จินเยว่ถามเหมยกุ้ยเมื่อทั้งสองคนกำลังนั่งกินอาหารอยู่ที่ร้านอาหารโรงแรงของรัฐ ในยุคนี้อาหารยังคงมีไม่พอต่อความต้องการ ถ้าอยากจะกินของดีของอร่อยถ้าไม่ใช่ร้านอาหารของรัฐก็ต้องไปหาซื้อที่ตลาดมืด สหกรณ์จัดหาถ้าต้องการซื้อก็ต้องมีตั๋วหรือคูปองแต่ก็มีสินค้าจำหน่ายไม่มากพอต่อความต้องการของคนในเมือง
“พี่เหมยช่างภาพและสำนักพิมพ์ที่ติดต่อไว้พวกเราไปพบได้วันไหนคะ?”
“พี่นัดผู้จัดการสำนักพิมพ์พรุ่งนี้ตอนเช้า บ่ายวันนี้พี่นัดเจ้าของบ้านที่เธอต้องการจะซื้อไว้ หลังจากทานอาหารเสร็จพี่จะพาเธอไปดูบ้านถ้าถูกใจก็ค่อยซื้อเก็บไว้”
“พี่เหมยฉันสามารถซื้อบ้านได้หรือคะ มันจะไม่สร้างปัญหาให้พี่ที่หลังใช่ไหม?”
“จินเยว่เธอไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ เรื่องซื้อบ้านเป็นเรื่องเล็กน้อยที่พี่สามารถจัดการได้ไม่มีปัญหาอะไร เรื่องนี้เป็นสามีของพี่ที่ต้องการขอบคุณเธอที่ช่วยแก้ปัญหาเรื่องเสบียงอาหารเมื่อสามเดือนก่อน”
ครอบครัวของสา
