บทที่ 19 อาการเธอฟ้อง
“ทานเยอะ ๆ นะครับพี่สะใภ้” เจสันบอกกับเดือนนภาเมื่ออาหารถูกนำมาเสิร์ฟ
“เธอก็เหมือนกัน ทานเยอะ ๆ จะได้มีแรงถ่ายละคร ทานสิแยม มองแล้วอิ่มหรือไง” เดือนนภาบอกกับนักแสดงหนุ่มที่เป็นญาติกับสามี และน้องสาวของตัวเองที่ดูไม่อยากอาหารเอาเสียเลย
“เดี๋ยวแยมมานะคะ เชิญทานกันตามสบายเลยนะคะไม่ต้องรอ” ดาวลดารีบลุกจากที่นั่ง คว้ากระเป๋าสะพายเดินจากไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวทั้งสองคนจะเห็นน้ำตาที่กำลังปริ่มขอบตาเต็มที่
อาหารมื้อนี้ทำให้เธอนึกถึงมื้อกลางวันก่อนวันที่เกิดเรื่องขึ้น วันนั้นพิษนุพาเธอไปกินอาหารฝรั่งเศส และเธอก็สั่งอาหารแบบเดียวกันกับวันนี้ ถึงแม้หน้าตาการจัดวางจะไม่เหมือนกันเพราะต่างสถานที่ แต่พอได้เห็นก็ทำให้คิดถึงและรู้สึกเจ็บปวดจนกลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่
“ทำไมไปนานจัง” เดือนนภาถามน้องสาวเมื่อเธอกลับมานั่งที่เดิม เมื่อสังเกตดูชัด ๆ จึงรู้ว่าเธอต้องไปร้องไห้มาแน่ ๆ เพร
