จินเยว่นอนหลับอย่างไร้กังวลจนกระทั่งถึงเวลาเช้า เจ็ดโมงเช้าพนักงานของรถไฟเข้ามาแจ้งเตือนให้ผู้โดยสารเก็บเตียงนอน จินเยว่ลุกขึ้นมาอย่างงัวเงียเธอชะโงกหน้าลงไปมองเตียงข้างล่างด้วยความอยากรู้ แต่ร่างสูงของห่าวหรานไม่อยู่ที่เตียงแล้วเตียงนอนถูกเปลี่ยนกลับเป็นเก้าอี้นั่งอย่างเรียบร้อย
จินเยว่จึงเก็บหมอนและผ้าห่มเข้าไว้ในมิติกำไลหยกเหมือนเดิมก่อนที่จะลงไปที่ชั้นล่างผ้าม่านที่ใช้กั้นถูกจินเย่รวบเก็บเรียบร้อย เธอกำลังจะพับเก็บเตียงนอนแต่ก็มีมืออีกคู่เอื้อมมาช่วยเหลือเธอเก็บเตียงเหมือนเดิม จินเยว่หันกลับไปมองก็เห็นห่าวหรานที่ยืนอยู่ใกล้เธอ
“คุณไปล้างหน้าก่อนจะได้กินอาหารเช้า”
จินเยว่มองเห็นว่าที่เบาะนั่งมีกล่องอาหารวางไว้อยู่ เธอจึงรู้ว่าห่าวหรานตื่นแต่เช้าเพื่อไปหาอาหารมาให้เธอ จินเยว่พยักหน้ารับรู้ ก่อนที่จะหยิบเอากระเป๋าเดินทางใบเล็กของเธอมาเปิด เพื่อจะได้นำเอาผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ๆ ที่เธอเตรี
