~ บทที่ 10 สมัครงาน ~

2144 Words

หลายอาทิตย์ต่อมา... ฉันไม่รู้ว่าเวลาที่ทุกคนมีความสุขนั้น ทุกคนหลงระเริงกับมันนานแค่ไหน แต่สำหรับฉันแล้วในตอนนี้ฉันมีความสุขมาก และยังคงหลงระเริงอยู่กับสิ่งนี้ตลอดเวลาหลายวันที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ของฉันกับอิทธ์มันไม่ได้ดีขึ้นหรอก แต่มันทำให้ฉันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก อย่างตอนนี้ที่เขานอนอยู่ข้าง ๆ ฉัน ก็ตามนั้นสถานะของฉันกับเขาคือเพื่อนนอน เรามีสัมพันธ์กันหากว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีความต้องการ ในตอนนี้ฉันไม่เห็นว่าเขาควงผู้หญิงคนไหนหรือพาผู้หญิงคนไหนมาห้องของเขาเท่ากับว่าตอนนี้เขามีแค่ฉันคนเดียว อิทธ์เวลานอนหลับเขาเหมือนคนไม่มีพิษมีภัย หลับตาพริ้มแบบนี้แล้วทำให้ฉันกล้ามองเขาไม่วางตา นานมากแล้วที่เราอยู่กันอย่างนี้ อิทธ์ไม่ได้ย้ายออกไป เขาบอกว่าเขาไม่ได้งานแล้ว ส่วนฉันก็ยังไม่มีงาน ใช่ ไม่มีอีเมลตอบกลับฉันเลยสักบริษัท อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงนี้เป็นช่วงจบใหม่ของหลาย ๆ คนและหลาย ๆ มหา’ลัยตัวเลือกก็คงเยอะตามไปด้วย ฉันก็อาจจะต้องรอในช่วงที่คู่แข่งไม่เยอะ อืม...ก็คงต้องรอต่อไป ส่วนอิทธ์เห็นบอกว่าไม่อยากทำงานตามสายที่เรียนแล้ว ฉันไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาพูดแบบนี้ออกมา อยู่ ๆ เขาจะทิ้งปริญญาแบบนี้มันทำให้ฉันตกใจไม่น้อยเหมือนกัน แต่เห็นบอกว่าสมัครไปก็ไม่มีใครรับเขา ซึ่งฉันก็ไม่เชื่อเขาก็เลยเปิดอีเมลให้ฉันดู ขนาดอิทธ์เกรดสูงผลงานดีขนาดนี้ยังถูกปัดตกเลย แล้วฉัน... จะเหลือเหรอ “อืม~” เสียงครางในลำคอของอิทธ์ทำให้ฉันข่มตาปิดลงเพราะเขากำลังรู้สึกตัวตื่น ก่อนที่เขาจะยกลำแขนแกร่งขึ้นมาพาดที่เอวของฉันพร้อมกับดึงตัวของฉันเข้าไปกอดราวกับว่าเป็นหมอนข้าง ความรู้สึกแนบชิดอิงกายแบบนี้ทำให้ฉันรู้สึกเริ่มจะคุ้นชินแม้ว่าใจจะยังเต้นแรงเหมือนเดิม และยิ่งเป็นลมหายใจอุ่นร้อนของเขาที่เป่ารินรดศีรษะของฉันแล้ว มันยิ่งทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก “เธอ...ตื่นแล้วใช่ไหม” ฉันชะงักไป เขาก็คงรู้แหละ เพราะฉันก็ดิ้นพอสมควร ก่อนที่ฉันจะตอบกลับเขา “อืม...” ทว่า “ไปสระผมเดี๋ยวนี้ หัวโคตรเหม็น” “ห้ะ อะไรนะอิทธ์” พลั่ก! ฉันผลักร่างหนาออกจากตัวของฉันซึ่งเขาก็หัวเราะออกมาให้กับท่าทีของฉัน “ฉันพูดผิดตรงไหน” “ไม่ผิด แต่...ฮึ่ย!” ฉันว่าพร้อมกับหายใจฮึดฮัดไม่พอใจ ก่อนจะเอื้อมมือไปรั้งศีรษะของเขาเข้ามาดมหัวฉันให้กลิ่นเหม็น ๆ ที่เขาว่านั้นมันเข้าไปในปอดของเขาให้เต็มปอด “อ๊ากก~ เธอจะฆ่าฉันหรือไง!” “เหม็นนักใช่ไหม...” “พัดชา! หัวหรือระเบิดถังขี้” อิทธ์เหมือนคนจะขาดใจตาย ซึ่งถ้อยคำของเขานี้ทำให้ฉันอยากจะหมักผมไม่สระมาให้เขาดมบ่อย ๆ เลย “ฮ่า ๆ เป็นไง หอมจนทนไม่ไหวเลยล่ะสิ” ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะร่าออกมาก่อนจะปล่อยมือออกจากผมของเขา ซึ่งผมเผ้าที่กระเซอะกระเซิงของเขานั้นทำให้เขาดูเหมือนเด็กน้อยที่เพิ่งตื่นนอน “ยัยบ้า ถ้าฉันตายไปจะทำยังไง” “โถ่ มันไม่ทำให้นายถึงตายหรอกน่า” “กลิ่นติดจมูกเลยว่ะพัด” ฉันชะงักไปครู่หนึ่ง ไม่ใช่เรื่องที่หัวฉันเหม็นจนกลิ่นติดจมูก แต่ “มองอะไรของเธอ” “นายเรียกฉันว่าพัด...” “แล้ว?” “ก็...” มันดูสนิทกันน่ะสิ ฉันไม่ได้พูดประโยคหลังออกไป ซึ่งอิทธ์ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรให้มากความ เขาลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วก็เหมือนเดิม...เปลือยทั้งตัว “นายช่วยใส่อะไรหน่อยได้ไหม ไม่งั้นก็เอาอะไรมาคลุมบ้าง” “อะไรของเธอ ทำเป็นอาย” “ก็...” “หึ ฉันเห็นเมื่อคืนทั้งอมทั้งเลียไม่เห็นอาย แค่เห็นทำเป็นอาย” “กรี๊ดด ยะ...หยุดพูดนะ” ฉันยกมือขึ้นปิดหู ซึ่งยิ่งฉันมีอากัปกิริยาแบบนี้เขาก็ยิ่งหัวเราะออกมา อิทธ์เดินเข้ามาหาฉันและฉันก็พยายามที่จะไม่ก้มลงไปมองอะไรที่มันแกว่งไปมาได้ “มานี่ ไปอาบน้ำฉันจะสระผมให้” “นายทำให้ฉันขายหน้า” เขาไม่ได้ตอบอะไรเพียงแค่ยกยิ้มมุมปากและเดินเข้ามาช้อนตัวฉันขึ้นแนบอก “หนักว่ะ” “ปล่อยสิ” “ไม่หรอก เธออาบน้ำเองเดี๋ยวเธอไม่สระผมอีก” “หึ นายชอบคนหัวหอมเหรอ” “อืม” เสียงของเขาทำให้ฉันเงียบไป ผมที่ยาวของฉันทำให้ฉันขี้เกียจสระผม และการมีเขาช่วยมันก็ดีเหมือนกัน...ดีมากเลยล่ะ เวลาต่อมา... “วันนี้นายไม่ไปทำงานเหรอ” “อืม หยุด” ฉันยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนที่จะกลับไปสนใจไข่เจียวที่อยู่ในกระทะ แม้ว่าอิทธ์จะเลือกทิ้งปริญญาแต่เขาก็ขยันทำงาน ไม่เลือกงานไม่ยากจนคงเป็นประโยคที่เหมาะกับเขา ตอนนี้เขาก็เลยทำงานในร้านคาเฟ่ และรับจ๊อบขับแกร็บ(การขนส่งเอกชน)ในบางเวลาส่วนฉันคือบุคคลว่างงานของจริง “แล้วเธอ?” “ก็คงออกไปหางานเหมือนเดิม” “เห้อ...ฉันว่าเธอทำฟรีแลนซ์จะดีกว่า” “ไม่หรอก เพราะถ้านายไม่ทำด้วยฉันก็ทำคนเดียวไม่ได้ ฉันไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้น” “อย่าดูถูกตัวเองสิวะ” “ก็เพราะว่าฉันดูถูกนี่แหละ ก็เลยไม่ทำ แล้วทำไมนายไม่ทำกับฉันล่ะ เราก็ช่วยกันออกแบบก็ได้นิ” “งานมันไม่ใช่แค่ออกแบบไงพัดชา ทั้งต้องติดต่อหาอะไรหลาย ๆ อย่าง เชื่อเถอะว่าการที่งานของเธอมีชื่อฉันอยู่ด้วยมันไม่มีใครซื้อโปรเจกต์ของเธอหรอก” ฉันขมวดคิ้วให้กับสิ่งที่เขาพูด เขาพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง ทำไมการมีชื่อเขาจะทำให้งานของเราขายไม่ออก “นายยังไม่ลองเลยนะ” “หึ เธอไม่เข้าใจหรอก” ฉันพ่นลมหายใจออกมา แม้เราจะเป็นเพื่อนนอนกันจนถึงตอนนี้ที่เริ่มสนิทกันเรื่อย ๆ สิ่งหนึ่งที่ฉันพยายามทำคือการให้ความเป็นส่วนตัวของเขา อะไรที่เขาไม่อยากบอกฉันก็จะไม่เซ้าซี้ ส่วนอะไรที่เขาไม่อยากรู้ฉันก็อยากเล่าให้เขาฟัง ย้อนแย้งชะมัด...ฉันเล่าหลาย ๆ อย่างเกี่ยวกับตัวเอง ราวกับอยากนำเสนอตัวให้กับเขา แต่ช่างเถอะ สนใจแค่ความสุขเราก็จะมีความสุขฉันคิดอย่างนั้น ดังนั้นอย่าสนใจเลยว่าอิทธ์เขาเหมือนกับว่ามีอะไรปกปิดฉันอยู่ตลอดเวลาหรือเปล่า “พัด! พัดชา!” “หือ?” “ยัยบ๊อง ไข่ไหม้แล้วไม่ได้กลิ่นหรือไง” ร่างสูงเดินมาหาฉันหลังจากยืนพิงกรอบประตูห้องครัวนานสองนาน เขาเดินเข้ามาเอื้อมมือไปจับตะหลิวเพื่อพลิกไข่เจียวที่อยู่ในกระทะแต่การเอื้อมของเขามันไม่ต่างจากการโอบกอดฉันจะทางด้านหลัง เขาพลิกไข่เจียวอย่างรวดเร็วขณะที่ฉันยังคงห่อไหล่ด้วยความรู้สึกเขินอายกับสิ่งที่เกิดขึ้น “แบบนี้ค่อยหอมหน่อย” ฉันหันไปมองเขาเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองไข่เจียวที่อยู่ในกระทะ “ก็ต้องหอมสิ ฝีมือทอดไข่เจียวของฉันเลยนะ” “เปล่า ฉันหมายถึงผมเธอ สระผมแล้ว...หอมดี” ฉันชะงักไปในทันทีกับสิ่งที่ได้ยิน ใจดวงน้อยของฉันมันกระหน่ำเต้นราวกับว่าดีใจให้กับคำเอ่ยชมของเขา ซึ่งอิทธ์เพียงแค่ยกยิ้มขึ้นก่อนที่เขาจะเดินออกไปจากห้องครัวขนาดเล็กนี้ ฉันส่ายศีรษะเบา ๆ เพื่อขับไล่ความคิดเพ้อฝันนั้นออกจากหัว ก่อนจะหันมาสนใจไข่เจียวต่อ แต่ไม่วายหัวสมองของฉันยังคงมีเรื่องที่เขาพูดอยู่ หอมอย่างนั้นเหรอ... ว่าแล้วฉันก็ยกมือขึ้นจับปอยผมของตัวเองขึ้นมาดม ซึ่งมันก็หอมอย่างที่เขาพูดจริง ๆ ความรู้สึกที่เป็นอยู่มันทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ในวันที่ไม่มีงาน ในวันที่เงินใกล้จะหมด แค่คำไม่กี่คำของเขา มันก็ทำให้ฉันมีความสุขอย่างน่าประหลาด หลังจากที่ฉันกินข้าวเสร็จ ฉันก็มาแต่งตัวเพื่อออกไปสมัครงานข้างนอก ช่วงนี้คู่แข่งน้อยลงแล้ว หวังว่าดวงชะตาจะนำพาเรื่องดี ๆ เข้ามาในชีวิตของฉันบ้างนะ “อิทธ์ นายจะนอนอยู่นี่หรือว่าจะกลับห้อง ถ้ากลับห้องนายอย่าลืมล็อกประตูให้ฉันนะ” ฉันเอ่ยพูดขึ้นขณะที่อิทธ์ก็นอนเล่นโทรศัพท์บนที่นอน “แล้วก็...ไปส่งฉันหน่อยสิ” “ขี้เกียจ แต่ไปรับได้อยู่” “โอเค” ฉันไม่ได้รู้สึกน้อยใจอะไร เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเขา เขาก็ควรได้พักตามที่เขาพึงมี “งั้น...บ่าย ๆ ไปรับที่สำนักงานใหญ่ของจีเอฟนะ...” “ห้ะ!” “หือ? มีอะไรหรือเปล่า” ฉันเอี้ยวตัวหันไปหาอิทธ์พร้อมกับเอ่ยปากถามออกไป ก็อยู่ ๆ เขาก็ร้องออกมาเสียงดังอย่างนี้ จะไม่ให้ฉันสงสัยก็คงไม่ได้ “เธอว่าที่ไหนนะ” “จีเอฟไง” ฉันขมวดคิ้วเข้าหากัน และใบหน้าที่เรียบตึงของเขาทำให้ฉันมึนงง “ฉันอยากลองไปสมัครดูอีกครั้ง...” “อีกครั้ง?” “ช่ายย ฉันเคยสมัครไปแล้วสามรอบ” “งั้นรอบนี้ก็เป็นรอบที่สี่?” “ก็ใช่อีก” “เธออยากทำงานที่นั่นขนาดนั้นเลย” “ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ใคร ๆ ก็อยากทำงานที่นั่น ถ้าฉันมีโอกาสทำงานอยู่ที่นั่น เท่ากับว่าชีวิตของฉันจะพลิกจากหลังมือเป็นหน้ามือเลยนะ เงินเดือนเด็กจบใหม่ก็สูง...ฉันจะสมัครจนกว่าฉันจะได้เลยล่ะ” “หึ เธอไม่ได้หรอก...เสียเวลาเปล่า” “ทำไมนายมั่นใจจัง” “ก็เธอไปสมัครมาแล้วตั้งสามครั้งไง” ใบหน้านิ่งเรียบของอิทธ์ทำให้ฉันถอนหายใจออกมา “ความพยายามของฉันไม่เคยสิ้นสุดหรอกนะ มันจะสิ้นสุดก็ต่อเมื่อฉันได้มัน” ฉันเอ่ยขึ้นน้ำเสียงหนักแน่น สุดท้ายแล้วแม้ฉันจะกลัวบริษัทใหญ่แต่พอได้เข้าไปเดินข้างใน สภาพแวดล้อมข้างในบริษัททำให้ฉันอยากก้าวเข้าไปทำงานที่นั่น “เห้อ...” อิทธ์ถอนหายใจออกมาเหมือนกับว่าเบื่อหน่ายเรื่องที่ฉันพูดก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง “แล้วถ้าไม่ได้งานเธอจะเร่ร่อนเดินสมัครงานอยู่อย่างนี้...เหรอ” “ก็คงงั้น” ฉันหมุนตัวไปสบสายตากับเขา “ฉันสวยหรือยัง” “อืม” “หือ? ตอบตรงจัง” อยู่ ๆ ฉันก็เขินออกมา คือที่ถามฉันก็แค่อยากจะเบี่ยงประเด็นไม่ให้เขาพูดเรื่องสมัครงานออกมา “ก็ความจริง” อิทธ์ตอบหน้าตาย ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมามากกว่าใบหน้านิ่งเรียบของเขา “หูยย~ มาจูบหน่อย” ฉันเดินเข้าไปหาเขาก่อนจะยื่นใบหน้าไปหมายจะจูบปากเขา ทว่าเขาก็ยกมือขึ้นดันหน้าผากของฉันออก “อะไรของเธอ เราไม่ได้เป็นแฟนกันไม่ต้องทำอะไรแบบนี้หรอก” สิ่งที่ได้ยินทำให้ฉันชะงักไป ก่อนที่ฉันจะตอกย้ำความคิดตัวเองว่าอย่าน้อยใจเพราะมันเป็นสถานะของเราที่ขีดไว้แค่เพื่อนนอน...แค่นั้นอยู่แล้ว “แค่ล้อเล่นเอง” ฉันยกมือขึ้นลูบต้นคอตัวเองด้วยความขวยเขิน “งั้น ฉันไปก่อนนะ” “อืม...” “อวยพรให้หน่อยสักคำ” “ตกลงเธออยากได้ที่นี่จริง ๆ?” “ก็ใช่” “ถ้าฉันอวยพรให้เธอได้ แล้วเธอได้จริง ๆ เธอจะให้อะไรฉัน” ดูเขาสิ เรื่องแค่นี้เขาก็ยังมีเงื่อนไขให้ฉัน “ให้ทุกอย่างเลย ฮ่า ๆ” ฉันขำออกมา ยังไงดีล่ะ ฉันสมัครมาแล้วสามครั้ง ก็แน่นอนว่ารอบนี้ก็น่าจะเป็นแบบเดิม ฉันเลยไม่กลัวว่าเขาจะขออะไร “หึ เธอว่าเองนะ เดี๋ยวฉันจะเสกเวทมนตร์ให้เธอได้ก็แล้วกัน” ฉันขำออกมาให้คำพูดของเขาอีกครั้ง เสกเวทมนตร์เห

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more