako noong 'di mo ako nakita?" tanong niya sa akin.W- what is she talking about?"

"Liana, I don't know what you're talking about..." I muttered. She smiled at me, "Ang naalala ko lang hinihintay ka, pero ngayon dumating ka na. You came. Thank you kuya, thank you for saving me..." bulong niya sa akin.

I smiled at her, hinawi ko ang buhok niya at inipit 'yon sa kanyang tainga. "I'm still your prince, Liana. Okay? Ngayong nandito na ako, I'm going to save you again..." bulong ko sa kaniya, she smiled at me. The fear in her eyes disappeared, she hugged me tight like I am her safe haven. But as she was hugging me, started groaning in pain.

"May masakit ba sa'yo, Liana?"

"My foot kuya, I can't move it..." she responded. Agad kong tiningnan ang kaniyang paa, she discolated her ankle.

"Hindi ka kasi nag-iingat, Liana. Tingnan mo ngayon may injury ka. Pwede mo naman kasing balikan ang relos mo bukas. Talagang pinilit mo pa ngayon. Everyone in the house is f*****g worried about you!" I scolded her.

"Kuya, thanks for saving me." Sabi nya sa akin and she smiled. 'Mas mahalaga ang buhay mo kesa sa relos na 'yon. I can buy you another one but I can't buy your life back when you lose it!" sagot ko sa kanya.

"It's important to me because you were smiling when you gave it to me. Every time I look at that watch nakikita ko 'yung ngiti mo." She told me. Para akong natigilan, ganito ba ako naging ka hard sa kapatid ko?  Tumingin ako sa kanya, "Still, your safety is a lot more important. Aalam mo ngang lumang trail to diba? Sana sinama mo si Terrence nung naghahanap ka. Paano kung 'di kita agad nakita ha?" sabi ko sa kanya. Napatingin siya sa kaniyang kamay at saka muling sumimangot. "I'm sorry, I lost it." She whispered. Kinuha ko ang relo sa bulsa ko, "Nakita ko kanina sa may bukana. You just lost it there!" sagot ko sa kanya. Mas lumakas ang ulan pero di kami gaano nababasa dahil sa puno.

 She cried when she saw the watch, "Akala ko nawala na 'to kuya!" sabi n'ya sa relo. I let out a little laugh. "Sa susunod maging maingat ka sa gamit mo. Bulag ka pa naman maghanap. Hindi ako magagalit sa'yo ngayon pero sa susunod, magagalit na ako," sabi ko sa kanya. I tried to lift her feet up but she screamed like a banshee." It must be that painful. "Tiisin mo dahil malapit na tayo." Sabi ko sa kanya.

 "Masakit kuya !Just let it that way!" She screeched.

 'Mas masakit to pag magtatagal, Liana. " sagot ko sa kanya.

 "Masakit nga siya! Aray!" she cried at me.

"Tumingin ka sa akin."sabi ko sa kanya and she did. Again our eye contact, I always feel weird pag nakakasalubong ko ang titig ni Liana. I know that this blossoming feeling is wrong. This started to happen when he kissed the last time. Matagal na nung nangyari 'yon pero naalala ko lagi. Her soft lips that taste like cherry, her warm kisses that warmed up my body.

"Tiisin mo ang sakit.. Makinig ka.. para makalabas na tayo dito dahil nag aalala na si Dad." sabi ko sa kanya. Tumango sya sa akin, "I'll try, Kuya Seb..." Sinubukan ko muli pero sinipa lang n'ya ako.

"Liana, wag mo akong sipain. Mas lalong 'di gagaling ang paa mo!" sabi ko sa kanya. Umiiyak s'yang tumango sa akin. Ginawa ko ang dapat gawin at 'di ako nagkamali, bumalik na ang paa n'ya sa dati. Nakahinga ako ng maluwag at bumagsak sa harap n'ya. 

"That was f*****g painful. I thought I would die!" She said while massaging her chest. Nakakatuwang isipin na pinapahalagahan nya ang relo na ibinigay ko sa kanya. Panandalian na tumahimik sa pagitan namin tanging ang amoy lang ng lupa ang naamoy namin. Tumigil na rin ng biglaan ang ulan, tila ba sinasabi nito na umuwi na kami. 

"Ku - kuya?' tawag nya sa akin. Nilingon ko naman s'ya, her eyes are twinkling when it met mine.

 "Bakit?" I asked her.

"Wa - wala lang." sabi nya sa akin. Nakatingin pa rin ako sa kanya. Hindi ko maiwasan ang mapatitig kay Liana, specially on her lips.  Nagsisimula na syang ginawin, I looked at her. She is wearing a white shirt with a black brazier underneath. Napalunok ako, my sister is beautiful and gifted in many ways. I remember my friends did have crush on her and joked about waiting for her turn 18. I remember trying to kill them while joking like that.  Hinubad ko ang Jacket ko at binigay sa kaniya. Alam kong useless dahil basa na ang jacket pero kailangan siyang may maipangtakip sa kaniyang dibdib. 

"Suotin mo muna para 'di ka ginawin," sabi ko sa kanya. Kinuha naman n'ya iyon sa akin at saka sinuot.

"Kuya, may gusto akong sabihin sa'yo pero 'di ko alam kung paano e." She told me.

"What is it?" I asked her, tumingin sya sa akin. I don't know what happened. Hindi ko alam kung ano ang sumapi sa akin ng mga oras na 'yon. Nilapit nya ang mukha n'ya sa akin and she kissed me. Her lips is so soft when it met mine. Hindi ko mapigilan ang magulat sa ginawa niya pero 'di ko na napigilan pa ang sarili ko. I'm starting to answer her kisses back. I pulled her closer to mine, I grabbed her waist and made her sit on my lap. Our lips separated from each other but a second break seems so long for me, I grabbed her again for a kiss.

Our kiss was intense and surreal. 

What am I doing right now? Bakit ko ba hinahalikan ang kapatid ko? Mali ito, this wrong in many levels. "Liana wait..." I told her and we stopped. Tumingin lang sya sa mga mata ko, halatang nahihiya sa ginawa n'ya at maging ako rin ay nahihiya sa aking ginawa. Nagsimula ng maging magulo ang isip ko, ano bang nangyayari sa aming dalawa?

***

LIANA JEAN JADAONE-MADRIAGA

NUNG mga oras na iyon habang magkadikit ang aming mga labi. Ninamnam lang namin ang bawat sandali at walang gustong bumitaw sa aming dalawa. Pero na-realize ko na mali ang ginawa ko. Ang halikan ang kuya ko at bakit ko naman ginawa. Dapat sana sasabihin ko na lang na salamat. Dapat iba ang gagawin ko pero gaga ang puso ko at diniktahan niya ang labi ko.

Dapat sana hihingi lang ako ulit ng sorry pero nung nalunod ako sa tingin nya doon na ako naloko at nalunod at saka ko sya hinalikan. Ngayon parehas kami na nakatingin sa magkaibang direksyon. Walang nagsasalita sa aming dalawa. I can still feel his soft lips agaisnt mine. I can still smell his minty breath inside my mouth. Hindi ko magawang mag move on sa aming halik.

"Tara na at hinahanap na nila tayo," sabi sa akin ni Kuya.

"Si- sige kuya..." I tried to take a step but my foot is still a bit painful. I groaned in pain, I groaned because I really do not want this moment to end.

'Kaya mo bang igalaw paa mo?" Doon ko na sya nilingon pero iniwasan ko ang tingin ny'a I might kiss him again.

"Masakit pa rin ang paa ko, kuya." Sagot ko sa kanya. Naramdaman ko ang pagtayo n'ya.

"We need to go home kung 'di ay magkakasakit tayong dalawa at baka nagpapanic na si Dad. I'll carry you," sabi nya ulit sa akin.

"Wag na, Kuya. Sa tingin ko naman ay kaya kong maglakad," sagot ko naman sa kanya.

"Na-dislocate ang paa mo kaya naayos na natin ay namamaga na rin. Baka mamaya ay mahirapan ka." Paliwanag n'ya sa akin at saka sya lumuhod sa harap ko. His back is facing me, he is waiting for me to ride his back.

"Kuya, kaya ko naman eh. baka mag-alala lang sila pag nakita nilang nakasampa ako sa'yo."

"Sumakay ka na lang dahil mas magagalit sila pag di kita inaalagaan. Kapatid pa naman kita," sabi naman nya sa akin.

Kapatid... I'm starting to hate that word now.

"Si - sige," sagot ko naman sa kanya at saka ko sumampa sa likod n'ya.

"Urghh! Bumigat ka na. You've gained a lot of weight. You used to be so light." sabi nya sa akin. 

Nagkunot ang noo ko. Hindi naman ako tumaba, I just gained some weight on other parts of my body! Like my breasts! "I grew up of course I would gain some weight."He chuckled at me.

"Things really did change, right, Liana?" Namula na lang ako sa hiya. Tumayo na siya ng tuluyan at naglakad kami paalis, madulas ng kunti ang daan.

Habang naglalakad kaming dalawa ni Kuya ay hindi ko mapigilan ang mapangiti, buhat buhat n'ya ako ngayon at kinakausap ng maayos. I expected that things would be very awkward but I've never been this happy in my life.

Ang saya saya ko, kahit na masakit ang paa ko. Masaya pa rin ako kasi magkalapit kaming dalawa. "Hindi ka ba nahihirapan o nabibigatan sa akin? I can walk naman kuya e." Sabi ko sa kanya.

"Hindi," simpleng sagot nya sa akin.

'Liana! Seb! Nasaan na kayong dalawa?!" Nakakita kami ng ilaw sa di kalayuan sa amin. "Nandyan na sila Papa at si Terrence. They found us," sabi nya sa akin. Mas humigpit ang hawak ko sa kanya.

Pwede bang magtago muna kami?

Ayokong may makakita sa amin kung 'di matitigil itong kasiyahan na 'to. I want us to stay here forever.

Am I rude for thinking this way?

"Bakit? May masakit ba sayo?" He asked me again. Hindi ako sumagot sa kaniya."Kuya.. pwede bang ganito muna tayo?" I asked him. "Huwag kang magpakita sa kanila... Magtago muna tayo." I murmured on his neck. Hindi sya nakasagot, nakita ko na lang na mas lumalapit ang ilaw sa kinakatayuan naming dalawa. Soon the lights flashed on our eyes, nasilaw pa ako.

"Mabuti naman nakita na namin kayo. Akala namin kayong dalawa na ang mawawala ngayon." Nagising ako ng marinig ko ang boses ng papa na papalapit sa amin.

I smiled at Papa, he welcomed me with his tiger look. "Liana Jean, alam mo bang halos mamatay kami sa pag-aalala sa'yo?!" sermon niya sa akin.

"Sorry Dad, I just really want to find kuya's gift to me."

"Liana, ano bang naisip mo at umalis ka ng wala ako?!" tumingin ako at nakita ko si Terrence na alalang alala sa akin. He immediately went near me to check me out.

Humigpit ang kapit ko kay kuya Seb. Ayokong kunin ako mula sa likod niya. Napaka-childish ba nito?

"She fell on a cliff, mabuti ay nakita ko siya agad. Na-dislocate ang left foot niya pero naayos ko na. She just needs to take a rest now." Paliwanag ni kuya Seb sa kaniya. I can see the worry in his eyes. Suddenly para akong nakokonsensya. Nag-aa-lala ang boyfriend ko sa akin pero mas ginusto ko na mawala ulit kasama si kuya.

"I'm sorry, Terrence. Natakot kasi ako at nawala ang watch ko," sagot ko sa kanya.

"f**k it, Liana! Alam mo 'yan ang dahilan kung bakit ka napapahamak e!" singhal niya sa akin." Inuuna mo yung bagay na di naman importante. I'm getting tired of that bullshit of yours!"

I'm very selfish at ang daming nag-a-alala sa akin. "I'm really sorry..." Lumambot ang mukha ni Terrence ng makita niya akong lumuluha.

"Hey, stop saying sorry, okay?" he told me. Nagulat na lang ako ng nilahad nya ang likod n'ya sa akin. "Ako na magbubuhat sa'yo." Sabi nya sa akin. Tumingin ako kay Kuya Seb. "Si-sigurado ka ba? Nilalagnat ka diba?" tanong ko sa kanya.

"Wala na akong sakit. Sige na, sumampa ka na sa akin." He said.

"Sige, ibaba ko na s'ya." sagot sa kanya ng Kuya at binaba n'ya ako. Dad and kuya talked with the group of male that helped them find me while me and Terrence walked away from them. Dire - diretso na naglakad si Terrence. He's not talking to me pero namumula ang tainga niya. 'Galit ka ba?" I asked him. Umiling sya sa akin bilang sagot.

"Hindi ako galit sa'yo. Nag-alala lang ako sa'yo..." sagot nya sa akin. Binuksan n'ya ang sasakyan tapos saka n'ya ako binaba para pumasok sa loob.

"Kung nawala mo yung relo, sana tinawag mo ako para hanapin iyon 'di yung umaalis ka basta basta. Kapag may nangyaro sayong masama Liana baka di ko kayanin." sabi nya sa akin.

I smiled at him. "Okay lang naman ako at hindi naman ako napahamak." Sagot ko sa kanya.

"Maayos ka kasi Nandyan ang kuya mo. Kung nahuli kami o kaya siya, paano ka na lang. Paano kung di ka nya agad nakita? paano kita papakasalan kung ganoo?" He asked me. Hindi ko mapigilan ang mapangiti sa kanya.

"Masyado kang nag-alala, kaya ko na sarili ko," sagot ko sa kanya. Niyakap ko na lang sya ng mahigpit. "Walang mangyayari sa akin, okay?"I assure him. 

"Liana, di mo maalis sa akin ang mag-alala, you're my special one. Hindi ko kakayanin kung makita na naman na nahihirapan ka," sabi nya sa akin. Tinawanan ko lang s'ya ng mahina at hinalikan sa pisngi n'ya.

"Alam mo kahit gago ka, lagi akong kinikilig sayo. Salamat Terrence." sabi ko sa kanya, yinakap n'ya ako bilang sagot sa mga sinabi ko.

"Mahal kita, Liana. At kung ang pagiging gago ko ang dahilan para ngumiti ka. Magpapagago ako habang buhay para sa'yo." Sagot naman nya sa akin. Hindi nagtagal bumalik na sila Papa. Si kuya ang nagdrive ng sasakyan pabalik. Dinala muna ako nila Papa sa hospital.para ipa- check ang ankle ko. Mabuti ay wala naman akong damage dahil sa first aid na ginawa ni kuya. Niresetahan lang ako ng pain killers. Habang nandoon ako ay tinawagan ko na rin si Mama. She is so worried about me.

Siya ang pang-apat na tao na nanermon sa akin ngayong gabi.

On the way home, dumaan na rin si  Terrence sa pharmacy upang bumili ng gamot namin ni kuya dahil parehas na kaming sinisipon. Ala una na ng madaling araw ng makarating kami sa la Trinidad. Sa bahay kung saan kami tumutuloy. Nakaupo si Mama at Lola sa sofa ng pumasok kaming apat nila Papa at kuya. Agad na tumayo si Mama at sinalubong ako ng yakap.

"Diyos ko!" sabi n'ya sa akin.

"Mabuti naman at nakauwi ka ng ligtas hija!" Lola Teresa told me. Tumayo siya sa kaniyang tumba- tumba at niyakap ako.

"Liana, next time dont do that okay? Huwag lang paligoy- ligoy sa mga kilos mo anak!" paalala niya sa akin.

"Huwag mo ng pagalitan ang anak mo dahil puro sermon na ang inabot niyan. Pagpahingain mo na siya para di na lumala ang kaniyang sipon." Lola told Mama. Napaikot ng mata si Mama. "May part 2 ka ng sermom sa akin bukas."

I smiled at her. "Mama, pagod na po ako. Magpapahinga na po ako." sabi ko sa kanya. She hugged me tight. I feel sorry for my Mom. Nang dahil sa akin she needs to worry everytime. Pumasok ako sa kwarto at naghanda para maligo upang di lumala ang aking sakit. Sinipon talaga ako ng sobra dahil sa naulanan kami. Sana ay maayos lang si Kuya, panigarado ako bahing na siya ng bahing ngayon. Napatingin ako sa aking relos. "Kuya, maraming salamat..." bulong ko at saka binigyan ng kiss ang relo.

****

MAKALIPAS ang dalawang araw at tuluyan na kaming gumaling ni kuya. Our lives went back to normal na tila ba walang naganap sa pagitan namin. He is focused on Nicole and I am focused on Terrence. Nagsimula na rin kaming bumalik sa pamamasyal ko.

Namamasyal kami sa Mines View Park ngayon, abala sila na magpalitrato sa mga natives ng lugar. Si Mama at Papa naman ay nagsuot ng costume ng pang Ifugao para lang magpapicture. Enjoy na enjoy nila ang bakasyon. At ilang films na rin ng camera ang nauubos ko.

"Liana, Nicole! Halika kayo! you should try this." sabi ni Mama sa amin.

"Sure Tita Amelia, I'll get one." sabi naman ni Nicole "Seb, let's try dressing up and let's take some" sabi niya kay kuya.

"Sure baby." Kuya held her hand. Iniwas ko na lang ang tingin ko at hinanap ko si Terrence. Siya kasi ang official Photographer kung tutuusin. Kaya wala s'ya sa halos lahat ng mga pictures. Kumuha ako ng costumes at sinuot ito. Si Kuya hands on sa pagtulong kay Nicole sa pagbibihis.

"Tutulungan na kita!" Lumitaw si Terrence at agad akong siyang lumapit upang tulungan ako.

"Kuhanan mo nga kami dito Terrence tapos kunyari stolen shot." Utos ni Daddy sa kanya.

"Sige na kuhaan mo na sila Daddy. Kaya ko na to." Giit ko sa kaniya. He smiled at me and kissed my forehead.

"Tutulungan na lang kitang maghubad mamaya bago ka maligo. Hihi."

"Gago!" natatawa kong sambit sa kaniya. Kumindat naman siya saka muli akong hinalikan.

"Opo, Future Daddy-in-law wait lang." Kinikilig pa niyang sambit kay Daddy. Minsan talaga naiinis ako sa pagiging tarantado nito. Nag-picturan sila nila Mama na enjoy enjoy naman sila. Nakakatuwa nga tingnan si Mama at Daddy eh.

Ang sweet nilang dalawa. Bumalik ako sa paglalagay ng costume ko.

"Do I look pretty, baby?' Nicole asked to kuya. Napatingin ako sa kanila habang nilalagay ko pa rin ang aking balabal.

"Gorgeous..." sagot naman kuya at saka nito hinalikan si Nicole. Hinalikan n'ya ito, naalala ko pa nung hinalikan ko sya sa gubat. Unconciously akong napahawak sa labi ko. I remembered how I sit on his lap, bow he grabbed my waist and how his hand felt when its roaming around the curves of my body.

Kalimutan mo na lang iyon, please. Kalimutan mo na lang yung halik. Bakit mo pa kasi sya hinalikan doon? Bakit kailangan pa kasi n'yang sumagot.

Tinuloy ko ang paglagay ng balabal. "I'll help you with that, Liana..." napatigil ako ng marinig ko ang boses ni kuya. Lumingon ako sa kaniya at nakita kong malapit siya sa akin. He leaned on me, sa tangkad niya ay kailangan niyang yumuko para lang matulungan ako. Nilagay ny'a ang balabal sa akin. Hindi ako makahinga habang magkalapit kaming dalawa. Kung mamatay man ako dahil sa kawalan ng hangin, ito na siguro ikakamatay ko. Ang pagkakataong ito.

"There, it's already okay..." sabi nya ung naikabit na niya ang balabal. He smiled at me. "Salamat kuya Seb," I softly said. Our eyes met in the most hypnotic way, parang may magnet na naglapit sa aming mga titig.

"Seb! Let's go! I want a photo at the cliff!" sabi naman ni Nicole sa kanya at hinila na s'ya palayo sa akin. Sana mahulog ka. Hindi ako nakagalaw sa pwesto ko. Iba na ata talaga ang nararadamdam ko para kay Kuya. Natapos ang araw ng pamamasyal namin. It was a long tiring day, halos lahat ay pagod dahil sa dami ng aming pinuntahan. Isa na ang isip ko sa pagod. Ang isip ko na 'di napapagod mag-isip kung paano mapipigilan ang pagtibok ng puso ko. God, I want to stop thinking. I want this thing to stop bothering me.Kung paano pipigilan ang nararamdaman ko kay Kuya.Pero isa ang napagtanto ko, hindi ko na sya mapipigilan pa, dahil matagal na tong nararamdaman ko. Lumabas ako para magpahangin. Halos lahat ay tulog na pwera sa mga pinsan kong nag-iinuman pa. Si Terrence naman ay tulog na tulog na. Pagdating pa lang niya bumagsak na sa kama dahil sa naging taga buhat din namin siya ng kung ano - ano.

Tumayo ako sa may gilid para magpahangin at tingnan ang buwan na maganda ang pagkislap ngayong gabi. "Anong ginagawa mo dito? Gabi na Liana. You should be sleeping." Hindi na ako lumingon dahil alam ko na si kuya iyon.

"Nag-iisip lang ako, kuya." Sabi ko sa kanya. I am afraid to meet his eyes, I might not stop my self. I might kiss him and never let him go.

"Go inside and rest, mamasyal pa tayo bukas." Sabi nya sa akin at saka nya hinila ang kamay ko para sana papasukin ako pero hinila ko pabalik ang kamay ko.

"Hindi! Dito lang ako!" sabi ko sa kanya.

'Gabi na at baka mahamugan ka, this is not Manila at kagagaling mo lang sa sipon. You'll get badly sick." sabi nya sa akin at muling kinuha ang kamay ko. "Kuya please, stop acting like this mas naguguluhan lang ako." sabi ko sa kanya. Nanatili syang hawak ang kamay ko

"Naguguluhan?" He asked me back.

"Hindi ako sanay na medyo mabait ka sa akin. At di din ako sanay sa nagiging takbo ng isip ko sa t'wing nangyayari 'yon." Sagot ko sa kanya.

"Isn't this that you want? Ang magkabati tayo. I am trying little by little to bring us back like before." sagot naman nya sa akin still, hawak nya ang kamay ko. 

"Alam ko naman yun pero..... kasi nalilito na ako, Kuya." sabi ko sa kanya.

"Think of me as the selfish one but I don't like it to be this way." sabi ko sa kanya. Tumingin ako sa paligid.

"Don't you mind if we take a walk?" I asked him. He nodded at me at binitawan nya ang kamay ko. We started to walk around the neighborhood. It is cold and scary. Napakalamig ng gabi pero parang wala lang sa akin, pinagpapawisan ako sa kaba.

"Ano bang gumugulo sa'yo?" Tanong niya para mabasag ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.

"Do you still remember when we first kissed?" I asked him.

"Yeah..." He simply responded.

"Sabihin mo ng weird pero may nararamdaman akong kakaiba. Kuya hindi normal 'to. Alam kong mali ang nararamdaman ko pero 'di ko 'to mawaglit." sagot ko sa kanya.

We took a turn sa isang eskinita, mas bumagal ang aming paglalakad.

"Weird?" He asked me. Tumango ako sa kanya at saka ako napayuko.

"Our second attempt of kiss, the kiss the last time... It started bugging me, whenever you are with Nicole it keep on stinging me. Ang sakit-sakit makita na may ibang babae na nakakatikim sa labi mo. And I don't know why? I have never felt something like this, kahit nung naging boyfriend ko si Terrence." sabi ko sa kanya at saka ako dahan dahan na tumingin sa kanya.

Questions are starting to form in his eyes.

"Would you hate me?" I asked him.

Hindi sya sumagot sa halip tumingin lang sya sa akin.. Straight in my eyes. "Hindi ko magawang magalit sa'yo kasi kahit ako naguguluhan na rin." He asked me again. Nagsimulang manginig ang sistema ko.

"Kasi alam ko na ang dahilan kung bakit ko kayo pinaghiwalay ni Nicole dati. I didn't do it because she is a b***h. I did it because I want something else." sabi ko sa kanya.

"I did it.. because I love you, kuya. I love you..." sabi ko sa kanya. And that's it, I love him, simula ng mag- teenager ako, na-inlove na ako kay Kuya. He is my first love, akala ko normal lang yon dati dahil nag-iisang anak ako. But it's not. What I feel for him is not a brotherly love kaya ang gusto ko ako lang ang princess nya. Ayoko ng may iba.

Ayoko si Nicole kasi para sa akin. 

Akin lang si Sebastian Levi Madriaga. 

He is my brother and that's more painful. My body is shaking because of my anticipation, of what he will say next.

"I love you too Liana..." sagot nya sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko ng madinig ko yon mula sa kaniya.

"A-ano?"

"I love you because you are my sister. Dapat ganon lang din ang nararamdaman mo. Alam natin parehas na mali ang halik na yon. Let it stay as a mistame that we need to forget." And it stung me, tumulo ang luha ko.

"I love you as a man, Kuya. Mahal kita." sagot ko sa kanya. Iniwasan nya ang tingin ko at doon tumulo ang luha ko.

"Let's get back, they might be looking for us. Matulog ka baka bukad pagkagising mo wala na ang nararamdaman mo." Giit niya at nabalewala ang pag-amin ko nang lahat. Kuya ko siya..

Siguro hanggang doon na lang ang lahat, he is my brother.