Anything You Want

Chapter - 23

"Anong ginagawa mo dito? Nasaan ang asawa mo? Bigla kang Nawala sa party maging si Sam Nawala din. Inihatid mo ba siya sa mansion nila? Bakit ka nandito?” sunod-sunod na tanong ni Juno nang pumasok sa apartment ni Drake. Kalagitnaan nang kasiyahan nang mapansin niyang wala sa gym ang mag-asawa. Sinubukan niyang hanapin si Drake sa campus pero hindi niya Nakita ang binata. Isang lugar lang ang alam niya kung saan pwedeng pumunta. Hindi naman siya nabigo nang magpunta sa apartment. Nang kumatok siya agad siyang pinagbuksan nang pinto nang binata.

Nang maglakad siya papasok sa silid napansin niya ang bote nang beer. Mukhang kanina pa umiinom ang binata at tatlong bote nang beer na ang nauubos nito. Kilala niya ang binata tuwing may pinagdaraanan nito o naiinis. Ang beer ang pang-alis nito nang init nang ulo.

“Ano bang nangyari? Bakit ka nandito? Nasaan ang asawa mo?” tanong ni Juno saka naglakad patungo sa refrigerator saka kumuha nang isang bote nang beer saka naupo sa isang bakanteng upuan.

“Bakit dito ka nagtatago. Nag-away ba kayo nang asawa mo?” tanong ni Juno. “Ah, maalala ko. Ni hindi mo manlang siya pinansin buong gabi. Alam mo bang para siyang----” natigilan si Juno nang madabog na inilapag ni Drake ang bote nang beer as mesa.

“What happen exactly? Bakit ang init nang ulo mo? Hindi ka ba uuwi sa mansion?” tanong ni Juno. Napatingin lang si Drake sa kaibigan. Hindi niya maintindihan ang sarili niya. Kanina lang bago mag simula ang grand ball. He was looking forward na makasama ang dalaga seeing how happy she was dahil sa mailiit na bahay. But everything change nang makita niya ang dalaga kasama ang Assistant nang lolo nito. Hindi niya maintindihan kung bakit siya naiinis. Wala namang dahilan para mainis siya. Iyon ang gustong niya e-kumbinse sa sarili niya pero tuwing naiisip niya ang ngiti nang dalaga at ang pagiging makapit nito sa assistant.

“Ito payo ko lang dahil kaibigan kita. Kung hindi mo naman gusto si Samantha. Huwag mo siyang pakitaan nang masamang pakikitungo. Nakikita ko naman na mabait siya. She is so innocent. And I bet she is keeping a lot behind those smiles.” Wika ni Juno. Napatingin naman si Drake sa kaibigan.

“Kailan ka pa naging magaling sa pagbabasa nang personalidad.” Wika ni Drake.

Napatingin si Juno sa kaibigan niya. “Hindi ko kailangang maging magaling sa pagbabasa to know it. It’s very obvious. Alam mo wala naman akong pakiaalam kung anong klaseng relasyon meron kayo. Pero, masyado mo naman yata siyang binbalewala.” Wika ni Juno sa kaibigan.

“Alam mo iniisip ko, sana una ko siyang nakilala. She is my type.” Wika ni Juno. Napatingin naman si Drake sa mukha nang kaibigan. Nakita niya ang ningning sa mata nito as she talks about her. Bigla siyang nainis. At dahil sa inis niya bigla siyang tumayo dahilan para mapatingin si Juno sa kanya.

“Bakit?” Tanong ni Juno nang biglang tumayo ang kaibigan. Ngunit hindi nagsalita ang binata. Para itong iritado. Hindi niya alam kung bakit.

“Oh, Saan ka pupunta?” tanong nito nang maglakad ang binata patungo sa pinto.

“Uuwi.” Wika nang binata at binuksan ang pinto. “Tidy things here before you go. I lock mo rin ang pinto.” Wika nang binata.

“Teka, bakit ako ang maglilinis. Hindi ko naman bahay ‘to.” Wika ni Juno saka tumayo at hinabol ang binata. Pero hindi na nagsalita ang binata at walang pasabing lumabas. Napailing naman si Juno dahil sa naging asta nang kaibigan. Hindi niya maintindihan ang pabago-bagong mood nito. Hindi niya mahulaan ang iniisip nito.

“Ang gulo talaga nang isang yun. Bakit hindi ko maintindihan ang iniisip niya. Talagang Malaki na ang pinagbago niya.” Wika ni Juno saka muling naupo.

“At bakit ako ang maglilinis dito?” wika nito saka napatingin sa mesa at sa mga bote nang beer. He is started to think na hindi Magandang nagpunta siya doon.

****

Nang dumating ang binata sa mansion. Tahimik na ang buong bahay. Hindi naman siya nagtataka. Kahit na maraming taong nakatira sa mansion usually most of them is not at home bukod sa weekend. They are busy with their own lives. Parang ginagawa lang nilang tulugan ang mansion minsan naman hindi umuuwi sa mansion ang mga ito kapag na stuck sa kani-kanilang trabaho.

Habang naglalakad ang binata patungo sa silid nila ni Samantha. Napapaisip siya kung anong ginagawa nang dalaga. Madaling araw na. Natutulog na kaya ito? iyon ang nasa isip niya habang naglalakad siya patungo sa silid. Bigla siyang natigilan nang pagbukas niya nang pinto Nakita niya ang dalagang nakaupo sa kama habang nagbabasa nang aklat. Ilang sandali siyang natigilan nang makita ang dalagang gising pa.

Hinintay ba siya nito? Iyon ang tanong sa isip niya. And thinking na hinintay siya nito. Tila hinaplos ang puso niya and at the same time he feels irritated thinking that she stay up whole night waiting for him.

“Drake!” masiglang wika nang dalaga na napatingin sa may pinto. Nang makita nito ang binata inilapag nito ang binabasang aklat saka tumayo at lumapit sa bagong dating.

“Finally, Umuwi ka na din. Nag-alala ako saiyo. Sorry hindi Nakita hinintay. I was not feeling well. Nagpahatid na ako kay Lee.” Wika nang dalaga na tumayo sa harap nang binata.

“You don’t have to say sorry. I didn’t expect you to stay anyway.” Wika nang binata saka isinara ang pinto saka naglakad papasok.

“Uminom ka ba?” tanong nang dalaga saka sinundan nang tingin ang binata. Bigla namang natigilan ang binata sa paglalakad at napatingin sa dalaga.

“You smell----”

“Ano ba yang ilong mo? Ilong nang aso?” sakristong wika nang binata saka naglakad patungo sa bathroom. Napalabi naman ang dalaga.

“It is to be expected right? You had event sa school niyo. Surely may mga kaibigan kang nagyayang uminom. Kaya siguro inabot ka nang madaling araw.” Wika nang dalaga habang sinundan nang tingin ang binata na pumasok sa loob nang bathroom. Ilang minuto din niyang hinintay ang binata na lumabas.

“What are you still doing?” tanong nang binata na lumabas sa banyo after 30 minutes. Nakasuot ito nang pajama habang kinukusot ang buhok niya nang towel. Nakita niya ang dalagang nakaupo sa gilid nang kama at tila hinihintay siya.

“Kumain ka na ba?” tanong nang dalaga. “Ah! That’s obvious galing ka sa party sa school niyo. Of course, kumain kana.” Wika nang dalaga na sinagot na rin ang sarili niya. Napatingin naman ang binata sa dalaga. Ano naman ang gusto nitong mangyari ngayon?

“Bakit hindi ka pa natutulog.” Wala sa loob na wika nang binata saka naglakad patungo sa side nang kama kung saan siya natutulog.

“Hinihintay kita. Iniisip ko kasi baka hinanap mo ako-----”

“Bakit naman kita hahanapin.” Agaw nang binata sa iba pang sasabihin nang dalaga. hIndi niya maintindihan kung bakit naiirita siya.

“Right.” Mahinang wika nang dalaga saka naglakad patungo sa side nang kama kung saan siya natutulog. Naramdaman naman in Drake ang lungkot sa boses nang dalaga. Napalingon naman si Drake sa dalaga somehow bigla siyang nakaramdaman nang guilt. Siya rin namna ang dahilan kung bakit ito umalis. Iniwan niya ang dalaga alam niyang wala itong kakilala doon.

“Didn’t you enjoy the event?” tanong nang binata. Napatingin naman si Samantha sa binata.

“I can’t enjoy the event alone, can I?” Anang dalaga. “I thought you will be with me. I was looking forward to it.” Anang dalaga. “But don’t take it differently.” Biglang depensa nang dalaga. “Alam ko namang kailangan mong makisalamuha sa mga estudyante at mga bisita bilang campus figure you have----”

“You could have told me.” Anang binata. Bigla naman natigilan ang dalaga saka napatingin sa binata. Seryoso ang mukha nito. She is trying to read his mind. At ang sinabi nito.

“Kung sinabi ko bang------”

“I can think about it. Gaya nang sabi mo. Campus figure ako.” Wika nang binata saka tumalikod sa dalaga. Napasimangot naman ang dalaga nang marinig ang sinabi nang binata.

“Ah, bukas pala. Aalis ako pupunta ako sa charity house. Gusto mo sumama?” Tanong nang dalaga sa binata.

“Charity house?” tanong ni Drake.

“Yes. It’s a tradition. Every month. Nagdadala kami nang mga supplies sa isang charity house. It’s a place for kids with terminal disease.” Wika nang dalaga na biglang humina ang boses sa huling binanggit nito.

“Terminal disease?” Takang tanong nang binata.

“I started supporting them when I was 10 years old. Pinatayo ni Lolo ang charity house nay un. They are abandoned kids, and they have terminal diseases. They are soon to leave this world. I was thinking. At least I can make their days better. They can feel love and care kahit sa mga huling sandali nang buhay nila.” Wika nang dalaga. He can feel the sadness in her voice. She seemed very attached sa mga batang tinutukoy nito.

What is more suprising is she has been helping them since she was a kid? Hindi makapaniwala ang binata sa narinig niya.

“Gusto mo bang sumama? I am sure they would love to see you. Alam mo kasi naikwento na rin kita sa kanila. They are looking forward to seeing you. I guess. Medyo na pa exaggerated ko ang kwento ko sa kanila. And I also promised them na makikipaglaro ka nang basketball sa kanila.” Wika nang dalaga sa binata.

“You did what?” Tanong nang binata.

“Don’t be angry. I was just so happy when I was talking about you. But really, kung-kung hindi mo naman gustong sumama. Pwede naman si Lee or si Doc Simone ang isama ko.”

“Them again?” iritadong wika nang binata.

“Ha?” tanong nang dalaga saka napatingin sa binata. Bakit parang iritado ang boses nito.

“Wala akong gagawin bukas. I might join you.” Wika nang binata. Nang marinig ni Samantha ang sinabi nang binata bigla nalang naging malapad ang ngiti nito sa labi.

“You’re smiling like crazy.” Wika nang binata saka nahiga.

“I am just happy.” Nang dalaga saka nahiga na din. “Thank you.” Wika nang dalaga sa binata habang nakatingin sa likod nito. Hindi niya alam kung kelan ulit siya magkakaroon nang pagkakataon. It would be better na e take advantage na niya ang mga pagkakataon na kasama niya nag binata. Just as how she plans it from the start.