ซ่อนรัก

พี่สาว พี่เขย

บทที่ 5 พี่สาว พี่เขย

ดาวลดาหันไปทางบิดา คลี่ยิ้มกว้างก่อนวิ่งเข้าไปกอดผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ เขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มอีกหนึ่งทีด้วยความรัก

“จริงด้วยค่ะ ยังมีอีกหนึ่งหนุ่มที่รักแยมมาก แยมลืมได้ไงกันเนี่ย”

“แล้วรักป๋าเท่าป้าเขาไหมล่ะ” อาทิตย์หอมแก้มลูกสาวแรงๆ ด้วยความรัก เขาต้องไปทำงานอยู่ต่างประเทศตั้งแต่เดือนนภาที่เป็นลูกสาวคนโตเริ่มเข้าประถม และดาวลดาซึ่งเป็นลูกสาวคนเล็กมีอายุแค่หนึ่งขวบ เหตุผลที่เขาไปครั้งนั้นก็เพื่อความอยู่รอดของปากท้อง และไปเพื่อลืมความเจ็บช้ำที่ต้องสูญเสียภรรยาสุดที่รัก เขาทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บเงินส่งกลับมาให้พี่สาวทั้งสองได้เลี้ยงดูลูกน้อย

อีกสิบห้าปีต่อมาจึงกลับมาที่เมืองไทย ลงทุนร่วมหุ้นเปิดบริษัทรับเหมากับเพื่อนสนิท จนมีรายได้เป็นกอบเป็นกำจำนวนมหาศาลภายในระยะเวลาแค่สามปี แต่เงินทองไม่เคยเข้าใครออกใคร ในที่สุดเขาก็จับได้ว่าถูกเพื่อนสนิทที่รักมากที่สุดโกง จึงตัดสินใจถอนตัวออกมาโดยไม่ได้เครื่องมืออะไรมาสักอย่าง แต่เขาก็ไม่เคยเสียใจ เพราะตลอดเวลาสามปีเขาก็เก็บเกี่ยวมาได้เยอะพอสมควร จึงคิดเสียว่าของพวกนั้นมอบให้เพื่อนเพื่อเป็นการต่อทุนให้มัน

เมื่อแยกตัวกับเพื่อนแล้วเขาจึงตัดสินใจมาเปิดร้านอาหารที่หน้าบ้านซึ่งมีทำเลที่ดีอยู่แล้ว จากที่คิดว่าทำเล่นๆ เพื่อหารายได้ใช้จ่ายไปวันๆ เมื่อมีลูกค้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ก็กลายมาทำเป็นจริงเป็นจังจนถึงทุกวันนี้

“รักสิคะ รักป๋ามากที่สุดในโลกเลยค่ะ แต่ป๋าอย่าลืมรักพี่เยลด้วยนะคะ ถ้าพี่เยลรู้ว่าป๋ารักแยมคนเดียวคงงอนแน่เลยค่ะ” ดาวลดาแหย่บิดา “พูดถึงเรื่องนี้แล้วแยมเพิ่งนึกออก วันเสาร์นี้แยมมีทัวร์ไปเกาหลีค่ะ จะฝากอะไรไปให้พี่เยลไหมคะ”

“ก็พรุ่งนี้แล้วสิ ถ้างั้นป้าจะรีบตำเครื่องแกงจะได้ฝากไปให้พี่เยลเขา” ดวงเดือนกล่าวอย่างกระตือรือร้น นางรู้ว่าหลานสาวคนโตชอบอาหารรสชาติไทยๆ ซึ่งเครื่องปรุงบางชนิดที่นั่นไม่มี นางและน้องสาวจึงมักจะตำเครื่องแกงหลายชนิดฝากไปให้เสมอ เพราะถ้าเครื่องแกงอร่อยใส่ผักใส่เนื้ออะไรก็อร่อยทั้งนั้น

“ได้ทุกอย่างเลยค่ะ”

“ป๋าไม่รู้จะฝากอะไรถึงพี่เขาดี ฝากบอกพี่เขาด้วยละกันว่าป๋าฝากความรักไปให้”

“ได้เลยค่ะป๋า เดี๋ยวแยมจัดให้” ดาวลดาหัวเราะคิกคักกับคารมของบิดาที่หนุ่มๆ บางคนยังต้องยกนิ้วให้

“แยมรีบมาอาบน้ำเร็วลูก ป้าผสมน้ำนมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว น้ำกำลังอุ่นพอดีเลย ถ้าช้าเดี๋ยวจะเย็นเอานะ” ดวงดาวเดินออกมาเรียกเมื่อเห็นหลานสาวไม่เข้าบ้านเสียที

“ค่ะป้าดาว” ดาวลดารีบปล่อยแขนจากเอวบิดาแล้ววิ่งไปกอดป้าดาว หอมแก้มนางแรงๆ หนึ่งทีก่อนจะวิ่งตรงไปขึ้นบันไดไปยังห้องนอน

ประเทศเกาหลี

วันแรกของการเดินทางข้ามประเทศสิ้นสุดลง เมื่อลูกทัวร์เข้าที่พักเรียบร้อยแล้วตอนเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม ดาวลดากลับเข้าห้องพักเปิดกระเป๋าหยิบของฝากทั้งหลายใส่กระเป๋าผ้าใบใหญ่ เรียบร้อยแล้วจึงคว้ากระเป๋าสะพายมาคล้องคอ

“ขอบใจจ้ะ” กล่าวกับเพื่อนร่วมงานที่ช่วยหิ้วกระเป๋าผ้าที่บรรจุของฝากส่งให้

“อย่าโม้เพลินล่ะ พรุ่งนี้แปดโมงล้อหมุนนะจ๊ะพี่แยม” สมฤดีดักคอเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ไว้ล่วงหน้า

“พรุ่งนี้พี่ต้องเริ่มทำงานตั้งแต่หกโมงเช้า จำได้หรอกน่าสาวน้อย” บีบแก้มสมฤดีเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว “พี่ไปก่อนนะ หิ้วท้องรอนะคืนนี้จะซื้อโซจูมาฝาก ห้ามออกไปไหนด้วยล่ะเดี๋ยวหลง” แกล้งแหย่และเตือนอย่างเป็นห่วง เพราะนี่เป็นการเดินทางมาทำทัวร์นอกประเทศครั้งแรกของอีกฝ่าย

“ทราบค่ะคุณพี่ ถ้าหนูรอพี่ไม่ไหวจริงๆ เดี๋ยวหนูจะไปเรียกพี่ยูไปเป็นเพื่อน” เธอหมายถึงไกด์หนุ่มชาวไทยที่ปักหลักทำงานอยู่กับบริษัททัวร์ของเกาหลีที่เป็นคู่ค้ากับบริษัททัวร์ของเจ้านาย

“โทษทีพี่ลืมไปว่ายังมีพี่ยูอีกคน พี่ไปก่อนนะ”

“จ้ะ” สมฤดีรีบวิ่งไปเปิดประตูให้ดาวลดา

วูซองอารีบเดินไปเปิดประตูรั้วเมื่อเห็นจากอินเตอร์คอมว่าเป็นใครที่ส่งเสียงทักทายเข้ามา

“สวัสดีค่ะพี่เขย” ดาวลดาทักทายเป็นภาษาไทยพร้อมยกมือไหว้

“ซาหวัดดีคับแยมมี่” วูซองอารับไหว้และทักทายกลับเป็นภาษาไทยเช่นกัน นี่คือสิ่งหนึ่งที่น้องเมียของเขาจะทำเสมอเมื่อได้เจอหน้ากัน

หญิงสาวหัวเราะอย่างพอใจกับการใช้ภาษาไทยของพี่เขย “พี่เยลล่ะคะพี่เขย” และกลับมาใช้ภาษาเกาหลี ซึ่งเป็นภาษาหนึ่งในห้าที่เธอสามารถพูดได้ดีพอสมควร เพราะผ่านการเรียนมาอย่างต่อเนื่อง

“เยลลี่กำลังอาบน้ำ รีบเข้ามาก่อนสิ” วูซองอายื่นแขนไปคว้าเอาถุงผ้าใบใหญ่จากมือของน้องเมียมาถือไว้เอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคงเป็นของฝากจากทางบ้านของภรรยาสุดที่รัก ตั้งแต่เขาอยู่กับเธอเขากลายเป็นคนที่กินเผ็ดและกินอาหารไทยเก่งขึ้นมาก ส่วนหนึ่งก็มาจากของฝากเหล่านี้

“แยม!” เดือนนภาลงจากบันไดพอดีเมื่อประตูบ้านเปิดออก และเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่มาก็เรียกอย่างยินดี

“สวัสดีค่ะพี่เยล” ดาวลดารีบวิ่งไปหาพี่สาว แล้วกอดร่างตุ้ยนุ้ยเพราะกำลังตั้งครรภ์ได้หกเดือนกว่าๆ ไว้แน่น “คิดถึงพี่เยลจังเลยค่ะ ป้าฝากเครื่องแกงมาให้ตั้งหลายอย่าง ป๋าก็ฝากความรักมาให้เพียบเลยค่ะ ส่วนของแยม.. ว้า! แยมลืมเอามาจากโรงแรมน่ะพี่เยล” ตั้งใจจะเอามาให้พี่สาวดีใจซะหน่อย ดันลืมซะนี่

“ไม่เป็นไร วันหลังก็ได้แยม” เดือนนภาคลี่ยิ้มกว้าง แค่เห็นหน้าน้องสาวเธอก็ดีใจมากแล้ว ของฝากไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธอสักนิด “กินข้าวมาหรือยัง”

“ยังเลยค่ะ ตั้งใจจะมากินกับพี่เยล พี่เขยวันนี้แยมขอฝากท้องด้วยหนึ่งมื้อนะคะ” เธอหันไปพูดกับชายหนุ่มที่นั่งมองเธอและพี่สาวคุยกันอยู่บนโซฟาตัวหรู

“ไม่มีปัญหา แยมมี่คุยกับเยลลี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่เขยจะไปเตรียมอาหารให้ คุณอยู่คุยกับน้องเถอะ ผมจัดการเอง” ซองอารีบห้ามเมื่อเห็นภรรยาทำท่าจะลุกขึ้น

“ขอบคุณค่ะพี่เขย” ดาวลดายกมือขึ้นตะเบ๊ะ “พี่เขยแยมนี่น่ารักจริงๆ เลยค่ะ ดูแลเอาใจใส่เมียดีมาก คิดไม่ผิดจริงๆ ที่ยอมยกพี่สาวให้”

“กว่าจะยกให้ได้พี่รอจนเหงือกแห้ง” เดือนนภาหัวเราะเบาๆ นึกถึงตอนที่สามีเทียวไล้เทียวขื่อคอยผูกสัมพันธ์กับน้องสาวตัวแสบในยามที่เธอมีทัวร์มาลงที่เกาหลี