2
"ไง จะเงียบอีกนานมั้ย"พี่แทนไทพูดขึ้นหลังจากขับรถออกจากโรงพยาบาลมาได้สักพัก พูดกับฉันดีๆไม่เป็นรึไงไอ้นี่
"..."ฉันหันหน้าไปมองหน้าหล่อๆของเขาแล้วยิ้มแห้งๆ ก็มันไม่รู้จะพูดอะไรนี่หว่า
"เฮ้อ อายุเท่าไหร่ แล้วเรียนอะไร"พี่แทนไทถอนหายใจเหมือนรำคาญแล้วเป็นคนตั้งคำถามเอง
"18ค่ะ ^^ สอบติดคณะอักษรศาสตร์ แต่ไม่รู้จะไปรอดมั้ย ไม่ค่อยเก่งแฮะๆ"ฉันยิ้มเจื่อนๆในประโยคสุดท้าย ก็ฉันเป็นคนเรียนไม่เก่งนี่น่า ที่สอบติดก็ฟลุคอ่ะ แต่ดีหน่อยที่คณะที่สอบติดไม่ใช่พวกวิทย์คณิตไม่งั้นฉันตายแน่ (ฉันลงสอบแทบจะทุกคณะแทบจะทุกมหาวิทยาลัย กลัวตัวเองจะสอบไม่ติด)
"ไม่ถนัดแล้วทำไมเลือกคณะนี้ล่ะ"
"ก็ไม่ถนัดทุกวิชาเลย ฟาร์มเรียนไม่เก่ง"ฉันตอบไปตามความจริงไม่ได้เศร้าอะไรมากมายเพราะฉันเรียนไม่เก่งจริงๆ มันเป็นเรื่องปกติ
"อืม แล้วส่วนสูง น้ำหนัก สัดส่วนเท่าไหร่"พี่แทนไทพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด แล้วถามต่อแต่คำถามเขามันทำให้ฉันหันขวับไปมองหน้าพี่เขาอย่างงงๆ "ฉันต้องทราบทุกอย่างของคนไข้"
"เหมือนกรอกประวัติคนไข้ใช่มั้ยคะ"
"เออนั้นแหละ ตอบมา สงสัยอยู่ได้"พี่แทนไทตอบเสียงห้วนไม่สบอารมณ์ที่ฉันเอาแต่สงสัย
"อ้อค่ะ ฟาร์มสูง163 หนัก42 สัดส่วน35 22 34 นี่แหละค่ะไม่แน่ใจเท่าไหร่"ฉันพยักหน้าเข้าใจว่ามันต้องมีข้อมูลการรักษาไรงี้ แต่ต้องเอาสัดส่วนด้วยหรอฉันไปรักษาที่ไหนก็ไม่เคยได้กรอกประวัติแบบนี้นี่น่า มันคงเป็นการรักษาแบบใหม่(คิดบวกจริงๆนางเอกไรท์)
"แล้วมีแฟนยัง"พี่แทนไทถามแต่ไม่ได้หันมามองหน้าฉัน เขายังทำหน้าที่ขับรถที่ดีต่อไป
"อันนี้ก็ต้อง...."
"ตอบ!!"ฉันยังถามไม่จบประโยคพี่แทนไทก็ตะคอกกลับจนฉันสะดุ้งตกใจ
"ยะ...ยังค่ะ"ฉันตอบด้วยความกลัวที่พี่เขาตะคอกใส่แบบนี้
กล้าดียังไงมาตะคอกใส่ฟาร์มฟาร์มอย่างฉัน คอยดูเถอะพี่แทนไท ฝากไว้ก่อน ไม่กล้าตอบกลับเฉยๆ(กลัวก็บอกว่ากลัว ไม่ต้องทำเป็นเก่ง:ไรท์)
"ถึงแล้วนั่งบื้ออยู่ได้ ลงสิ!"นี่เขาผีเข้าผีออกรึเปล่า เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอยู่นั่นแหละ โว๊ะ ฉันรีบลงจากรถไม่ต้องให้เขาด่ารอบที่สอง กวาดสายตามองรอบๆถึงตอนไหนวะเนี่ย???
บ้านที่พี่เขาพามาเป็นบ้านชั้นเดียวหลังใหญ่พื้นที่กว้างเหมาะสำหรับจัดปาร์ตี้เลยแหละขอบอก และสวยมากๆมีสระว่ายน้ำด้วยนะ เห็นแล้วอยากจะกระโดดลงไปว่ายน้ำเล่นจริงๆเชียว
"จะยืนอยู่แบบนั้นอีกนานมั้ย กระเป๋าลากเข้ามาสิ!"พี่แทนไทตะโกนเรียกฉันอยู่บันไดหน้าบ้าน ก็ตอนนี้ฉันยังยืนอยู่ที่โรงรถพร้อมกับกระเป๋าใบโตข้างๆที่พี่แทนไทเอามาตั้งไว้ ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
ตึก! ตึก! ตึก!
ฉันเดินลากกระเป๋าไปหาเขาอย่างไม่พอใจ ไอ้ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ กระเป๋าแค่ใบเดียวลากไปให้ก็ไม่ได้ รู้มั้ยมันหนัก!! ถึงจะคิดแบบนั้นฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป
ฉันเดินลากกระเป๋าตามคนหน้าหล่อเข้ามาในบ้านแต่ยังไม่ถึงในบ้านดีฉันก็ได้ยินเสียงเพลงดังกระหึ่มขึ้นเรื่อยๆและไม่ต้องหาที่มาของเสียงเพราะตรงหน้าฉันมันคือปาร์ตี้? มีผู้ชายผู้หญิงเต้นกันอย่างกับอยู่ในผับอย่างมัน บางคนก็นั่งจิบไวน์บ้าง นั่งเกาะกลุ่มกันเล่นอะไรก็ไม่รู้ โอ้ววนี่มันคืออะไร บ้าน???หรืออะไรคะช่วยบอกอีฟาร์มคนนี้หน่อย
"ทำไมวันนี้กลับช้าจังเลยคะ รู้มั้ยดาวคิดถึงจะแย่"ก่อนที่ฉันกับพี่แทนจะก้าวขาต่อก็มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาจากไหนไม่รู้ มาซบอกพูดออดอ้อนพี่แทนไทของฉันจนหน้าหมั่นไส้
"คิดถึงเหมือนกันครับ พอดีมีงานเข้านิดหน่อย"พี่แทนตอบผู้หญิงที่ชื่อดาวหางอะไรนั่นพลางกอดรัดนัวเนียเธอไปด้วย
"อย่าพึ่งสิคะดาวอายนะคะ อุ๊ยแล้วนั่นใครคะ"ขอบพระคุณที่เห็นนะคะอยากจะกราบงามๆเลยค่ะที่เห็นอีฟาร์มยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ แต่จะให้ดีน่าจะเห็นเร็วกว่านี้นะคะจะได้ไม่นัวเนียกันให้เด็กอายุ18ปีอย่างฉันเห็น!!!
"อ้อ นี่ฟาร์ม คนไข้ผมเอง"พี่แทนไท?ควรเรียกพี่ต่อมั้ยถามจริง?นั่นแหละผลักออกจากยัยดาวหางแล้วแนะนำฉัน แนะนำว่าเป็นคนไข้ด้วย!!! ฉันนี่ว่าที่ภรรยาคุณพี่แทนไทเลยนะคะ
"Whatคนไข้?"เธอทำหน้างงสุดขีด ก็คงงงว่าทำไมเอาคนไข้อย่างฉันมาที่นี่แล้วกระเป๋าใบโตฉันอีก
"คนไข้พิเศษของแม่ หาที่พักไม่ได้เดี๋ยวหาได้ก็คงไป"อ้อหรอ!ฉันหาที่พักไม่ได้ เออ เดี๋ยวหาได้แล้วฉันจะไป ไปเป็นเมียพี่เลยมั้ยล่ะแทนไท!! หึ่ย!!!!
"ห้องฉันอยู่ไหน!!"ฉันไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้นานเลยเลือกที่จะถามหาที่พักคืนนี้ออกไป
"เดินตรงไปห้องแรกซ้ายมือ"พอได้คำตอบฉันก็เดินลากกระเป๋าไปตามทางที่เขาบอกทันที
แกร๊กๆ
แอ๊ด~~~
พรึ่บ!!!
"ซี๊ดดด อ่าาา อืม"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!"
"เกิดอะไรขึ้น!!"พี่แทนไทวิ่งเข้ามาหาฉันเป็นคนแรก ถามหน้าตื่นที่ฉันกรี๊ดดังลั่นบ้านจนเสียงเพลงเงียบลงแล้วตอนนี้
"..."ฉันยกมือชี้ไปในห้องที่มีผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ในนั้น ก็ฉันเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วหาสวิทซ์เปิดไฟทันที แต่พอตาฉันปรับแสงสว่างได้ฉันก็เห็นสองร่างที่กำลัง...กันอยู่บนเตียง จะไม่ให้ฉันกรี๊ดได้ยังไง
"555/555/555/555/555/555"
"ซุบซิบๆๆ"
เสียงหัวเราะของทุกคนดังขึ้นหลังจากที่ฉันชี้เข้าไปในห้อง เขาหัวเราะซุบซิบขำอะไรกัน มันเป็นเรื่องตลกอย่างงั้นหรอ ฉันกวาดสายตามองทุกคนที่ส่งสายตามองมาที่ฉันเหมือนตัวตลก
"ถ้าคิดจะอยู่บ้านหลังนี้ก็ต้องเจอแบบนี้ตลอดนะ จะอยู่ได้หรอ 5555"ยัยดาวหางที่ยืนเอานมโตๆเบียดเสียดกับแขนของแทนไทพูดขึ้นเหมือนจะหวังดีแต่ไม่ใช่ นางมารร้ายชัดๆ!!
"..."ฉันกัดริมฝีปากตัวเองน้ำตาคลอ ฉันไม่ได้มาเป็นตัวตลกของใครแบบนี้นะ! ฉันรีบลากกระเป๋าใบใหญ่ของตัวเองออกจากที่จุดๆนี้ไปที่อื่น ที่ฉันไม่ใช่ตัวตลกแบบนี้!!
ฉันเดินมานั่งที่ขอบสระบ้านของไอ้บ้านั่นแหละก็ตอนนี้มันค่ำออกไปก็ไม่รู้จะไปไหน รอให้เช้าก่อนแล้วฉันค่อยไปจากที่นี่ ไม่ยงไม่อยู่มันแล้ว!! ถ้าไม่อยากให้ฉันอยู่ด้วยก็น่าจะบอกฉันดีๆไม่จำเป็นต้องทำให้ฉันเป็นตัวตลก อับอายแบบนี้ ไอ้บ้า ไอ้เลว ฉันเกลียดแกแล้วไอ้แทนไทบ้า!!!