บทที่ 18 เซอร์ไพรส์
“ไม่คิดว่าเราจะมาเร็วขนาดนี้” เดือนนภาทักทายน้องสาวที่เพิ่งปิดประตูรั้ว มองใบหน้าที่มีแว่นตากันแดดทรงสวยประดับอยู่
“ป๋าสิคะ ซื้อตั๋วให้แยมเสร็จสรรพ แยมก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน” ดาวลดาสวมกอดพี่สาวขณะเล่าให้ฟัง “คิดถึงพี่เยลจังเลยค่ะ”
“พี่ก็คิดถึงแยม” เดือนนภาโอบกอดน้องสาวแนบแน่นก่อนผละออก “เข้าบ้านกันเถอะ ส่งกระเป๋ามา พี่ช่วย” เห็นกระเป๋าเดินทางของน้องสาวสองใบใหญ่ ๆ จึงขันอาสาช่วยถือให้
“ไม่เป็นไรค่ะวางซ้อนกันแบบนี้แล้วลากทีเดียวสบายมาก” เธอบอกพี่สาวแล้วเอากระเป๋าใบที่ย่อมกว่าวางซ้อนลงบนกระเป๋าล้อลากใบใหญ่ แล้วลากไปตามทาง “พี่เขยไปทำงานแล้วเหรอคะ”
“วันนี้มีประชุมผู้บริหารช่วงเช้า เลยไปเร็วกว่าปกติเกือบครึ่งชั่วโมง”
“แยมคิดว่าจะได้เจอพี่เขยก่อนไปทำงานซะอีก”
“เราไปหาเขาก็ได้นี่ ชวนพี่เขาไปกินมื้อเที่ยงกัน” เดือนนภารีบเสนอความคิดที่เพิ่งจู่โจมเข้ามา
“พี่เยลอยากไปเ
