เดินเท้าระยะทางราวร้อยเมตร จำได้ว่าด้านหลังมีประตู ดาวรีย์ค่อยแงมออกมันไม่ได้ล็อก จังหวะนั้นได้ยินเสียงฝีเท้า เห็นหญิงกลางคนกำลังเดินมา คาดว่าน่าจะเป็นแม่บ้านมาทำอาหารกับทำความสะอาด เธอรีบหลบหลังต้นไม่กระทั่งแม่บ้านหายลับจากสายตา หญิงสาวปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งแล้วเร่งฝีเท้าไปยังเป้าหมาย
เสียงรถสตาร์ทเคลื่อนออกจากตัวบ้านพัก ดาวรีย์ยิ้มกว้างเมื่อรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ภายใต้ชายคาบ้านพักหลังนี้ เข้าสู่ตัวบ้านเหลือบมองด้านนอกเห็นคนของทินเฝ้าอยู่ แต่พวกนั้นคงไม่ได้สังเกตผู้บุกรุกแม้แต่น้อย ดาวรีย์กวาดตามองรอบๆ คิ้วบางขมวดด้วยความสงสัย เดินขึ้นชั้นบนของบ้าน
ปัง ปัง ปัง
เสียงเคาะประตูดังลั่น หญิงสาวชะงักจ้องมองบานประตูไม้ แล้วหยุดฟัง
“ปล่อยฉันไปได้ยินไหม!” เสียงร้องดังออกมา
ดาวรีย์นิ่งงัน เป็นเรื่องจริงใช่ไหมที่เขากักขังผู้หญิงคนอื่นไว้ เธอส่ายหน้าน้ำตาคลอ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้
“เธอ
