EP 56
1132 Words
ตอนที่ 9
ราวยี่สิบนาทีรถทั้งสามคันก็จอดกึกอยู่ในไร่ไอตะวันเรียบร้อยแล้ว ไอรินทร์มอบหน้าที่พาแขกไปล้างมือล้างไม้ให้น้องสาวไว้ก่อน เพราะต้องพาลูกชายที่หลับอยู่ในรถเข้านอนเป็นเรื่องแรก กิรินาลงจากรถได้ก็รีบเอ่ยถ้อยคำแบบเดียวกันทันที ก่อนขอตัวกลับเข้าไปในบ้านเพื่อพักผ่อนให้หายจากอาการปวดเมื่อยหลัง เมื่อต้องนั่งรถมาเป็นระยะเวลานานๆ
“อ้าว! อัญไปไหนแล้วคะคุณชาย”
กลับมาหาแขกอีกทีก็ไม่เห็นน้องอยู่ด้วยแล้ว แต่แขกได้ล้างหน้าตา มือไม้เรียบร้อยแล้ว
“อ๋อ! คุณอัญกำลังไปชงกาแฟกับทำแซนด์วิชให้อยู่ครับ”
เพราะใช้แรงงานในการเปลี่ยนยางไปเยอะเขาเลยเริ่มหิว บวกกับตอนนั่งกินข้าวอยู่บ้านวิมานสอยดาวนั้น ไม่ใคร่จะได้กินมากเท่ากับคอยมองคอยเจ็บใจ ที่น้องสาวถูกเจ้าของสวนหนุ่มป่าวประกาศความสัมพันธ์แบบลับๆ ให้กับแขกรอบโต๊ะได้รับรู้ ทั้งน้องทั้งเขาจะได้อับอายขายหน้าอย่างที่เขาต้องการ
“อ๋อ! รับรองคุณชายจะชอบค่ะ เดี๋ยวฉันจะฝากให้เอากลับไปกินที่บ้านด้วยเลยนะคะ เป็นการขอบคุณที่ช่วยเราค่ะ”
“ถ้าไม่เป็นการรบกวนก็ยินดีอย่างยิ่งครับ เอ่อ! ผมกำลังจะออกไปสูดอากาศข้างนอกพอดี เห็นลมเย็นสบายว่าจะไปนั่งเล่นหน่อยครับ
“อากาศข้างนอกเย็นสบาย จริงๆ ค่ะ ฉันก็ชอบออกไปเดินเล่นเหมือนกัน”
ไอรินทร์เดินนำแขกออกไปหาม้าหินตรงสนามหน้าบ้านด้วยความเต็มใจ และชอบใจในท่าทีกิริยามารยาทของหนุ่มสูงศักดิ์อย่างไม่ปิดบัง จะดีใจมากถ้าน้องหันเหความสนใจจากสิงหรัฐที่ดูเหมือนจะมี หม่อมราชวงศ์กัญญาวีร์อยู่ข้างกายแล้ว แม้เขาจะไม่ได้แนะนำให้ทุกคนรู้ถึงความสัมพันธ์อันแท้จริง แต่การแสดงออกอย่างโจ่งแจ้งในค่ำคืนนี้บอกได้เป็นอย่างดีว่าอะไรเป็นอะไร
“ยังไงฉันก็ต้องขอบคุณในน้ำใจของคุณชายอีกครั้งนะคะ”
ด้วยยังซาบซึ้งกับความมีน้ำใจของเขาไม่หาย และประทับใจที่เขาไม่ถือเนื้อถือตัวยอมมาเป็นแขกถึงไร่อีก กันต์กวีหันไปยิ้มบางๆ ให้สาวสวยกับนัยน์ตาคู่เศร้าอย่างจริงใจ
“ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับคุณมาย เป็นหน้าที่ของผมที่ต้องช่วยอยู่แล้วครับ”
“ค่ะ ยังไงฉันขอฝากยัยอัญไว้กับคุณชายด้วยนะคะ วันหนึ่งหากคุณได้ยินข่าวอะไรเกี่ยวกับที่นี่เข้า ขอให้รู้เอาไว้นะคะว่ายัยอัญไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมด เธอมีหน้าที่แค่เรียนหนังสือเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ถ้าคุณชายจะโกรธหรือไม่พอใจ ขอให้ลงสิ่งนั้นกับฉันคนเดียว และขอร้องคุณชายตรงนี้อีกอย่าง ว่าอย่าทอดทิ้งยัยอัญโดยไม่ถามมูลความจริง เพราะฉันรู้ดีว่าการที่ถูกคนรักเข้าใจผิดมันเจ็บปวดแค่ไหน”
“คุณมาย หมายถึงเรื่องอะไรเหรอครับ”
คนไม่เข้าใจจริงๆ เอ่ยถาม ลำพังที่บอกให้เขาอย่าทิ้งอัญรวีก็เข้าใจและทำได้สบายมาก แต่ไอ้ประโยคต่อมานี่สิมันฟังดูแปลกๆ ชอบกลจนเขาเริ่มงง
หญิงสาวไม่และอาจอธิบายอะไรเพิ่มได้อีก ฝืนยิ้มออกมาทั้งที่ใจเจ็บแทบแย่ อีกฝ่ายคือคนนอกบอกเล่าไปก็คงไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของเธอ แค่เขารับรู้ว่าเธอรักและห่วงอัญรวีมากจนต้องฝากฝังเขาเอาไว้แบบนี้ มันก็น่าจะเพียงพอแล้วสำหรับคนเป็นพี่ที่จะทำเพื่อน้องสาวของตัวเองได้
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันก็แค่พูดไปเรื่อยเปื่อย คุณชายอย่าใส่ใจเลยนะคะ”
“ครับ”
“กาแฟมาแล้วค่ะ อ้าว! นึกว่ามายจะไม่ลงมาอีก เลยไม่ได้ชงมาเผื่อน่ะ”
น้องสาวมาพร้อมถาดทำหน้าจ๋อยด้วยความรู้สึกผิด แต่ผู้พี่ส่งยิ้มให้ด้วยความไม่ได้ถือโทษโกรธแต่อย่างใด
“ไม่เป็นไรหรอก มายแค่มาดูว่าอัญเทกแคร์แขกดีหรือเปล่าเท่านั้น งั้นฉันขอตัวเข้าไปนอนนะคะ เชิญคุณชายตามสบายค่ะ”
หญิงสาวผู้พบเจอแต่เรื่องร้ายๆ ในชีวิตบอกกับชายหนุ่มอย่างมีมารยาท ก่อนจะกลับมาเข้าบ้านอีกครั้ง
“คุณชายรีบดื่มเลยค่ะ กำลังร้อนๆ รับรองติดใจจนไม่อยากซื้อยี่ห้อไหนเข้าบ้านอีกเลยค่ะ”
“เหรอครับ งั้นลองหน่อยซิ”
แม้หนุ่มสูงศักดิ์อยากจะบอกว่าต่อให้ไม่มีกาแฟ ‘แค่เห็นหน้าน้องเจ้าของไร่ก็ติดใจจนไม่อยากมองสาวไหนอีกแล้ว’ แทบแย่ แต่ก็ยังคงทำได้เพียง ‘อยากจะ’ เท่านั้นอยู่ดี ด้วยตัวเองมีปัญหามากมายก่ายกอง จนไม่อาจจะเมียงมองหาใครเข้ามาข้องเกี่ยวในชีวิตได้ในตอนนี้
แม้ใจอยากจะทำแทบตาย แต่ถ้าทุกอย่างยังไม่คลี่คลายไปในทางที่ดี เห็นทีเขาคงจะต้องปิดประตูหัวใจเอาไว้ให้แน่นหนาก่อนเป็นแน่ แม้จะชอบใจในหญิงสาวตรงหน้าไม่น้อย
“ดึกแล้ว ผมควรจะกลับดีกว่าครับ คุณอัญจะได้พักผ่อนด้วย”
และอยากอยู่คุยให้ถึงเช้าโดยไม่ง่วงหงาวหาวนอนเลยสักแค่ไหน แต่ก็พึงคิดถึงความเหมาะสมมาเป็นอันดับต้นๆ หนุ่มสูงศักดิ์เลยเอ่ยลาสาวตรงหน้าด้วยความเสียดาย หลังกล่าวลากันแล้วก็รีบขึ้นรถแล้วขับออกไปได้
และแม้ไม่อยากกลับไป ‘บ้านวิมานดอย’ สักแค่ไหน แต่ติดตรงที่ดึกแล้ว ตัวเองก็ไม่ได้จองโรงแรมหรือรีสอร์ตที่ไหนไว้ และยังคงห่วงใยน้องมาก เลยจำใจควบรถกลับเท่านั้นเอง
“วันนี้ไม่ต้องทำมื้อเที่ยงกับมื้อเย็นให้ผมนะ ผมจะไปทำธุระข้างนอกกลับดึกๆ”
คนที่กำลังเก็บโต๊ะมื้อเช้าที่เขากินเสร็จแล้วแทบอยากจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ เพราะเหนื่อยกับการวิ่งวุ่นทำนั่นทำนี่ทุกวี่วันสายตัวแทบขาดแล้ว
“คุณจะได้นอนแต่หัววัน เพื่อรับกับงานใหม่พรุ่งนี้”
ตารางทำงานสองอาทิตย์แรกในเดือนที่สองของการเป็นเชลยไถ่ถอนให้เขาถูกวางไว้บนโต๊ะ แล้วเขาก็คว้ากุญแจรถเดินลงเรือนไป ดวงตาคู่สวยจ้องมองกระดาษแผ่นเดียว แต่ช่างสร้างความเหน็ดเหนื่อยให้ได้ทุกวันอย่างไม่วางตา
‘ตื่นตีสามเพื่อไปกรีดยาง ตอนบ่ายทำงานบ้าน’
“โอ๊ย! ทำไมคุณเนย์ถึงให้คุณหญิงไปทำงานแบบนี้ด้วยล่ะคะ” ผินเห็นตารางแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะต้องตื่นเช้ามากๆ
- Writer
