EP 50
1157 Words
“วันนี้ฟางต้องทำอะไรบ้างคะลุง”
“เอาปุ๋ยคอกในกระสอบที่ลุงขนมาไว้ตรงนั้นไปคลุกกับดินทุกแปลงครับ พอหลังคาเสร็จค่อยเอาต้นกล้ามาลง จะได้มีร่มผักจะได้ไม่ตาย”
แล้วเอี่ยมก็ก้มไปหางานขุดต่อ
กัญญาวีร์หันไปหาพี่แล้วพาเดินไปช่วยกันหิ้วถุงปุ๋ยหมักมีกลิ่นเหม็นตุๆ โชยมาใส่จมูก พี่ชายเลยเดินไปนั่งอีกฟากของแปลงเพื่อช่วยน้องอย่างไม่เกี่ยงงอนใดๆ หรือต่อให้งานหนักกว่านี้เขาก็ยินดีจะทำ เพื่อไถ่โทษที่พาน้องมาตกอยู่ในสภาพนี้
“พี่ว่าเอาปุ๋ยโรยให้จนสุดแปลงก่อน แล้วค่อยกลับมาคลุกกับดินดีกว่านะหญิง”
“ค่ะ”
“แล้วพ่อแม่เขาประสบอุบัติเหตุนานหรือยัง”
กันต์กวีนั่งยองๆ ตรงข้ามน้องแล้วใส่ถุงมือผ้าเพื่อเริ่มงานไปด้วยอย่างไม่เกี่ยงงอน เอ่ยถามเรื่องที่คุยค้างไว้ กัญญาวีร์ที่กำลังใช้มือคลุกเคล้าดินกับปุ๋ยอยู่ก็ตอบเท่าที่รู้ และมีน้ำเสียงไม่อยากจะใส่ใจในเรื่องของเขานัก
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ หญิงไม่ได้ถามอะไรมาก ที่รู้ก็เพราะป้าผินบอกเท่านั้น”
“แล้วนั่นใครกันล่ะ ไม่เห็นหญิงจะแนะนำให้พี่รู้จักเลย” เขาบุ้ยปากไปทางแปลงถั่วพูที่อยู่เลยออกไป
“เด็กปากเสีย หญิงไม่ชอบค่ะ”
กัญญาวีร์กระซิบบอกให้ได้ยินแค่สองคน คนเป็นพี่เลยพยักหน้ารับรู้และไม่ได้ให้ความสนใจกับคนที่น้องไม่ชอบอีกเลย รวมทั้งคนอื่นๆ ก็ไม่มีใครจะพูดคุยด้วย ทำเอาสาวน้อยปากเสียยิ่งฉุนขาดอยู่คนเดียวเท่านั้น
‘ฉันจะเล่นแกให้หนักเลยไม่เชื่อคอยดู อย่าเผลอนะ เอาให้แกไม่ได้เกิดใหม่อีกเลยเชียว’
ในใจก็อาฆาตมาดร้ายแม่สาวที่คนทั้งสวนต่างก็ล่ำลือกันว่าเป็นลูกเจ้าตกยากที่ถูกเจ้านายหนุ่มเอามาทำงานด้วย แต่ผินเป็นคนเพิ่มเติมว่า ‘คุณหญิงเป็นเมียคุณเนย์’ อย่างไม่ต้องสงสัยตั้งแต่วันแรกที่มาถึงแล้ว
‘ถ้าไม่รักไม่ชอบเรื่องอะไรคุณเนย์จะเอามาอยู่ด้วย เอามานอนด้วย ดูคุณหญิงสิสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ใครไม่รักก็บ้าแล้วล่ะ’
‘รักแล้วทำไมต้องให้ทำงานอย่างกับทาสอีก ที่คุณเนย์ยอมนอนด้วยก็เพราะไม่มีใครให้เอาเท่านั้นล่ะ’ สาวปากเก่งเคยแย้ง
‘ทำไมจะไม่มี อย่างน้อยก็แกไงนังเก่ง แต่โชคร้ายที่คุณเนย์ไม่เคยมองแกด้วยซ้ำ ขนาดไปนอนแก้ผ้ารอบนเตียงคุณเนย์ก็คงไม่สนแกหรอก ไม่เหมือนคุณหญิงที่วันๆ ไม่เคยอยากจะให้คุณเนย์เข้าใกล้ แต่พออิ่มมื้อเย็นปั๊บคุณเนย์ก็คว้าตัวคุณหญิงเข้าห้องปุ๊บ แบบนี้เขาเรียกว่าทั้งรักทั้งหลงโว้ย’
แล้วก็ถูกผินตอกกลับหน้าหงายแบบไม่เป็นท่าเข้าให้ ทำเอาทุกคนต่างหัวเราะชอบใจ และสมเพชเด็กบ้านนอกอย่างเก่งที่ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว คิดการใหญ่ด้วยการอยากได้เจ้านายมาทำผัว และนั่นยิ่งเป็นชนวนเพิ่มแรงเกลียดชังที่เก่งมีในตัวกัญญาวีร์มากขึ้นทุกทีๆ จนไม่แม้แต่จะมองหน้าหรือเสวนาพาทีด้วยเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“แปลงพวกนี้ใครทำเหรอ อย่าบอกนะว่าเป็นหญิง”
ชั่วโมงกว่าๆ ที่สองพี่น้องต่างช่วยกันทำงานอยู่ท่ามกลางแดดแรงๆ ของเวลาบ่ายอยู่ช่างเรียกเหงื่อให้แตกพลั่กๆ ได้อย่างดีเยี่ยม แต่กันต์กวีก็ไม่เห็นน้องจะหยุดพักเลย แม้จะมีท่าทีเหนื่อยและร้อนอย่างเห็นได้ชัด
“ทำบ้างนิดหน่อยค่ะ แต่ส่วนใหญ่ลุงเอี่ยมจะทำไว้ให้หมด”
ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะบอกความยากลำบากให้พี่ต้องรับรู้ รังแต่จะทำให้หดหู่จิตใจไปเท่านั้น ด้วยรู้ดีว่าพี่ก็ห่วงน้องไม่น้อย แม้จะทำเรื่องไม่ดีกับน้อง แต่นั่นก็เพราะพี่ไม่มีทางเลือกอื่น น้องเลยไม่คิดที่จะโกรธเคืองอะไรพี่อีกต่อไปแล้ว
“มิน่าล่ะ หญิงถึงได้คล้ำไป”
พี่ชายมองหน้าของน้องที่ยิ้มจางๆ ให้ด้วยความสงสารจับจิต ด้วยไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะต้องมาทำงานในสวนในไร่แบบนี้ด้วย แต่เขาก็เลือกที่จะไม่ทำหน้าเศร้าให้น้องเห็น และช่วยงานน้องเท่าที่จะทำได้
“พี่ชายรอตรงนี้นะคะ เดี๋ยวหญิงจะไปเก็บผักไว้ทำมื้อเย็นค่ะ”
อีกยี่สิบนาทีจะถึงบ่ายสาม กัญญาวีร์เลยวางมือจากงานทันที เมื่อเห็นผินส่งสัญญาณด้วยการกวักมือเรียก แม้ไม่รู้ว่าจะทำเมนูอะไรเป็นที่แน่นอน แต่สองสาวต่างวัยก็ได้ตะกร้าสานคนละใบหิ้วเดินไปเก็บผักในแปลงอย่างคล่องแคล่ว โดยเฉพาะร่างเล็กอรชรที่มีสายตาของพี่กำลังจับจ้องมองตามไปด้วยหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความสงสาร
กับชะตาชีวิตที่พลิกผัน เพียงเพราะมี ‘พี่ชายห่วยๆ ช่วยใครก็ไม่ได้เช่นเขา’ อดเสียดายน้ำเงินที่แม่อุตส่าห์ส่งเสียให้ไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนาไม่ได้ เรียนมาแล้วโง่เง่าหลงเข้าบ่อนเพราะอยากรวยทางลัดได้อย่างไม่น่าให้อภัย
เขาค่อนข้างโล่งใจที่น้องยุ่งจนไม่มีเวลาได้ถามถึงเรื่องแหล่งที่มาของเงินสี่สิบล้าน ที่พี่ชั่วๆ เช่นเขาพึงจะหามาไถ่ถอนบ้านกับอิสรภาพของน้องกลับไป เพราะยังไม่มีคำตอบให้น้องเลย แม้เวลาจะล่วงเลยมาเกือบเดือนแล้วก็ตาม
‘พี่อยากไปเยี่ยมหญิงด้วยเหมือนกัน แต่ช่วงนี้ท่านแม่ไม่สบายบ่อยเลยไม่อยากทิ้งไป ทีหลังถ้าชายจะไปหาน้องให้บอกพี่เนิ่นๆ สิ พี่จะได้เตรียมอาหารฝากไปให้มากกว่านี้หน่อย ฝากเงินไปให้ใช้ด้วย ดูน้องแทนพี่ด้วยนะชาย ขาดเหลืออะไรก็หาให้น้องจนครบ ดูด้วยว่าที่พักปลอดภัยดีหรือเปล่า อยู่กับเพื่อนผู้หญิงสองคนจะมีใครไปทำอะไรหรือเปล่า พี่อดห่วงไม่ได้’
พี่สาวเป็นอีกหนึ่งความกังวลที่เขาต้องคอยหลบหลีกไม่พบหน้า ไม่กลับไปค้างบ้าน แค่กลับไปกินมื้อเย็นด้วยในวันหยุดแล้วก็รีบเผ่นออก ด้วยการดึงเอางานเข้าไปอ้างอย่างข้างๆ คูๆ ไปอ้าง โชคดีที่พี่กับแม่เชื่อจนสนิทใจ รวมทั้งเรื่องงานที่น้องแต่งขึ้นด้วย
- Writer
