Chapter 19
1344 Words
After a quite good several months of getting back to where I was- being Empress, making sure that they and where I'm on is good- is I am slowly making everything better.
Ang mga kalabang nakapasok sa Emperyo ay nawaksi ko na. Unti-unti nang bumabangon ang Emperyong aking pinamamahalaan.
"Then if you were planning to attack my Empire again.. I will make sure that that's the worsest move you will ever done in your whole time of existing." Pangiti kong sambit sa Emperatris ng Umeria ngunit may bahid ng pagbabanta. Sinagot niya naman ako ng ngiting hindi makapaniwala na may halo pa ring pormal.
"I came here without causing any harm to you and your Empire. I came here to just give you a friendly reminder that my senses are not dead nor sleeping." Dagdag ko atsaka ulit siya nginitian.
"So as a great guess here, may I excuse myself? I need to make sure that my people is far from any harm." Makahulugan kong wika atasaka tumayo. Sumabay naman siya saaking pagtayo atsaka ako hinatid sa labas ng kaniyang kastilyo.
"Oh. I nearly forgot." Pagharap ko.
"Yes?" Tugon niya.
"I know that you will say what I've just told you earlier to other rulers so I suggest you should say this too. I am not afraid nor intimidated even all of you, my fellow rulers, are itching to conquer me and my Empire."
"Yes, I will." Sagot niya na parang nahuli siya sakaniyang balak gawin.
Umakyat na ako saaking kabayo at patatakbuhin na sana nang may maalala ulit ako.
"And. It's nice to see you again." I said with a mischievous smile and left.
Sa pagkakatanda ko'y kasama siya sa mga nagpahirap saakin dati. Halos lahat sila ay naroroon nang muntik na akong mamatay kasama ng aking mga anak, pwera na lang ang dating Emperador ng Orchian.
It's good to be f*****g back. It's f*****g good to see how they tremble with fears and confusion knowing and seeing that the female they've thought died long years ago is now in front of them, giving them a friendly threat and mischievous smile.
.
Nakarating ako sa Emperyo ng Strevioa ng tahimik.
Bago ako pumasok saaking Emperyo ay tinignan ko muna ang paligi at pinakiramdaman ito.
Napaka payapa nito. Ang sinag ng araw na nakakalusot sa mga dahon at sanga ng mga puno ay bahagya akong natatamaan. Ang nakakaantok na hangin at tunog ng mga puno na nagsasayawan ng marahan.
How I wish everything is as serene as this time right now.
A scenario is flashed in my mind.
"Mommy!" Tawag ni Tracy habang tumatakbo sa damuhan papunta saakin.
"Daddy bilis! Kuya!" Sigaw niya at nakita ko sila Jack at Jackson na nakasunod sakaniya habang tumatawa.
Isang luha ang nakatakas saaking mata dahil sa nararamdaman kong tuwa.
"I love you, I love you, I love you Mommy!" Sigaw niya habang patuloy pa rin sa pagtakbo palapit saakin.
"I love you too." Apat na katagang lumabas saaking bibig. Naramdaman ko rin ang pagtulo ng aking luha na agad ding napupunasan ng telang nakabalot saaking ulo.
Nagpatuloy na ako nang naramdaman kong wala namang nakasunod saakin. Dumiretso muna ako sakanila Agnes upang kamustahin siya at ang kaniyang kaharian. Sinunod ko naman ang kahariang Voreen ngunit hindi ko na kinausap sila Hiro at nagpatuloy na sa kaharian ng Xenia.
"I'm grateful that you're back, your imperial majesty." Ani ng Hari na si Haring Claurio. Sinagot ko naman siya ng maliit na ngiti at pag tango ng bahagya.
"I know that every kingdom here has not enough troops for a huge war. But I suggest- no, more likely an order, that make every single creature or even organisms useful. Train them superbly. And remember that I am watching."
"Yes, your imperial majesty." Pagyuko niya.
"Don't even forget the hole, King Claurio. Maaring diyan malagay sa bingit ng kamatayan ang bawat isa sainyo."
'Cause my life is always in a brink of death.
Sumagot ulit siya kaya na ako sumakay saaking kabayo atsaka ulit lumakbay papunta sa kaharian ng Bravilya.
I f*****g miss the trio. Not because I can use them for making my life a little better but because I love them.
Pagkarating ko saaking destinasyon ay naabutan ko si Valentine na nakikipag laban sa iba't ibang klaseng nilalang na pilit siyang pinapatay. Hinanap ko agad ang espada at nakita ito sa may di kalayuan.
Hinugot ko agad ang espadang nasaaking beywang atsaka ibinato sa isang nilalang na tumatakbo papunta sa espada.
Kinuha ko ito at inilagay sa aking beywang bago tulungan si Valentine.
May mga nilalang na sobrang pula ng mata, ang iba ay may angking lakas na kakaiba sa lakas ng kahit na sinong nakalaban ko na dati, ang iba naman ay may matitigas na katawan at hindi tinatablahan ng pagtira ko ng aking espada, mayroon ding katulad sa nakalaban namin dati- ang demonyo.
Pagtusok ko ng aking espada ay agad itong naputol dahil sa tigas ng katawan ng aking kalaban. Tumingin siya saakin atsaka gumawa ng ingay na naghuhudyat na galit na galit siya.
Napalunok ako at umatras nang unti-unti siyang lumalaki.
"s**t!" Malakas na mura ni Valentine at nakita ko na lang ang sarili kong nahulog sa ginawa niyang lagusan at agad niya ring nasalo.
"Please, your imperial majesty, this isn't good for you. This is my duty-to protect that sword."
Nabalot kami ng malalim at maingay na boses ng napakalaking kalaban na nababalot ng mga bato sakaniyang buong katawan.
"Giants." Sambit ni Valentine bago ako yakapin at lumusot sa lagusang ginawa niya ulit dahil sa pagtapak sana ng higante saamin.
Nakalayo na kami sakanila ngunit mabilis din nila kaming nakita kaya heto sila ngayon at papunta na saamin.
"Brother will be really, really mad at me if anything bad happens to you, Tala." Aniya at nawala na ang galang na binigay niya saakin kanina. Para na lang kaming magkaibigan ngayon dahil sakaniyang pananalita.
"Shh-"
Agad niya akong pinayuko katulad niya dahil sa pagtira ng mga kalaban saamin.
"With all due respect, I will-"
"No, Valentine. You can't do this by yourself. Look at them." Pagpigil ko sakaniya nang gagawa na sana siya ng lagusan upang mailayo ako.
"But it's my duty. Besides, this isn't your responsibility anymore." Tugon niya.
"Yes it's your duty and beyond my responsibilities. But you're in my Empire and that may cause a catastrophy if you can't finish this now."
"Now tell me. Can you do this by yourself? Can you finish this without even causing any type of harm in my people? If yes, do it right now and I will watch." Seryoso kong sabi dahilan ng hindi niya pagsagot.
"I can't do it by myself, your imperial majesty. I'm so sorry."
"Better sorry right now than sooner that it's already late." Tugon ko atsaka sinipa ang kalabang nakalapit na saamin.
Hinugot ko ang espadang nasa beywang ng isang kalaban atsaka iyon tinusok sa isang kalaban. Ginamit ko naman iyon upang paghiwa sa dibdib ng isang demonyo at agad na hinugot ang kaniyang puso.
"The only way to kill the demons is by pulling their spinal cord or their heart."
Siguro ay marami ng nakalabang demonyo si May noon kaya niya ito nakasanayang gawin sa pagpatay.
Binato ko ulit ang isang kalaban na patungo saakin.
Wala na kaming armas. Ang tanging armas na nasa saamin ay ang espadang pinoprotektahan niya.
What am I going to do? Hindi namin sila pwedeng iwan dahil baka madamay ang mga naririto.
We are in a process of standing and I don't want to interfere that by these fuckers.
I promised them that this place will be safe and at peace, even without saying it to them verbally. I too, promised myself that as I'm still breathing I will make sure that this place, this Empire will be freed. Free from every ache, fear, threat by other Empires.
I would like to be remembered by the one who set them free, who set this place free.
"I suppose you need a little help." Aniya na hindi ko alam kung saan siya nanggaling.
- Writer
