อ้อนรักคุณหมอ(สามีดีเด่น)ให้รัก

1.แรกเริ่ม พบเจอ

แนะนำตัวละคร

แทนไท

คุณหมอแทนไท เจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาเป็นอัฉริยะ เขามีความเป็นผู้ชายเจ้าชู้ พ่อเสือตัวร้าย มีผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า รักอิสระ ไม่ผูกมัด รักความสงบ แต่อยู่เฉยๆเขาต้องแต่งงานกับเด็กผู้หญิงที่พูดเก่ง ขี้งอน ขี้อ้อน

ฟาร์ม

น้องฟาร์มผู้หญิงตัวเล็กสวยหวาน ที่อยู่ต่างจังหวัดพ่อแม่รักปานดวงใจ เธอกลัวลิฟท์และที่แคบยิ่งกว่าอะไร แต่ต้องทำยังไงเมื่อเธอต้องเข้ามาเรียนในกรุง คุณพ่อคุณแม่เลยต้องส่งน้องฟาร์มผู้น่ารักมาอยู่กับหมอแทนไทเพื่อรักษาโรคของเธอให้หายขาด และหมอที่รักษาเธอก็เป็นว่าทีสามีในอนาคตหรือพูดง่ายๆคือคู่หมั่นนั้นแหละ แต่ทำไมนะถึงได้แต่งงานกันเลย แอ๊ะงง

1.แรกเริ่ม พบเจอ

1

"ตาแทน นี่น้องฟาร์มว่าที่คู่หมั้นลูก น้องจะมาอยู่กับลูกสักพักตามที่ตกลงกันไว้"คุณป้าปัดเพื่อนของแม่ฉันเป็นแม่ของคุณหมอแทนไท เดินนำเข้าไปในห้องผู้บริหารของโรงพยาบาลแล้วกล่าวบอกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่นั่งทำงานหน้าหล่ออยู่หลังโต๊ะ

"แม่ครับ..."

"หนูฟาร์ม นี่พี่แทนไทที่หนูต้องอยู่ด้วย"คุณป้าปัดแนะนำไม่สนใจเสียงพี่แทนไท

"สวัสดีค่ะ"ฉันยกมือไหว้คนตรงหน้าอย่างนอบน้อม ทำไมเขาหล่อแบบนี้วะ หัวใจฉันมันจะออกมาเต้นข้างนอกแล้ว

"แม่ฝากน้องด้วย กระเป๋าน้องอยู่ด้านล่าง แม่มีธุระต้องรีบไปต่อ บายจ้ะ"คุณป้าพูดอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวใครแย่งพูดแล้วรีบเดินออกจากห้องไปเลย ปล่อยให้ฉันยืนเอ๋ออยู่กับที่

"แม่!!"พี่แทนไทลุกขึ้นจากเก้าอี้เรียกแม่ตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์

คือฉันต้องทำไงต่อวะ จะเดินตามคุณป้าไปตอนนี้คงไม่ทันจะยืนอยู่ตรงนี้ก็กะไรอยู่

"จะยืนโง่อยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย! โน่นโซฟา เกะกะ"ฉันยืนอ้าปากค้างอยู่กับที่ยิ่งกว่าเดิมที่พี่แทนไทตะคอกด่าฉันว่าโง่ ทำไมปากหมาอย่างนี้วะ! สิ่งที่ฉันคิดกับความเป็นจริงมันช่างแตกต่าง

ฉันเดินมานั่งที่โซฟาอย่างเงียบๆแล้วแอบลอบมองคนที่ทำงานอยู่ที่โต๊ะอย่างเคร่งเครียด เขาดูดี เพอร์เฟคหมดทุกอย่าง ยิ่งดูยิ่งหลงไหลในตัวเขา แต่ยกเว้นคำพูดนะ หรือว่าเขาอารมณ์ไม่ดีอยู่นะ เขาอาจจะพูดเพราะก็ได้

ย้อนกลับไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

ณ ฟาร์ม ฟาร์ม ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

"พ่อกับแม่จะส่งหนูไปอยู่กับพี่แทนไทนะลูก"

"ไปทำไมคะ"

"ก็พี่แทนไทเป็นหมอที่เก่ง พ่ออยากให้ลูกไปรักษากับพี่เขา และอีกอย่างพี่เขาคือว่าที่คู่หมั้นลูก"

"ไม่มีตงไม่มีแต่นะจ๊ะลูกรักของแม่ จบค่ะ ไม่ดราม่านะจ๊ะ"

"0_0"》หน้าฉัน

เนื่องด้วยฉันต้องไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยและกลัวที่แคบกับลิฟต์มาก พ่อกับแม่เลยให้ฉันไปอยู่กับคุณหมอแทนไทเพื่อรักษา ก่อนจะเปิดเทอม ทำไมแม่กับพ่อถึงไม่ห่วง ไม่หวงลูกสาวอย่างฉันบ้างนะ! ถึงคนที่ฉันจะไปอยู่ด้วยจะเป็นถึงว่าที่คู่หมั้น(ที่ฉันไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ) คุณหมอที่อบอุ่น พูดเพราะ หล่อ รวย นิสัยดีก็เถอะ (มั้ยนะ) ก็สมัยเด็กที่พี่แทนไทมาเล่นกับฉันที่ฟาร์มฟาร์มเป็นแบบนี้จริงๆ

ปัจจุบัน

นั่นแหละที่เป็นสาเหตุให้ฉันมานั่งอยู่ในห้องนี้กับคุณหมอแทนไทผู้บริหารโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง อ้อพูดมาซะเยอะลืมแนะนำตัวแฮะๆ ฉันชื่อ'ฟาร์ม ฟาร์ม' เรียกฟาร์มเฉยๆก็ได้อิอิ อายุ18ปี สวยและเก่ง555ชมตัวเอง ฉันเป็นลูกแม่ชมกับพ่อมาร์ค ที่ทำฟาร์มที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ แค่นี้แหละไม่รู้จะแนะนำตัวอะไรชีวิตฉันไม่มีอะไรมากหรอก อ้อ ฉันลืมบอกว่าฉันมีคนรักแล้ว เป็นรักแรกและรักสุดท้ายแต่ไม่รู้เขาคนนั้นจะรักฉันรึเปล่านะ ^^

"ไปกลับบ้าน!"พี่แทนไทพูดเสียงห้วนติดตะคอกแล้วเดินออกไปจากห้อง นี่เขาพูดแบบนี้จริงๆหรอ?ที่ว่าอบอุ่นพูดเพราะไปไหนหมดแล้ว!

"เข้ามาสิยืนทำซาก!!?"ฉันที่วิ่งตามพี่แทนไทมาที่ลิฟต์แล้วยืนกล้าๆกลัวๆอยู่ที่ประตูลิฟต์ไม่กล้าเข้าไป

"จะเร่งเพื่อ!คนยิ่งกลัวๆอยู่" ฉันต้องยืนทำใจก่อนไงกว่าจะขึ้นลิฟต์มากับคุณป้าได้แทบจะเป็นลม โรงพยาบาลอะไรจะตึกสูงขนาดนี้อย่างกับโรงแรม นี่มันชั้นสี่สิบห้าเลยนะ

"จิ๊!"

พรึ่บ

พลั่ก!

พรึ่บ!

พี่แทนไทจิปากไม่สบอารมณ์แล้วดึงแขนฉันเข้ามาในลิฟต์ ฉันที่กลัวอยู่แล้วยิ่งตกใจตาโต ตัวสั่นทรุดลงนั่งกับพื้นลิฟต์ทันที

"มองหน้าฉัน"พี่แทนไทนั่งลงจับบ่าฉันทั้งสองข้าง แล้วบอกให้มองหน้า แต่ฉันไม่สามารถลืมตาได้ในตอนนี้

พรึ่บ

"ฟาร์มกลัว"ฉันโผกอดคนตรงหน้าแน่น บอกเสียงแผ่ว ตัวสั่นไปหมด ฉันกลัวจริงๆนะ

"ไม่เป็นไรๆ ฉันอยู่ตรงนี้ หายใจเข้าลึกๆ"พี่แทนไทกอดฉันแล้วยกมือขึ้นลูบหัว มันทำให้ความกลัวเมื่อกี้แทบหายไปจนหมด ชอบจังอ้อมกอดนี้

"โอเคยัง"พี่แทนไทถามหลังจากที่ออกมาจากลิฟต์ โดยที่พี่แทนไทเดินกุมมือฉันตลอดทางเดินไปหน้าโรงพยาบาล

"ค่ะ"ฉันตอบก้มหน้างุดไม่อยากให้เขาเห็นหน้าที่แดงซ่านด้วยความเขินของฉัน ก็ทั้งพยาบาล หมอ คนไข้ มองมาที่เราสองคนตลอดทางเลยน่ะสิ

"จริงหรอ ตัวยังสั่นอยู่เลย"พี่แทนไทหยุดเดิน เชยคางฉันขึ้น ที่มันสั่นอยู่เนี่ยเพราะเขานั่นแหละไม่ยอมปล่อยมือฉันสักที บ้าเอ้ย แล้วยังเสียงที่เขาพูดอีกฉันจะละลายตายอยู่แล้ว ฉันจะเขินอะไรนักหนาเนี่ย

"..."ฉันไม่ตอบแค่หลบสายตาโดยการเสมองไปทางอื่น

"ขอกระเป๋าที่คุณหญิงปัดฝากไว้หน่อยครับ"พี่แทนไทพาฉันเดินมาเอากระเป๋าที่คุณป้าฝากไว้ให้

"นี่ค่ะ"พยาบาลลากกระเป๋าฉันมาให้แต่มิวายยิ้มหวานใส่พี่แทนไทของฉัน(ของฉัน????)อีก มันทำให้ฉันไม่พอใจรีบกอดแขนพี่แทนไทแสดงความเป็นเจ้าของทั้งที่ยังไม่มีสิทธิ์ ก็นี่รักแรกของฉัน

"ใช่ใบนี้มั้ย"พี่แทนไทหันมาถามฉันที่ยืนทำหน้าบึ้งกอดแขนพี่เขาอยู่

"ค่ะ ใบนี้แหละ" พี่แทนไทจัดการลากกระเป๋าให้ฉัน มือซ้ายลากกระเป๋า มือขวาจับมือฉัน พาเดินไปที่รถสุดหรูที่ลานจอดรถโดยที่ไม่ปล่อยมือที่กุมมือฉันสักวินาที

ฟิน!!!! อีฟาร์มฟินโว้ยยยย อยากตะโกนจริงๆ