อ้อนรักคุณหมอ(สามีดีเด่น)ให้รัก

3.ต้องแต่งไม่มีตงไม่ทีแต่

3

แทนไท

"กูบอกแล้วใช่มั้ย ห้ามเข้ามาเอากันในห้องนี้!!!!"ผมถึงกับเดือดจัดที่มีคนเข้ามาทำอะไรกันในห้องนี้ ห้องที่ผมไม่เคยให้ใครเข้าไป

"...."ทุกคนเงียบไม่กล้าสบตาผมด้วยซ้ำแม้กระทั่งคนที่เอานมมาเบียดแขนผมก็ต้องปล่อยแล้วก้าวถอยหลังออกไป ทุกคนรู้ว่าเวลาผมเดือดมันจะเป็นยังไง

"ปาร์ตี้จบแค่นี้!!"จบคำพูดของผมทุกคนก็แยกย้ายกันคนละทิศคนละทางไม่มีใครเอ่ยปากโต้แย้งอะไร

"แทนคะ..."

"กลับไป!"ผมพูดตัดบทก่อนที่ดาวจะพูดจบ วันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะต่อกับใครหน้าไหนทั้งนั้น ผมรีบเร่งฝีเท้าเดินตามหาใครอีกคนที่เดินลากกระเป๋าไปไหนไม่รู้

"มาอยู่นี่เอง"ผมยิ้มอย่างโล่งอกที่เธอไม่ได้หนีออกไปนอกบ้าน ไม่งั้นงานเข้าผมแน่ คุณหญิงปัดเอาตาย!

"เข้าบ้าน!"ผมเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังยัยว่าที่คู่หมั้น ทำเป็นเสียงเข้มบอกให้เข้าไปในบ้าน

"..."เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วสะบัดหน้ากลับอย่างแรง คอไม่เคล็ดเอาหรอแม่คุณ

"ลุกขึ้นเข้าบ้าน! เดี๋ยวยุงก็หามไปหรอก"ยิ่งตัวเล็กๆอยู่ด้วย ผมพูดประโยคหลังต่อในใจ

"...."เธอไม่ตอบและไม่ลุกไปไหน นั่งกอดอกเชิดหน้ามองไปที่สระน้ำนิ่งๆ

"ดื้อ!"ดื้อตั้งแต่เด็กจนโต คนอะไรจะดื้อขนาดนี้ก็ไม่รู้ ใช่คุณอ่านไม่ผิดหรอกผมจำได้ว่าผมเคยไปเล่นกับเด็กน้อยคนนี้เมื่อหลายปีที่แล้ว และเธอก็ดื้อมากๆจนผมนี้ต้องเป็นคนปราบพยศเธอ คิดถึงตอนเด็กๆแล้วก็ทำให้ยิ้มขึ้นมา

"ฉันไม่ได้ดื้อ!!"ยัยนั่นลุกขึ้นยืนประจันหน้าเถียง อ้อ! ไม่ดื้ออย่างเดียวนะเถียงเก่งด้วย

"โอเคไม่ดื้อก็ไม่ดื้อ เข้าบ้านได้แล้ว"ถ้าไม่ยอมเธอก็คงจะเถียงอยู่แบบนี้แหละเชื่อเถอะ"พวกนั้นกลับแล้ว"ผมพูดต่อเมื่อเห็นเธอลังเลที่จะเข้าไปในบ้าน ก็คงไม่อยากเห็นหน้าคนที่หัวเราะเยาะตัวเอง

"ก็เดินนำไปสิ ลากกระเป๋ามาให้ด้วย"เธอชี้ไปที่กระเป๋าใบใหญ่ของเธอ ได้ทีใช้เลยนะ

ผมพายัยตัวเล็กเดินกลับเข้ามาในบ้านแล้วตรงดิ่งไปที่ห้องผม ผมคงไม่ใจร้ายให้เธอนอนห้องที่พวกนั้นใช้ทำกิจกรรมกันหรอก

"ห้องฉันอยู่ฝั่งนู้นไม่ใช่หรอ"พอเดินมาหยุดอยู่ที่ประตูหน้าห้องผม คนตัวเล็กตรงหน้าก็เกิดความสงสัยถามขึ้น

"ใช่! จะนอนเตียงที่พวกนั้นทำกิจกรรมกันว่างั้น"ผมถามคนตัวเล็กที่ยังไม่เข้าใจอะไร

"ไม่อ่ะ"เธอตอบพร้อมทำหน้าตาขยะแขยง

"งั้นก็เข้าไป"ผมเปิดประตูให้เธอเดินเข้าไปในห้อง แต่เธอยื่นหน้าเข้าไปสำรวจห้องก่อน เหมือนผมจะทำอะไรเธออย่างงั้นแหละ ถึงหุ่นจะหน้าฟัดสักแค่ไหนผมก็ไม่มีวันที่จะมีอะไรกับเธอแน่ แค่นี้แม่ยังจับให้ผมหมั้นถ้ารู้ว่าผมเอายัยนี่นะมีหวังจับแต่งแน่นอน!!

"ห้องนายหรอ"เธอถามพลางสอดส่องสายตาสำรวจห้องผมต่อ

"อือ"ผมขานรับติดรำคาญกับความช่างถามของเธอ

"แล้วคืนนี้นายนอนไหนอ่ะ"ยัยนั่นหันกลับมาถามด้วยความสงสัยอีกครั้ง เฮ้อ ห้องผมแล้วจะให้ผมนอนไหนล่ะคร๊าบคุณฟาร์ม

"ก็ห้องนี้ไง เธอนอนบนเตียง ฉันนอนโซฟา โอเคจบนะ อ้อหรือจะกลับไปนอนห้องที่พวกนั้นทำอะไรกันก็ตามสบายนะ "ผมพูดไม่เว้นช่องให้เธอได้ถามจบก็เดินแทรกเข้ามาในห้อง ไม่สนใจเธอที่ทำหน้าลังเลชั่งใจอยู่หน้าประตู เชื่อเถอะเดี๋ยวก็เข้ามาเอง

"นายนอนโซฟาจริงๆนะ" นั่นไงเข้ามาแล้ว หึ

ฟาร์ม

"เออ!! ไปอาบน้ำ ง่วงอยากนอน" ถ้าเพื่อนๆเขาไม่กลับก็คงปาร์ตี้กันต่อเชื่อเถอะ ง่วงบ้านนายหรอไอ้บ้า ฉันเกลียดเขาแล้วจริงๆเหอะ

ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำของเขาไม่อยากยืนเถียงกับไอ้บ้านั่น ฉันรีบอาบรีบออกมาเพราะว่าตอนนี้ท้องเริ่มประท้วงแล้ว นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย

"หิว"ฉันเดินมาหยุดตรงหน้าผู้ชายหน้าหล่อที่นั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่บนโซฟา

"ในตู้เย็น"เขาตอบไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ชิ! เจ้าของบ้านอะไรไม่บริการแขกไม่ได้รับเชิญอย่างฉันเลย ก็รู้หรอกว่าไม่อยากหมั้นกับฉัน ฉันก็ไม่อยากหมั้นกับนายหรอกไอ้บ้า

ฉันเดินออกจากห้องมาที่ครัวเปิดตู้เย็นหาอะไรกินจนอิ่มท้องถึงเดินกลับเข้ามาในห้อง พอเข้ามาในห้องก็เห็นไอ้บ้าหน้าหล่อหลับไปแล้ว เขาง่วงจริงๆสินะ ฉันเดินไปปิดไฟแล้วขึ้นเตียงนอน

รุ่งเช้า

"กรี๊ดดดด"

ฉันสะดุ้งตกใจลุกขึ้นนั่ง ใครมากรี๊ดอะไรตั้งแต่เช้าเนี่ยฉันยกมือขยี้ตาเพื่อปรับแสง

"หนูฟาร์ม!โป๊หมดแล้วลูก"พอปรับแสงได้ก็เห็นคุณป้าปัดยืนอยู่หน้าประตูห้องชี้มือมาที่ฉัน อะไรโป๊ๆนะ

"กรี๊ดดดดดด!!!"ฉันก้มลงมองตัวเองก็กรี๊ดลั่นพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองไว้ไม่ให้โป๊ ก็ว่าทำไมมันเย็นๆ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันเนี่ย

"แต่งตัวให้เรียบร้อยทั้งสองคน แล้วออกไปพบแม่ที่ห้องรับแขก"คุณป้าบอกแล้วสะบัดหน้าเดินออกจากห้อง

"ไอ้บ้านายทำอะไรฉัน!!! ไอ้โรคจิต ฮื่อๆๆ"พอสมองมันคำนวณว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันคืออะไร บ่อน้ำตาฉันมันก็แตก นี่ไอ้บ้านี่มันลักหลับฉันมันข่มขืนฉัน

"หยุด!! คิดดูว่าเมื่อคืนใครทำใครก่อน!"ไอ้พี่แทนมันเขย่าตัวฉันให้หยุดร้องไห้ฟูมฟายแล้วตะคอกใส่ฉัน แล้วฉันจะคิดออกมั้ยเล่าไอ้บ้า ฮื่อออ

"ฮื่อออ ไม่ๆฉันไม่ได้ทำอะไร"ฉันส่ายหัวไปมาพยายามนึกแต่นึกไม่ออกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น

"ฟังฉันนะยัยบ้า!! เมื่อคืนเธอออกไปกินอะไรข้างนอกมา เข้ามาก็บ่นว่าร้อนๆมาร้องไห้ให้ฉันช่วย ยั่วฉันอยู่นั่นแหละ ใครจะไปทนไหววะ"ฉันนิ่งฟังสิ่งที่เขาพูดแล้วก็ต้องนิ่งกว่าเดิมเมื่อภาพต่างๆมันวิ่งเข้าสมองว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน ไม่นะโอ้วไม่!!!!

.....

พอฉันกับพี่แทนแต่งตัวเสร็จและตกลงเรื่องที่เกิดขึ้นว่าฉันจะไม่เรียกร้องอะไรกับเขา ขอให้เรื่องนี้จบๆไป พอตกลงกันเสร็จก็เดินออกมาหาคุณป้าที่ห้องรับแขก​

" ตาแทน! แกทำแบบนี้กับน้องได้ยังไง แกต้องรับผิดชอบ!!" ฉันกับพี่แทนยังไม่ได้นั่งลงโซฟาคุณป้าก็พูดขึ้นเสียก่อน

"ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับแม่"พี่แทนไทเถียงกลับ หึไม่ได้ทำกับผีน่ะสิไอ้หน้าหล่อ!! บ้าจริง!!!

"ไม่ได้ทำอะไร แกเอาน้อง เอ่อ... น้องเสียหายไม่ต้องหมั้นแล้วแต่งเลย!"

"ห๊ะ " "ห๊ะ" ฉันกับพี่แทนไทร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ จะให้ฉันแต่งงานกับไอ้บ้าปากปีจอนี่นะไม่มีวัน แค่หมั้นก็เกินพออยู่แล้ว รักรงรักแรกไม่มีอีกแล้ว!!!สำหรับฉัน!!!

"งานแต่งจะจัดขึ้นอีกหนึ่งอาทิตย์ข้างหน้า ไม่มีตงไม่มีแต่"

ปั้ง!!!!!

คุณป้าพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องรับแขกทันทีไม่ปล่อยช่องว่างให้ฉันกับพี่แทนไทที่ยืนเอ๋อแดกได้โต้แย้งอะไร

"เพราะเธอคนเดียวยัยบ้า เพราะเธอ!!!! โธ่เว้ย!!!"

"จะมาโทษฉันแบบนี้ไม่ได้นะไอ้บ้า เพราะนายพาเพื่อนมาปาร์ตี้แล้วเอายานรกนั่นใส่ไว้ในน้ำนั่นแหละ!!!"

"นี่...."

"เพราะนายนั่นแหละไอ้โรคจิต!!! คิดว่าฉันอยากแต่งงานกับนายรึไงห๊ะ!!" ฉันพูดตัดบททิ้งท้ายแล้วรีบเดินออกจากห้องรับแขกไม่กล้าที่จะอยู่ต่อ ถ้าไอ้บ้านี่กินหัวฉันจะทำยังไง

"ฉันอยากแต่งงานกับเธอตายแหละยัยบ้า!!!"