อ้อนรักคุณหมอ(สามีดีเด่น)ให้รัก

4.แต่งงาน

4

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

วันแต่งงาน

งานแต่งงานของเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังกับลูกสาวเจ้าของฟาร์มที่ใหญ่ที่สุดในประเทศได้จัดขึ้นอย่างสวยงามและใหญ่โต แขกมางานมากมายไม่ว่าจะเป็นคนดังไฮโซ เซเลบก็ต่างมากันล้นหลามอย่างกับเป็นงานระดับชาติ

ฉันบอกพวกท่านแล้วนะให้จัดเล็กๆพอ นี่อะไรฉันเดินจนปวดเท้าไปหมดแล้วเนี่ย จัดงานอย่างกับจะไม่ให้ฉันหย่ากับไอ้บ้าหน้าหล่อที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆนี่เลย แต่ว่าวันนี้เขาอยู่ในชุดสูทสีขาวสะอาดตา ผมจัดเซ็ตให้เป็นทรงยิ่งหล่อเข้าไปอีก

"ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยได้มั้ย ไม่เห็นแก่หน้าฉันก็เห็นแก่หน้าพ่อแม่ฉันกับพ่อแม่เธอบ้าง"คนหน้าหล่อก้มลงมากระซิบข้างหูให้ได้ยินแค่สองคน

"ก็มันปวดเท้าหนิ"ฉันบอกปากยื่น ก็มันปวดเท้าจริงๆ ตอนนี้แทบจะเดินไม่ไหวแล้วด้วย

"เดี๋ยวกลับบ้านฉันนวดให้ ตอนนี้ยิ้มก่อนคนอื่นกำลังมองมาที่เรา"เขาบอกแล้วหันไปยิ้มให้แขกที่กำลังมองมาที่เราสองคน ผักชีโรยหน้าจริงๆเลย

ตอนนี้งานใกล้จะจบแล้วเหลือแค่ส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอ และห้องหอของฉันกับพี่แทนไทคือที่บ้านพี่แทนไทนั่นแหละ แต่จัดงานที่โรงแรมน่ะเลยต้องขับรถไปเข้าหอที่บ้าน

"ถอดรองเท้าได้มั้ยไม่ไหวจริงๆ"ฉันเดินควงแขนพี่แทนไทเดินไปที่รถ แต่มันไม่ไหวกับรองเท้าจริงๆ เลยกระตุกแขนเสื้อพี่แทนเงยหน้าขึ้นถาม แสดงสีหน้าเจ็บปวดสุดๆ

พรึ่บ!

"ทำไรคะ"พี่แทนไทไม่ตอบฉัน แต่หยุดเดินแล้วนั่งลงเลิกชุดกระโปรงยาวสวยของฉันขึ้น จนฉันก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ

"ถอดรองเท้าไงเจ็บมากไม่ใช่หรอ?"พี่แทนไทเงยหน้าขึ้นมาตอบแล้วขยับตัวเข้ามาหาฉันอีกครั้ง ก้มลงถอดรองเท้าให้อย่างอ่อนโยนจนฉันตกอยู่ในภวังค์ความอ่อนโยนของเขา เหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิงแล้วพี่แทนไทเป็นเจ้าชายยังไงยังงั้น

พรึ่บ

"อ๊ะ!"อยู่ๆตัวฉันก็ลอยวืดขึ้นเหนือพื้น ฉันตกใจรีบคว้ามือหาที่เกาะทันที ก็อยู่ๆพี่แทนไทก็อุ้มฉันที่ตกอยู่ในภวังค์ขึ้นไม่บอกไม่กล่าว

"โหยยย!! มึงรีบเข้าหอขนาดนั้นเลย"เพื่อนพี่แทนไทคนหนึ่งตะโกนมาแซวจากด้านหลัง มันทำให้ฉันอายมากไม่กล้ามองหน้าคนที่อุ้มฉันอยู่ด้วยซ้ำ ฉันเอาแต่ซุกหน้าที่แดงซ่านกับอกแกร่งของพี่แทนไท

"อย่างนี้ลูกดกแน่ๆ 555/555" ฉันได้ยินเสียงแว่วๆมาจากด้านหลังแต่ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกัน เพราะตอนนี้ฉันได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเอง

ตึก! ตึก! ตึก!ๆๆๆ

เข้าหอ

ผู้ใหญ่ฝั่งเจ้าสาวและเจ้าบ่าวเข้ามาส่งเจ้าสาวกับเจ้าบ่าวเข้าหอ เป็นอีกขั้นตอนที่สำคัญสำหรับการแต่งงาน ทุกคนอวยพรและออกจากห้องหอไปทีละคนๆ

แต่​แม่ฉันกับคุณป้าปัดไม่สิคุณแม่ปัด ก็เดี๋ยวนี้ถ้าเรียกคุณป้าปัดท่านจะโกรธฉันมากๆท่านให้เรียกว่าแม่แทน ฉันเลยต้องเรียกตามท่าน มันก็ไม่ได้ยากอะไรมีแม่กับพ่อเพิ่มแค่นั้นและพวกท่านทั้งสองยังดีกับฉันมากๆๆๆเลยแหละ ท่านสองคนยังไม่ยอมออกจากห้องรวมทั้งพ่อฉันด้วยนี่แหละ ท่านรอให้เพื่อนๆพี่แทนไทกลับกันหมดเสียก่อน

"ดูแลน้องดีๆนะตาแทน ถ้าพี่เขาทำอะไรให้บอกแม่ปัดนะหนูฟาร์มเดี๋ยวแม่จัดการให้"แม่ปัดบอกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเสียงดุแล้วหันมาบอกฉันเสียงหวานเป็นรอบที่สามได้แล้วมั้ง

"คร๊าบบบ แม่ออกไปได้แล้ว แทนจะเข้าหอแล้วเนี่ย"เมื่อคนเป็นแม่ยังไม่ยอมออกจากห้อง พี่แทนดูเหมือนจะรู้งานว่าจะพูดยังไงให้แม่ออกจากห้องไปและมันก็ได้ผลดีซะด้วยเมื่อ...

"ก็ได้ๆอย่าลืมหลานแม่นะจ๊ะ"ก่อนที่ท่านจะออกไปก็มิวายทิ้งคำพูดให้ฉันเขินจนหน้าแดงอีกรอบจนได้

"แม่ฝากน้องด้วยนะแทน ถ้าดื้อถ้าซนสั่งสอนหรือตีได้เลยนะแม่ไม่ว่า"แม่ชมเดินเข้ามาลูบหัวฉันอีกครั้ง

"ครับ ผมจะ

ดูแลฟาร์มให้ดีที่สุดครับ"พี่แทนตอบด้วยสีหน้าจริงจัง เหมือนให้คำมั่นสัญญากับพ่อแม่ฉัน เชื่อตาม

"อย่าดื้ออย่าซนกับพี่เขานะลูก"แม่ชมก้มลงบอกฉันพร้อมกับจุ๊บที่หน้าผากฉันเบาๆ แม่ชอบทำแบบนี้กับฉันเสมอ^^

"ค่ะ^^ หนูจะไม่ดื้อไม่ซนเลยจ้ะแม่จ๋า"แอบเอานิ้วไขว้กันไว้ด้านหลังได้มั้ยจ๊ะแม่ แฮะๆ

หลังจากที่ได้คำตอบที่น่าพ่อใจแม่ชมก็เดินออกไปจากห้องตามด้วยพ่อมาร์ค พ่อมาร์คไม่ได้พูดอะไรแค่ส่งสายตามองพี่แทนไทแบบลูกผู้ชายรู้กันเท่านั้น

พรึ่บ!!

"เฮ้อ...เหนื่อยชะมัด"ฉันทิ้งตัวลงนอนบนเตียงที่มีกลีบกุหลาบสีแดงรูปหัวใจ

"ไปอาบน้ำ เหม็น"นอนลงไปได้ไม่นานก็มีเสียงเข้มดังขึ้นขัดจังหวะความสุขของฉัน ชิ ฉันเหม็นเขาก็เหม็นเหมือนกันนั่นแหละ

"..."ฉันลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำตึงๆอย่างไม่พอใจ แต่ไม่ได้เถียงกลับอะไร ไม่มีแรงเถียง อยากอาบน้ำแล้วรีบนอนเก็บแรงไว้ดีกว่า

แต่พอเข้ามาในห้องน้ำฉันก็เจอกับปัญหาใหญ่! รูดซิปไม่ได้!!! มันติด ไม่ใช่มือเอื้อมไม่ถึง ฉันรูดลงมาได้นิดนึงแล้วแต่มันติดรูดลงไม่ได้เลย

ฉันพยายามอยู่นานสองนานเลยตัดสินใจหอบชุดแต่งงานเดินออกจากห้องน้ำไปขอความช่วยเหลือจากคนหน้าหล่อดีกว่า

"ทำไมยังไม่อาบน้ำ"พอฉันเดินพ้นประตูก็เห็นไอ้หน้าหล่อนั่งจิ้มโทรศัพท์อยู่บนเตียงเงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองฉัน

"รูดซิปไม่ได้ ช่วยหน่อย"ฉันหันหลังให้เขาดูสาเหตุที่ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ

"อย่าดึงแรง! หลุดแล้วๆ!!"

พรึ่บ!!

ยังพูดไม่ขาดคำเสื้อเกาะอกของฉันหลุดจากหน้าอกเป็นที่เรียบร้อย ก็ตอนนี้พี่แทนไทกำลังช่วยฉันรูดซิปแต่เขารูดมันแรงไปทำให้ชุดเกาะอกฉันล่วงหล่นจากเต้าไปกองกันอยู่ที่เอว

"ไอ้คนบ้า!อย่ามองนะ ไปเอาผ้ามาให้เค้าปิดเลย!!"ฉันเอี้ยวหน้าไปว่าคนหน้าหล่อที่ทำชุดฉันหลุดจากหน้าอก มือก็กอบกุมสองเต้างามไว้

"ไม่ต้องปิดหรอกมากกว่านี้ก็เคยมาแล้ว" ฉันอยากจะกรี๊ดกับคำพูดห่ามๆของเขาจริงๆ บ้าที่สุด ฉันอายนะเว้ย!!

"จะปิดไปเอามาเลยนะคนบ้า!"ฉันบอกอย่างเอาเรื่องถ้าเขาไม่ไปหยิบผ้ามาให้ฉัน ฉันจะเอาเรื่องเขาจริงๆคอยดู ก็ถ้าฉันเดินไปหยิบเองได้ฉันเดินไปแล้วแต่นี่เดินไปมีหวังได้ล้มหัวทิ่มแน่

พรึ่บ!

"พอใจยัง"เขาไม่ได้เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้ฉันหรอกแต่เขากลับถอดเสื้อเขามาปิดให้ฉันแทน ไอ้คนขี้เกียจเดินไปแค่นี้เองก็ไม่ได้ แต่ก็ดีที่เขายังเอาเสื้อเขาให้ปิด