ฤทธิ์แอลกอฮอล์
1058 Words
กว่าจะถึงเล่นเอาผมปวดไปหมด ใจเย็นๆลูกพ่อเดี๋ยวคืนนี้พ่อพาไปปลดปล่อย ผมขับรถมาจอดที่งานปาร์ตี้ริมสระตอนนี้คุณหนูมายูกำลังเติมหน้าเธอใส่ชุดเกาะอกกระโปรงสั้นบอกได้คำเดียวว่าเด็ด! เดี๋ยวไม่ได้ๆๆ
“นายเข้าไปกับฉันไหม”
“ครับ”
ผมเดินเข้ามาในงานกับคุณหนูโอ้โหนี่มันปาร์ตี้ยาชัดๆและยายคุณหนูก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ผมเห็นเธอเดินไปนั่งกับเพื่อนๆผมเลยนั่งมองอยู่ห่างๆเพื่อไม่ให้เธอเกร็ง
“มายูแฟนแกเหรอ”
“ไม่ใช่นั่นบอดี้การ์ดของฉันเอง”
“โหบอดี้การ์ดหล่อมาก สุดๆเลยแกไม่หวั่นไหวบ้างเหรอ”
“ไม่อ่ะ” ฉันตอบเพื่อนไปพร้อมกับหันไปมองซึ่งเป็นจังหวะที่รามหันมาพอดี รอยยิ้มที่เขาส่งมามันดูน่ารักจัง หึยย ไม่ได้เราโกรธเขาอยู่
เมื่อตะวันตกดินแสงไฟก็เริ่มทำงานพร้อมกับเสียงเพลงตอนนี้มีหนุ่มๆรุ่นพี่เริ่มเดินมาชนแก้วกับคุณหนูมายูบ่อยขึ้น จริงๆมันก็ไม่ควรเหมือนเด็กพวกนี้ไม่ค่อยสนใจโรคภัยที่มันกำลังระบาดอยู่ทางเขตเหนือเลย ผมส่งข้อความไปเตือนคุณหนูแต่ก็ไร้การตอบกลับ สุดท้ายผมก็ต้องเดินไปเตือนเรื่องการดื่มไม่อยากให้เธอดื่มจนเมาเดี๋ยวท่านไครู้คนที่ซวยจะเป็นผมเอา
“คุณหนูครับถ้าอยากอยู่ต่ออย่าดื่มเยอะนะครับ”
“เป็นแค่บอดี้การ์ดมีสิทธิ์อะไรมาสั่งมายู!”
เสียงเด็กนักศึกษาผู้ชายที่ดูท่าจะตามจีบมายูเอ่ยขึ้นทำให้ผมต้องมองหน้ามัน เดี๋ยวก่อนมึงเดี๋ยวมึงได้
“คุณรามนั่งด้วยกันไหมคะ” เบลล่าที่ดูท่าจะหลงใหลหน้าตาเอ่ยขึ้นพร้อมกับขยับที่ให้
“ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณมาก” “คุณหนูไหวไหมครับผมว่าเรากลับกันดีกว่า”
“เฮ้ย! พูดไม่รู้เรื่องไง”
ปึก!
โคร้ม!!
ตู้มมม!!
เด็กนักศึกษาเข้ามากระชากแขนของพระรามแต่กลับถูกพระรามใช้มือเดียวในการจับพลิกและดันลงน้ำทำให้ทุกคนในงานพากันหัวเราะ มายูที่กลัวจะมีปัญหาเลยลาเพื่อนๆออกมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
“คุณหนูค่อยๆเดินครับ” เซเป็นแมวเมาก***าทำซ่า
“นายทำแบบนี้ทำไม นั่นเป็นลูกชายของคุณหมอนาวาที่ดังมากในเขตนี้ คราวหลังอย่าลงไม้ลงมือกับใครอีก”
“ผมขอโทษครับ”
เมื่อรถกลับมาถึงบ้านผมหันไปมองคุณหนูมายูตอนนี้เธอหลับแล้ว หลับสนิทเลยด้วย ผมเลยต้องอุ้มเธอขึ้นมานอน ตอนนี้พวกแม่บ้านก็กลับกันหมดมีเพียงบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าบ้านเท่านั้น
เมื่อร่างของมายูถูกวางลงบนเตียงเธอก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมามองสายตาโคตรอ้อนเลย ไม่ได้แบบนี้หลงเด็กแน่ๆ
“อยู่คุยเป็นเพื่อนก่อนได้ไหม”
“นอนพักเถอะครับ” ผมดึงผ้าห่อมมาห่มให้เธอแต่มือของเธอกับมาจับมือผมไว้
“รามคะ ขอร้องล่ะ...”
ผมมองแววตาของเธอไม่รู้เพราะแอลกอฮอล์หรือเปล่าเธอถึงได้มีสายตาหวานเยิ้มขนาดนี้
“เดี๋ยวใครรู้ว่าผมอยู่ห้องคุณหนูแล้วไปฟ้องท่านไคเราจะเดือดร้อนกันนะครับ”
โอ้ยตายอย่ามองผมแบบนี้ได้ไหมคนแก่หวั่นไหว ผมพยายามแกะมือออกแต่เธอกับกอดแขนของผมไว้แน่น
“โอเคๆเดี๋ยวผมอยู่ด้วย แต่ตอนนี้ปล่อยก่อนครับ”
ผมหยิบเก้าอี้มานั่งอยู่ข่างเตียงฟังคุณหนูมายูพูดไปเรื่อย เธอเล่าเรื่องต่างๆให้ผมฟังเหมือนเธอได้ระบายความอัดอั้นออกมา
“รามนอนกับฉันไหม”
“คุณหนูอ่อยผมหรือครับ”
“อ่อยคืออะไร แบบนี้ใช่ไหม”
จู่ๆคุณหนูมายูก็ลุคขึ้นมานั่งแล้วดึงผมจนร่างของผมที่ไม่ทันได้ตั้งตัวล้มทับเธอ ริมฝีปากประกบแนบชิดกัน สายตาของเธอแม่งโคตรอ้อนเอ็นผมเลย
“คุณหนูผมว่าแบบนี้มันไม่ดีนะครับ”
“แบบนี้เรียกอ่อยหรือเปล่าราม”
“ผมเป็นผู้ชายที่ความอดทนต่ำมากนะครับ”
ริมฝีปากของเธอค่อยงับไปที่ปากล่างของพระราม สายตาของเธอทำให้พระรามเผลอตัวประกบจูบไปอย่างดูดดื่ม แม้จะเป็นครั้งแรกของเธอที่เป็นฝ่ายรุกแต่กับกลายเป็นว่าพระรามสอนเธอได้เป็นอย่างดี เสียงครางเบาๆในลำคอค่อยๆดังออกมา
“อื้ออ ราม...”
“เป็นอะไรครับ เมื่อกี้ยังต้องการอยู่เลยไม่ใช่เหรอ”
“ฉันรู้สึกแปลกๆ”
“เรียนเพศศึกษามาแล้วไม่ใช่เหรอ นี่เป็นอาการที่ที่ร่างกายผลิตฮอร์โมนออกซิโตซิน (Oxytocin) ออกมา มันจะทำให้คุณหนูมีอาการวูบวาบ ร่างกายเริ่มอยากมีความต้องการ”
“ทำไมนายรู้ อื้ออ รามฉันรู้สึกเปียก”
“เขาเรียกว่าสารคัดหลั่ง ไม่มีสี ไม่มีกลิ่นหากถูกกระตุ้นอารมณ์ทางเพศด้วยฮอร์โมนเอสโตรเจน ทำให้เส้นเลือดฝอยบริเวณช่องคลอดเกิดการขยายตัว และหลั่งน้ำหล่อลื่นออกมาเพื่อช่วยในการมีเพศสัมพันธ์ ลดการเสียดสี ไม่เจ็บ ไม่รู้สึกระคายเคือง”
“อื้ออ ราม”
“รู้สึกยังไงบ้างครับคุณหนู ต้องการให้ผมทำอะไรไหม”
ผมมองหน้าคุณหนูที่แดงด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และฮอร์โมนที่ไม่ปกติ อยากช่วยจังแต่ต้องห้ามใจไว้ก่อนเดี๋ยวได้ตายก่อนจะหาต้นตอของไวรัสได้
“ได้โปรด รามช่วยฉันด้วย”
ผมรีบซ้อนร่างคุณหนูมายูมาในห้องน้ำจากนั้นก็เปิดน้ำใส่อ่างให้เธอ ตอนนี้มือของเธอจิกแขนของผมแน่น พอเป็นแบบนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะ ขี้อ้อนแบบนี้คนแก่จะแย่เอานะครับ
“รามนายจะอาบให้ฉันจริงๆเหรอ ฉันอาย”
“คุณหนูต้องอาบเองครับ ตอนนี้5ทุ่มแล้วผมต้องรีบพักผ่อน คุณหนูก็ด้วยอย่าดื้อนะครับ”
จุ๊บ!
ด้วยความลืมตัวผมเผลอยื่นหน้าไปจุ๊บริมฝีปากของคุณหนู แน่นอนตอนนี้เธอตัวแข็งเป็นหินไปเลย
- Writer
