EP 58
1161 Words
“ป้าชงไว้ให้ค่ะ กลัวจะง่วง”
ผินยกกระติกกาแฟเล็กๆ ที่พอดื่มสำหรับสองคน ส่งให้เจ้านายที่กำลังไปขึ้นรถ ส่วนตัวเองปั่นจักรยานกับอีกสี่สาววัยดึกตามหลังรถตรงไปหาสวนยาง ที่มีเกือบสองหมื่นต้นในเนื้อที่สองร้อยไร่ สำหรับต้นยางที่กรีดน้ำได้ และอีกร้อยไร่สำหรับยางที่อายุแค่สี่ปีกว่า ซึ่งเป็นส่วนที่สิงหากับรัตนาปลูกขึ้นทีหลัง ตอนมาซื้อที่ไว้ใหม่ๆ
กัญญาวีร์ไม่รู้มาก่อน ว่าจะมีคนงานเกือบสามสิบคนต้องตื่นแต่เช้ามืดขนาดนี้ และไม่แน่ใจว่าจะต้องตื่นทุกวันตลอดปีตลอดชาติหรือไม่ยังไง แต่ทุกคนมีอุปกรณ์ครบมือและกรีดล่วงหน้าไปก่อนแล้ว
เจ้าของร่างบางรับกาแฟจากเจ้าหนี้หนุ่มที่เดินมานั่งท้ายกระบะพักก่อนจะเริ่มงาน ในใจก็อดสงสัยไม่ได้ว่าตกลงเขาทำงานทำการอะไรบ้าง ทำไมถึงได้รู้ได้เป็นไปซะทุกอย่างแบบนี้ แต่เรื่องอะไรจะถามให้เสียฟอร์ม
“มีดนกเงือกไว้สำหรับกรีดยาง มานี่! ผมจะสอนให้”
ไฟฉายคาดบนหน้าผากเขาส่องมายังใบหน้าสวยที่ยังง่วงงัวเงียอยู่ แม้จะจิบกาแฟแล้วก็ตาม จากนั้นก็ต้องเดินตามเขาไปหาต้นยาง รับมีดคมๆ มาถือไว้ แล้วยืนดูเขาสาธิตอย่างคล่องงานหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ยังทำไม่ได้
“ทำข้อมือแข็งๆ และระวังอย่าให้ถึงลำต้นด้านในแบบนั้นสิ”
นักเรียนร่างผอมถอนหายใจหนักๆ เมื่องานง่ายๆ ของใครต่อใครช่างยากสำหรับคนไม่เคย
“กรีดตามรอยเดิมที่เขาทำไว้ก่อนแค่นั้นเอง มันยากอะไรนักหนา มานี่ผมทำให้ดูอีกที แล้วคุณดูไว้”
เขาต้องสอนใหม่และแบบค่อยเป็นค่อยไป ถึงได้รู้หลักรู้แนวแต่ก็เมื่อยมือไม่น้อย
“นั่นล่ะๆ แล้วก็ตอกที่รองน้ำไว้อย่างนี้ให้มันไหลลงไปหาถ้วยรอง เสร็จแล้วก็ไปต้นอื่นต่อ วันนี้คุณต้องทำให้ได้อย่างน้อยร้อยต้น”
ครูหนุ่มพึงพอใจไม่น้อย ที่นักเรียนค่อยทำอะไรเข้าท่าเข้าตาหน่อย
“อะไรนะ!!!”
แต่นักเรียนทำตาโตและไม่พึงพอใจเอามากๆ กับตัวเลขที่เขาเปล่งออกไป
“คนอื่นกรีดคนละห้าร้อยต้นทุกเช้าไม่เห็นร้องดังอย่างคุณเลยนะ รีบทำไป ถ้าไม่เสร็จผมจะไม่พากลับไปกินมื้อเช้า”
เชลยสาวอ้าปากค้างในคำสั่ง ส่วนผินกับคนอื่นๆ ที่ได้ยินคำขู่เจ้านายพากันหัวเราะด้วยความขำไปตามๆ กัน สิงหรัฐเองก็ยิ้มกว้าง เมื่อเห็นหน้าสวยจ๋อยไปถนัด แต่ไม่ได้พูดอะไร นอกจากผละไปกรีดอีกต้นอย่างคนคล่องงาน
แม้นี่จะไม่ใช่สิ่งที่เขาชอบนัก แต่เพื่อความฝันของพ่อแม่ที่ค้างเติ่งอยู่ เขาจำเป็นต้องสานต่อทุกอย่างให้เป็นไปอย่างถูกต้องครบถ้วน และการจะพาคนทั้งหมดก้าวเดินต่อไปได้นั้น เขาก็ต้องเป็นงานทุกอย่าง ต้องเรียนรู้งานทุกอย่าง
หนึ่งถึงหกเดือนที่จะมีเชลยไถ่ถอนอยู่ข้างกายนั่นคือช่วงเวลาที่เขาจะทุ่มให้งานของพ่อแม่ สลับกับการเจียดเวลาไปดูงานที่วางไว้อย่างเป็นระบบแบบแผนเป็นครั้งคราวเท่านั้น เฉกเช่นเมื่อคืนที่ต้องไปประชุมสำคัญ
เกือบเก้าโมงเช้าคือเวลาที่กัญญาวีร์ได้ก้าวขาขึ้นบันได พร้อมเจ้าหนี้ที่คอยคุมเชิงอยู่ข้างหลัง แม้อยากจะอาบน้ำก่อนสักแค่ไหน แต่เมื่อเห็นมื้อเช้าที่ผินจัดรอไว้บนโต๊ะให้ ทั้งสองต่างตรงไปหาแล้วนั่งกินแทบจะพร้อมกันด้วยความหิว
“ไปอาบน้ำกัน”
ครั้นพออิ่มมีเรี่ยวมีแรงขึ้นแล้ว สาวสูงศักดิ์ก็ถูกเขาอุ้มจากระเบียงตรงเข้าห้องน้ำ แล้วเปลื้องผ้าออกอยู่ใต้สายน้ำจากฝักบัวทันที เพราะเขาแทบกายระเบิดเป็นเสี่ยงๆ กับการอดกลั้นเมื่อคืนนี้ นี่ถ้าไม่อยากแกล้งให้คุณหญิงตกยากได้พบกับความลำบากบ้าง
เขาไม่มีทางจะปล่อยให้นอนหัวค่ำแล้วตื่นตีสามได้แน่ แต่เป็นแบบนี้ก็ดีไม่น้อย เปลี่ยนรสชาติได้อย่างยอดเยี่ยม และไม่รู้ว่าเพราะคนในอ้อมแขนเหนื่อยหรือเพราะหลงใหลในรสรักของเขาแล้วกันแน่ ถึงได้ไม่ขัดขืนดิ้นรนเหมือนหลายๆ ครั้งที่ผ่านมาเลย
แต่เขาก็ชอบ และก็พบว่าตัวเองชอบทุกอย่างที่เธอปฏิบัติต่อเขา ไม่ว่าจะสมยอมหรือต่อต้าน มันช่วยกระตุ้นฮอร์โมนเพศชายในร่างกายให้ลุกฮือขึ้นมาได้ทุกครั้ง และบ่อยเท่าที่ต้องการด้วย
กัญญาวีร์ค่อยๆ ขยับกายเข้าไปซุกกับอกกว้างอย่างไม่รู้ตัวว่าทำแบบนี้บ่อยแค่ไหน นับตั้งแต่เริ่มชาชินกับการมีเขาอยู่แนบกาย ก่อนจะหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อน ทั้งจากงานสวนและงานบนเตียงที่ต้องปรนเปรอเขาตามแต่ใจจะต้องการ
ส่วนสิงหรัฐ แม้อยากจะนอนกอดร่างนุ่มนิ่มไปจนถึงเช้าของอีกวันสักแค่ไหน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะมีข้อความจากทรงไชยเข้ามาว่ามีเรื่องด่วน เขาเลยค่อยๆ ผละจากกายเปลือยไปใส่เสื้อผ้าแล้วตรงเข้าออฟฟิศทันที
สองคนงานหนุ่มนั่งหน้าจ๋อย อยู่ในห้องผู้จัดการเมื่อเขาไปถึง “จะลงโทษพวกมันยังไงหรือทำอะไรก็แล้วแต่คุณเนย์เถอะครับ ผมไม่รู้จะสั่งสอนยังไงแล้วไอ้หลานเลวพวกนี้”
เติมในวัยหกสิบจากอดีตเคยเป็นเจ้าของสวนยางหนึ่งในหลายๆ แปลงที่เขามี พอขายสวนใช้หนี้แล้วพ่อแม่เขาเลยรับเติมกับคนในครอบครัวทั้งหมดมาเป็นลูกจ้างประจำมีหน้าที่ดูแลรักษาทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับยางพารา ตั้งแต่ปลูกไปจนถึง กรีด รีด อบ
“ขอผมดูก่อนก็แล้วกันครับ”
เขาพยักหน้าให้ทรงไชยเดินไปในออฟฟิศแล้วถามถึงต้นสายปลายเหตุ
“เพื่อนผมจำไอ้สองคนนี้ได้ เพราะเห็นมันเอายางไปขายให้ร้านตรงข้ามบ่อยๆ เลยโทรบอก ผมไปขอดูกล้องวงจรปิดที่ร้าน หลักฐานคาตาเลยครับ ไม่รู้ขโมยไปขายนานแค่ไหนแล้ว ผมก็มัวแต่ยุ่งกับรีสอร์ตเลยไม่ได้เช็กสต๊อกแผ่นยางอบบ่อยๆ”
สิงหรัฐพยักหน้ารับอย่างเคร่งขรึม เพราะไม่ชอบเลี้ยงขโมยไว้ในบ้าน และกฎของเขาจะต่างจากพ่อแม่คือ ใครทำผิดจะไม่มีการละเว้น เขาเลยสั่งทรงไชยให้ไปตามคนงานทั้งหมด มาฟังบทลงโทษของสองคนที่จะต้องทำให้ทุกคนเดือดร้อนไปตามๆ กัน
- Writer
