ตอนที่ 6 คืนนั้นฉันไม่ได้หลับ

1653 Words

ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ร่างสูงเลื่อนสายตาลงมองใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้ม ลมหายใจสม่ำเสมอของธารน้ำเป็นตัวบ่งบอกว่าเธอเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว “ยัยเด็กน้อย…” มาแทนพูดก่อนจะหลุดยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงตอนที่ธารน้ำกอดเขาแล้วร้องไห้ไม่หยุด… ใบหน้าหล่อเหลาชะงักเล็กน้อยเมื่อคิดได้ว่าเขากำลังยิ้มให้กับภาพที่ธารน้ำกอดเขา “เป็นบ้าอะไรของมึงเนี่ยแทน…” ร่างสูงส่ายหน้าไปมาเบา ๆ เขาเลิกคิดก่อนจะมาจดจ่อกับเกมในโทรศัพท์ของตัวเองต่อไป หลายชั่วโมงต่อมา... “อือออ…” ร่างบางขยับตัวตื่นก่อนจะปรือตาขึ้นพร้อมกับปรับโฟกัสสายตาให้เข้ากับแสงไฟในห้อง... “ตื่นแล้วไง?” “กี่โมงแล้วอ่า…” ร่างบางถามพร้อมกับเสยผมอันยาวสลวยที่ปรกหน้าปรกตาตัวเองขึ้นนิด ๆ …พร้อมกับหันไปมองร่างสูงที่ยังคงนั่งอยู่ท่าเดิม “จะ 3 ทุ่มแล้ว…” ร่างสูงพูดเสียงเรียบก่อนจะขยับขาตัวเองขึ้นมานั่งไขว่ห้าง การที่ธารน้ำนอนหนุนตักเขาหลายชั่วโมงมันทำให้เขาเมื่อยขา ไม่น้อยเลยเหมือนกัน... “แล้วงานเริ่มกี่โมง?” “เริ่มไปตั้งนานแล้ว…” “ฮะ! เริ่มแล้วเหรอ…” ร่างบางตาโตด้วยความตกใจ “อืม…” “แล้วทำไมแทนไม่ปลุกอะ…” ใบหน้าสวยมุ่ยขึ้นเล็กน้อยก่อนจะมองใบหน้าคมที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ได้รู้สึกอะไร... “ก็เห็นเธอหลับอยู่…” “งั้นถ้าไปตอนนี้ทันไหม…” “ทันดิ…ก็ได้ดูดอกไม้ไฟ...” ร่างสูงพูดเสียงเรียบ ความจริงที่เขาไม่ได้ปลุกธารน้ำตั้งแต่แรก เพราะเขาตั้งใจจะพาธารน้ำไปดูดอกไม้ไฟที่หอไอเฟลแทน “งั้นขอล้างหน้าแป๊บหนึ่งนะ…” “อืม…แล้วเมื่อตอนที่เธอหลับ มีคนชื่อแอลลี่โทร WhatsApp มาหาเธอ…” “แล้วนายได้รับไหม…” “ไม่ได้รับ…” “โอเคเดี๋ยวฉันค่อยโทรกลับ…” ร่างบางพูดแค่นั้นก่อนจะรีบวิ่งไปล้างหน้าล้างตา เติมหน้าเพื่อไปดูดอกไม้ไฟ @สวนช็องเดอมาร์ (Champ de Mars) หลังจากที่ธารน้ำทำอะไรเสร็จทั้งคู่ก็เดินทางมายัง สวนช็องเดอมาร์ (Champ de Mars) โดยรถไฟฟ้าใต้ดิน...ทั้งคู่เดินมาหยุดอยู่ที่สวนช็องเดอมาร์ พื้นที่สีเขียวแนวยาวตรงนี้จะจัดคอนเสิร์ตดนตรีคลาสสิกสำหรับวันบันสตีย์ราว ๆ 2 ชั่วโมง ก่อนการแสดงดอกไม้ไฟจะเริ่มขึ้น วันบันสตีย์เป็นวันฉลองวันชาติของฝรั่งเศส การแสดงทุกอย่างมันเลยดูยิ่งใหญ่ไปหมด...และตอนนี้ผู้คนต่างเริ่มทยอยเดินทางมาจับจองพื้นที่ดูดอกไม้ไฟกันบ้างแล้ว...ธารน้ำมองบรรยากาศรอบ ๆ ก่อนจะระบายยิ้มออกมา ผู้คนรอบข้างดูมีความสุข และพวกเขาดูรอคอยการแสดงดอกไม้ไฟที่จะจัดขึ้นมากจริง ๆ “หนาวหรือไง...” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นนิ่ง ๆ หลังจากที่เขาสังเกตว่าธารน้ำแอบลูบแขนตัวเองไปมา “นิดหน่อย...” ร่างบางตอบยิ้ม ๆ ก่อนจะพยายามทำตัวเองให้อุ่น มาแทนมองธารน้ำด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนที่ร่างสูงจะตัดสินใจถอดเสื้อโคตของตัวเองให้ธารน้ำใส่อีกชั้นหนึ่ง เพราะเสื้อโคตของเธอมันดูไม่ได้ช่วยให้เธออุ่นอะไรขนาดนั้น… “แล้วนายไม่หนาวเหรอ?” “ใส่ไปเถอะ ฉันไม่ได้หนาวขนาดนั้น...” มาแทนตอบนิ่ง ๆ ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองบรรยากาศรอบ ๆ “นายนี่ใจดีกับทุกคนเลยสินะ...” “ฉันใจดีกับใคร?” “กับรัณนายก็ใจดีแบบนี้...” ร่างบางพูดพร้อมกับคิดไปถึงตอนก่อนหน้านั้นที่มาแทนคอยปกป้องดารัณจากเธอ แต่จริง ๆ ตอนนั้นเธอนิสัยไม่ดีเอามาก ๆ เลยละ บทเรียนจากการมองคนแค่ภายนอก มันทำให้เธอเปลี่ยนความคิด ไปเลย “เพราะตอนนั้นรัณไม่มีใคร...และเธอทำไม่ถูก...” ร่างสูงตอบนิ่ง ๆ ร่างบางเงยมองใบหน้าคมที่มองไปยังเวทีคอนเสิร์ตตรงหน้า ก่อนที่ริมฝีปากบางของธารน้ำจะเม้มเข้าหากันเล็กน้อย “กินเบียร์ไหม คนละกระป๋อง...” ธารน้ำชวนเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนจะมองหาที่ซื้อเบียร์... “ชอบกินเบียร์แล้วหรือไง?” “ก็ไม่ได้ชอบกินเท่าไร แต่คิดว่าบรรยากาศแบบนี้ ถ้ามีเบียร์สักกระป๋องคงจะดีอะ...” ธารน้ำพูดยิ้ม ๆ มาแทนมองไปที่ใบหน้าสวยนิ่ง ๆ ก่อนจะพูด “รอตรงนี้ เดี๋ยวฉันไปซื้อมาให้...” มาแทนพูดแค่นั้นก่อนจะเดินไปซื้อเบียร์ตรงจุดขายเบียร์มาให้ธารน้ำกับเขา “ขอบคุณค่ะ...” ธารน้ำรับกระป๋องเบียร์จากมาแทนก่อนจะเปิดฝาขึ้นยกดื่ม... มาแทนหันไปมองร่างบางที่กระดกเบียร์เข้าปากก่อนที่เขาจะรู้สึกอะไรบางอย่างขึ้นมาภายในใจ... ความรู้สึกที่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลย... บรรยากาศภายในงานเริ่มครึกครื้นขึ้นเรื่อย ๆ ผู้คนต่างหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุดจนใกล้ถึงเวลาเริ่มงานแสดงดอกไม้ไฟ...และเมื่อถึงเวลาเริ่มงาน ดอกไม้ไฟมากมายจึงถูกจุดขึ้นไปบนท้องฟ้าบริเวณหอไอเฟล ส่องสว่างตระการตา และเป็นภาพที่งดงามมากจริง ๆ ร่างบางมองภาพตรงหน้าก่อนจะระบายยิ้มออกมาพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเก็บไว้ มาแทนมองร่างบางที่ระบายยิ้มออกมาอย่างสดใส เสียงเพลงจากการจัดคอนเสิร์ตยังดังขึ้นเรื่อย ๆ ผู้คนต่างออกไปเต้นกันอย่างสนุกสนาน และก็มีผู้หญิงต่างชาติกลุ่มหนึ่งเข้ามาดึงธารน้ำให้เข้าไปร่วมเต้นด้วยกัน ร่างบางยิ้มออกมาด้วยความเขินอายในตอนแรกก่อนจะออกไปเต้นกับกลุ่มสาว ๆ นั้นอย่างสนุกสนาน ร่างบางเข้าไปเต้นกับกลุ่มผู้คนตรงนั้น ทุก ๆ อิริยาบถของธารน้ำอยู่ในสายตาของมาแทนตลอด…ร่างสูงยืนมองร่างบางก่อนจะยิ้มออกมาบาง ๆ … ความรู้สึกบางอย่างในใจเขา มันค่อย ๆ ชัดเจนขึ้นแล้ว... ดอกไม้ไฟมากมายถูกจุดขึ้นบนท้องฟ้า เสียงโห่ร้องดีใจกึกก้องไปทั่ว…ธารน้ำหยุดเต้นกับกลุ่มคนพวกนั้น มองภาพดอกไม้บนท้องฟ้าก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่กำลังยืนมองมาที่เธอ… รอยยิ้มหวานปรากฏขึ้นที่ใบหน้าสวยก่อนที่เท้าเรียวจะวิ่งกลับไปหามาแทนซึ่งยืนอยู่ที่เดิม… “ถ่ายรูปกันไหม…” ร่างบางถามเขาอย่างอารมณ์ดี เธออยากมีรูปถ่ายที่ถ่ายคู่กับมาแทนบ้าง… รูปเดียวก็ได้… “อืม…” ร่างสูงพยักหน้านิด ๆ ธารน้ำดีใจก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับมาแทน… “อันนี้คือรูปคู่รูปแรกของเราเลยนะ…” ธารน้ำพูดพร้อมกับยิ้มให้กับภาพของเธอและมาแทนที่ถ่ายคู่กันในโทรศัพท์ ร่างสูงเลื่อนสายตาลงมองธารน้ำที่ยังคงยืนมองรูปคู่ของเธอและเขาด้วยรอยยิ้ม “ใครบอกเธอ…” “หืม?” ธารน้ำเงยหน้าขึ้นพร้อมกับมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความฉงนเล็กน้อย “เราเคยถ่ายรูปด้วยกันแล้ว…” มาแทนพูดขึ้นมานิ่ง ๆ พร้อมกับสบตาคู่สวยของธารน้ำ… เนิ่นนานที่เขาทั้งคู่สบตากันก่อนที่เสียงทุ้มจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง… “จริง ๆ วันนั้น...” “ฉันไม่ได้หลับนะ…” มาแทนพูดพร้อมกับยิ้มที่มุมปากตัวเองนิด ๆ ดวงตากลมโตมองมาที่เขาอึ้ง ๆ “วะ วันไหน…” ธารน้ำอึกอักก่อนจะหลบสายตาเขา… “วันที่แอบขโมยจูบฉันไง…” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นมาหลังจากที่ได้ยินประโยคนั้นจากมาแทน… ธารน้ำรับรู้ได้ทันทีว่าเขาหมายถึงวันไหน…วันนั้นเป็นวันที่พี่ชายของเธอกับเพื่อน ๆ ปิดเทอมปี 1 แล้วมากินเลี้ยงที่บ้าน… และวันนั้นทุกคนเมาแล้วนอนค้างที่บ้านของเธอกันหมด…มาแทนก็เช่นกัน และด้วยความที่เธอคิดว่ามาแทนหลับอยู่ เธอจึงแอบถ่ายรูปคู่กับเขา และเธอก็ได้ขโมยจูบเขาด้วย… “วะ วันนั้นธาร…อื้อส์!” เสียงหวานถูกกลืนหายไปในทันทีที่ริมฝีปากร้อนของมาแทนรั้งใบหน้าหวานเข้าไปจูบ… ริมฝีปากร้อนบดเคล้าริมฝีปากจิ้มลิ้มนั้นด้วยความรู้สึกมากมายที่เขาห้ามมันไม่ไหว… ดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจ แต่มือบางก็ไม่ได้ผลักไสอะไรเขา กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ผ่านลมหายใจของมาแทนมันทำให้ธารน้ำรู้สึกหลงไหลไปด้วย… เป็นเวลาเนิ่นนานที่มาแทนบดเคล้าริมฝีปากบางอยู่อย่างนั้น เมื่อเขาเริ่มแล้ว การที่จะให้เขาหยุดจูบริมฝีปากบางนี้ มันช่างยากสำหรับเขามากจริง ๆ “พะ พอแล้ว…” เป็นร่างบางที่ได้สติก่อนจะดันอกแกร่งออก มาแทนหลุดยิ้มให้แก้มนวลที่เริ่มขึ้นสีชมพูระเรื่อ… “หายกันแล้วนะ…” น้ำเสียงอบอุ่นถูกเปล่งออกมาจากร่างสูงจนทำให้ร่างบางเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยความประหลาดใจ… ร่างสูงยิ้มออกมานิด ๆ ก่อนจะเมินหน้าไปมองบรรยากาศรอบ ๆ แทน…ร่างบางเองก็ยิ้มออกมาให้กับมือหนาที่เลื่อนมาจับมือเธอไว้… และพลางคิดไปว่า ความรู้สึกของเธอและเขา…กำลังจะตรงกันแล้วใช่ไหม… ธารน้ำคิดพร้อมกับยิ้มออกมาก่อนจะเงยหน้าไปหาร่างสูง… ผู้ชายคนเดียวที่อยู่ในหัวใจเธอมาตลอด… นั่นก็คือ เขา ผู้ชายที่ชื่อ มาแทน คนนี้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more