16
ริบหรี่
รูปร่างอรชรน่าทะนุถนอม ผิวขาวเหลือบวาวประดุจไข่มุก นัยน์ตาสีฉ่ำวาวสีแดงสดดุจเม็ดทับทิม
หลังจากถูกปลุกขึ้นมากลางดึกด้วยของขวัญสุดพิเศษจากท่านอ๋องน้อย ลี่หยวนก็ใช้เวลาหลายชั่วยามนั่งจ้องตากับงูสีขาวเผือกที่นอนขดอยู่บนโต๊ะข้างเตียง กว่าจะรู้ตัวอีกครั้งก็เมื่อแสงตะวันสาดส่องลอดช่องหน้าต่างเข้ามา
“ว๊าย!”
เสียงกรีดร้องของชิงช่ายที่เพิ่งเข้ามาปลุกให้เจ้างูหันขวับ ลิ้นสองแฉกของมันแลบยาวขณะที่ชะโงกศีรษะมองอย่างอยากรู้อยากเห็น
“คะ...คุณหนู” สาวใช้ผู้ภักดีทำหน้าพร้อมจะร้องไห้อยู่รอมร่อ รีบตรงเข้ามาคว้าร่างเด็กสาวให้ถอยห่างจากอสรพิษสีขาวนวล “มีสัตว์ร้ายเข้ามาในห้อง ไยจึงไม่เรียกทหารให้มาช่วยเล่าเจ้าคะ!”
“ท่านอ๋องน้อยมอบมันให้ข้า” ลี่หยวนหันไปตอบผู้มาใหม่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
ก่อนหน้านี้นางยอมรับว่าตกใจอยู่บ้าง แต่พอใช้เวลาอยู่กับเจ้าสัตว์เลื้อยคลานตาสวยตัวนี้นานๆ เข้า นางก็มีความรู้สึก
