จินเยว่เดินสำรวจห้องที่พี่สะใภ้เหมยกุ้ยได้หาไว้ให้เธอ ห้องพักนี้มีขนาดไม่กว้างมากหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ มีห้องครัวขนาดเล็กและมีห้องโถงไว้ใช้รับแขก จินเยว่คิดว่ามันเหมาะสำหรับพักอาศัยชั่วคราวที่สำคัญมันอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยที่เธอกำลังจะไปเรียน
“ขอบคุณพี่สะใภ้เหมยที่จัดการเรื่องห้องพักให้ฉันและยังต้องลำบากไปรับที่สถานีรถไฟอีก”
จินเยว่กล่าวขอบคุณพี่สะใภ้เหมยอย่างจริงใจ เธอรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ถ้าไม่ได้พี่สะใภ้เหมยกุ้ย จินเยว่ก็ยังไม่รู้ว่าจะจัดการเรื่องเช่าห้องพักอย่างไรดีเพราะเธอยังไม่คุ้นเคยกับที่นี่
“เธอไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกนะจินเยว่ เพราะบุญคุณที่เธอช่วยชีวิตเยียนเยียนไว้ในวันนั้น ฉันยังไม่มีโอกาสได้ตอบแทนเธอเลย”
เหมยกุ้ยกล่าวกับจินเยว่ด้วยรอยยิ้ม ถ้าวันนั้นหญิงสาวคนนี้ไม่เข้าไปช่วยลูกชายเธอไว้ เหมยกุ้ยคงจะมีชีวิตอยู่ด้วยความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอ
“พี่สะใภ้เหมยเรื่องม
