SI PAPA, SI KUYA, AT AKO

2: ANG ARAW NG PAGTATAPOS

“c*m LAUDE, QUERUBIN Maria Thess,” anunsiyo ng emcee sa pagtatapos namin sa kolehiyo.

Nakangiti akong tumayo sa kinauupuan ko nang marinig na tinawag na ang pangalan ko. Ang sarap lang sa pakiramdam na nakapagtapos ako ng c*m laude. Mas maganda sana kung magna or summa pero hindi ko nakuha iyon dahil sa nangyaring aksidente apat na buwan ang lumipas. May dalawang asignatura ang nagbigay sa akin ng perwisyo. Kung tutuusin, dapat mas mababa pa sana roon ang grado ko pero nagmamakaawa ako kaya napagbigyan. Ginawa ko iyon dahil alam ko na may ibubuga ako pagdating sa akademiko. Kung hindi lang ako naospital nang isang linggo, hindi mapapahamak ang grado ko.

Napangiti na ako. Hindi ko na dapat iniisip ang mapait na pangyayaring iyon. Ang mahalaga, nakapagtapos na ako at ipinagmamalaki ako ng papa at kuya ko.

Pagdating ko malapit sa entablado, nakaabang na sa akin roon si Papa. Nandoon din si Kuya na abala sa pagkuha sa akin ng litrato gamit ang dslr camera niya.

Pagdating ko sa tapat ni Papa, inabot niya sa akin ang kamay niya. Tinanggap ko iyon at sabay na kaming umakyat sa entablado. Pagdating namin doon, inabot na kay Papa ang sertipiko at medalya ko. Agad naman ibinigay sa akin ni Papa ang sertipiko at isinuot sa akin ang medalya.

“Sweetie, humarap kayo rito,” sigaw ni Kuya mula sa baba ng entablado.

Nang marinig ko ang boses ni Kuya, agad na kaming humarap ni Papa sa kanya. Ngumiti na ako habang inakbayan ako ni Papa. Nilingon ko siya at nakita ko ang saya sa mukha niya.

“I love you, Thess,” sabi ni Papa sabay halik sa pisngi ko.

Tipid ako na ngumiti nang biglang bumilis ang t***k ng puso ko. Hindi ko lang mapaliwanag kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Parehong-pareho lang nang una akong nagkagusto noong nasa elementarya pa ako.

Pinisil ni Papa ang balikat ko kaya mas bumilis ang pintig ng puso ko. Sa ginagawa niya, muli akong napatingin sa kanya. Gusto ko lang makita ang itsura niya.

Nang inalayan ako ni Papa ng isang matamis na ngiti, naramdaman ko bigla ang pag-init ng pisngi ko. Naririnig ko na rin ang lakas ng pintig ng puso ko. Hindi ko lang mapigilan ang sarili ko puriin ang taglay na kaguwapuhan niya. Ibang-iba siya sa lahat.

“Tara na, Thess,” mahinang sabi ni Papa.

Napatango na lang ako sabay hakbang paalis ng stage. Habang papalapit kay Kuya, ibinuka na niya agad ang mga kamay niya. Napatakbo ako at agad na niyakap siya nang mahigit. Nararamdaman ko naman ang gigil niya sa higpit ng yakap niya sa akin.

“Congrats, Sweetie,” sabi ni Kuya.

“Thanks, Kuya. Salamat sa lahat ng suporta ninyo sa akin ni Papa,” sabi ko.

Bumuwag siya mula sa pagyakap sa akin at agad na hinalikan ang noo ko. Sa pagkakataong iyon, muling bumilis ang pintig ng puso ko. Pakiramdam ko, nagkakaganito lang ako dahil sa saya. Siguro ganoon lang iyon. Hindi na dapat ako mag-isip pa ng kung anu-ano dahil masisiraan ako ng bait.

“Pa, kuhanan mo muna kami ni Thess ng litrato,” sabi ni Kuya sabay abot ng camera kay Papa.

Napalingon ako kay Papa at nakangiti naman siyang tinanggap ang camera. “Sure.”

Nang makita ni Kuya na handa na si Papa, agad niya akong inakbayan. Napatingin ako sa kamay niya na nasa balikat ko. Napangiti naman ako nang mapansin na maugat ang kamay niya. Ang ganda lang talaga tingnan kapag sa lalaki.

“Thess, focus,” sabi ni Papa.

Napalingon ako kay Papa at agad na ngumiti. Hinawakan ni Kuya ang kamay ko at iniligay sa bewang niya. Mas lumapad lang ang ngiti ko sa ginawa niya.

“What a beautiful creatures. Ang saya ko na gawa ko kayong dalawa,” sabi ni Papa.

Napangiti lang kaming dalawa ni Kuya. Nang natapos, bumalik na muna ako sa upuan ko. Hinihintay ko na lang na matapos ang seremonya para makauwi na ako. Napapagod na kasi ako sa kauupo.

Habang hinihintay na matapos ang awarding, iginiya ko muna ang tingin sa paligid. Nang nagtama ang mga mata namin ni Viangka, napakindat kami sa isa’t isa. Sinenyasan niya ako na magpakuha kami ng litrato dalawa at napatango na lang ako habang hindi mapigilan na mapangiti. Hindi ko rin naman hahayaan na matapos ang seremonyang ito na wala kaming litrato dalawa.

Si Viangka ay ang nag-iisang matalik kong kaibigan sa unibersidad. Siya lang iyong bukod tanging nakaiintindi sa ugali ko. Ilan sa mga kaklase ko ay masama ang tingin sa akin dahil sa pagiging tahimik ko. Hindi nila maintindihan na introvert lang akong tao. Mabuti na lang may isang Viangka na mahaba ang pasensiya sa isang tulad ko. Siya iyong tipong tao na makulit at kaya kang pasayahin kahit wala ka sa wisyo. Kasabay niyon ay kaya niya rin gawin ang kabaliktaran niyon. Kaya ka niyang inisin kung wala siyang magawa sa buhay. Ako naman na pikon, maiinis talaga. Ang mas nakaiinis, tatawa lang siya kapag nangyayari iyon.

“I love you, best friend,” sabi ni Viangka nang walang tunog.

Naghugis puso ako gamit ang mga kamay ko kaya napatawa na lang kaming dalawa sa isa’t isa. Nagpaalam na ako sa kanya para magpokus at baka mapagalitan pa ako ng mga nasa tabi ko. Respeto ko na lang din iyon sa kanila.

Oras ang lumipas, natapos din ang seremonya sa aming pagtatapos. Napaiyak pa ako nang kinanta namin iyong panghuling kanta. Naalala ko lang si Mama at sumagi lang sa isipan ko ang katanungan kung paano buhay siya? Isa siguro siya sa labis ang saya ngayon. Ito iyong pangarap niya sa akin noon—ang makita akong makapagtapos sa kolehiyo.

Napabuntonghininga na ako. Hindi dapat ako malungkot ngayon. Sigurado naman ako na masaya si Mama ngayon para sa akin. Lalo pa at nandiyan naman sina Papa at Kuya para sa akin. Hindi nila ako pinabayaan. Mas minahal pa nila ako nang sobra.

Nang isa-isa ng nagsitayuan ang mga estudyante, tumayo na rin ako sa kinauupuan ko at hinanap si Viangka. Napanganga naman ako nang makita na nasa kinatatayuam na siya nina Kuya at Papa. Hindi rin siya sobrang halata. Alam kong sinadya niyang mauna roon para magpapansin sa kapatid ko.

Pagdating ko sa tapat nilang tatlo, agad umarte ang kaibigan ko na kanina pa niya ako hinahanap. Sinenyasan niya ako na sabayan siya kaya ginawa ko na lang din ang gusto niya.

“Jusko, Thess. Saan ka ba galing? Pinagpawisan na ako sa kahahanap sa iyo. Mabuti na lang at nakita ko ang Kuya Ace mo,” sabi ni Viangka.

Nagpipigil na ako sa tawa. “Hinanap din kita. Nandito ka lang pala.”

“Kaya nga, e. Mas mabuti sigurong magpapakuha na tayo ng picture kay Kuya Ace para makauwi na kayo,” sabi ni Viangka.

“Mas mabuti pa nga. Halika ka na,” sabi ko.

Paglapit sa akin ni Viangka, agad ko siyang niyakap sa tiyan niya. Gusto ko lang iparamdam sa kanya ang pagpapasalamat ko na nakilala ko siya. Ang pagkakaroon ng kaibigan na isang tulad niya ay isang biyaya na dapat ipagpapasalamat.

“Ang sarap ng Kuya Ace mo, Thess,” pabulong na sabi ni Viangka.

Palihim ko siyang kinurot. “Bibig mo.”

“Sorry. Nagpapakatotoo lang,” aniya.

“Ewan ko sa iyo.”

“Get ready,” sabi ni Kuya.

Napatigil na kami sa pag-uusap ni Viangka at napatingin na kay Kuya. Mahalaga ang litratong ito para sa amin kaya dapat maganda ang kuha naming dalawa.

“Done,” sabi ni Kuya.

“Salamat, Kuya,” nakangiting sabi ni Viangka. Nilingon niya si Papa. “Salamat, Tito. Uuwi na po ba kayo? Kung oo po, mag-iingat kayong lahat” Hinarap na niya ako at agad na hinawakan ang mukha ko. “Congrats again, Thess. You deserve it.”

Hinawakan ko ang mga kamay niya na nasa mukha ko. “Salamat sa iyo. Congrats din sa iyo. Enjoy our day. Do what you want.”

“Ikaw rin. Sige na at mauna na rin ako. Goodbye sa inyo,” sabi ni Viangka.

Pag-alis ni Viangka, agad ng lumapit sa akin si Kuya Ace. Inakbayan niya ako at inaya ng umuwi. Nauna ng naglakad si Papa at sinundan lang namin ito ni Kuya.

“Mauubos kaya nating tatlo iyong pagkain?” tanong ni Kuya. Pinisil niya ang balikat ko. “Bakit ba kasi ayaw mong ipagdiwang ang pagtatapos mo, ha? Coincidence lang iyong nangyari kay Mama.”

“Kahit na. It still broke me into pieces. It was our mom’s birthday. Dapat masaya lang, ’diba? Pero bakit ganoon? Sapat na sa akin kayong dalawa ni Papa. Maiintindihan naman siguro ako ng mga kamag-anak natin.”

“Parang ganoon na nga. Wala na silang magagawa sa desisyon mo,” sagot ni Daddy.

Napabuntonghininga na lang ako. Kahit gustuhin ko man na magdiwang kami roon sa bahay at imbitado lahat ng mga kamag-anak namin, hindi ko talaga kaya. Bumabalik sa aking alaala ang takot. Para bang simula noong nangyaring trahedya mula sa pagpanaw ni Mama sa mismong kaarawan niya, hindi ko na kayang magsaya at magdiwang pa sa mga okasiyon na maraming tao sa bahay. Mas gugustuhin ko pa na kami lang nila Papa, Kuya, at ang aming mga kasambahay.

My Papa already talked our relatives about this matter. He was aware that I suffer from anxiety, therefore he avoided situations that would set it off. Kaya mahal na mahal ko ang Papa ko dahil ginagawa niya ang lahat ng makabubuti sa akin.

Pagdating namin sa sasakyan ni Papa, agad kong binuksan ang pinto. Nanlaki naman ang mga mata ko nang bumungad sa akin ang isang money boquet at napakalaking teddy bear. Napahawak ako sa dibdib ko habang hindi mapigilan na mangilid ang luha sa mga mata ko. I am moved.

“Again. . . congratulation, Maria Thess!” sabay na ani nina Papa at Kuya.

Lumapit na silang dalawa sa akin at niyakap ako. Pero nang may dumikit sa tiyan at likuran ko, nagsitayuan ang mga balahibo ko. Naiilang lang ako dahil alam kong mga pagkala**ki nila iyon.

Mas hinigpitan nila ang yakap sa akin kaya hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Ayaw ko rin naman pigilan ang ginagawa nila dahil wala namang malisya iyon sa kanila. Ako lang itong parang baliw na nag-iisip ng kung anu-ano.

Habang nanatiling nakayakap sila sa akin, mas nararamdaman ko pa ang mga pagkala**ki nila na nakadikit sa akin. Ipinikit ko ang mga mata ko at nakikita ko iyon sa isipan ko. Kaya wala akong nagawa kung hindi ang imulat na lang muli ang mga mata ko.

Bumuwag na sa pagyakap silang dalawa at napangiti na lang ako. Sa wakas ay makahihinga na rin ako nang maluwag. Pero bakit ba bigla akong nagkakaganito? Their little gestures toward me meant something to me. I knew it was bad, but I couldn't stop it.

“Pa, Kuya, again, thank you. You made my day extra special,” sabi ko.

“You are always welcome, Thess,” sabi ni Papa. Muli niya akong niyakap matapos sabihin iyon.

Ipinikit ko ang mga mata ko at ginantihan ang yakap niya. Hindi na dapat ako maiilang sa kanya dahil ama ko siya.

“I love you. Sige na at umuwi tayo. Baka natapos ng magluto sila roon,” sabi ni Papa.

Bumuwag ako mula sa pagyakap. “Okay, Pa.”

Pagpasok ko sa sasakyan, agad kong ipinatong sa kandungan ko ang teddy bear. Niyakap ko ito at hindi ko mapigilang manggigil sa sobrang lambot. Ang sarap lang yakapin. Parang may kasintahan na rin ako sa bigay nila Papa at Kuya sa akin. Kasintahan? Bakit ko iniisip iyon? Hindi ko sila kailangan. Kahit nakapagtapos na ako, sisiguraduhin ko na uunahin ko ang career ko. Magiging architectural engineer pa ako.

Tinanggal ko muna ang graduation cup ko para makasandal nang maayos ang ulo ko sa upuan ng sasakyan. Gusto ko lang umidlip sandali dahil napagod ako kanina. Maaga pa ako gumising para mag-ayos sa sarili ko. Ako lang ang nag-ayos sa sarili ko dahil kaya ko naman.

Habang isinandal ko ang katawan ko sa upuan ng sasakyan, may sumandal naman sa balikat ko. It was my Kuya.

Iminulat ko na lang ang mga mata ko habang hindi mapigilan na mapangiti. Iba lang talaga ang saya na nararamdaman ko sa tuwing nilalambing niya ako. Kahit naiilang ako minsan, hindi ko pa rin maitatanggi sa sarili ko na gusto ko iyon.

Minuto ang lumipas, huminto muna si Papa sa isang tindahan kung saan makabili ng cake para sa akin. Habang tinitingnan siya mula rito sa bintana, kinalabit ko si Kuya nang hindi man lang tinitingnan. Pero nang maramdaman ko na iba ang nahawakan ko, napanganga ako. Paglingon ko kay Kuya, nanlaki ang mga mata ko nang makita ang kamay ko na nasa ibabaw ng pagkala**ki niya.

Hinila ko ang kamay ko at napabuntonghininga na lang. Naiilang lang ako sa nangyari. Napaka-careless ko kaya nangyari iyon. Pakiramdam ko tuloy ay makasasalanan na ang kamay ko.

“Huwag mo na gawin iyon muli,” sabi ni Kuya.

Nanlaki ang mga mata ko na nilingon siya. “It was an accident, Kuya.”

Napangiti siya. “Biro lang. Okay lang iyon. Magkapatid naman tayo. Wala lang iyon sa akin.”

Napatalikod na lang ako sa kanya habang hindi mapigilan na mapangiti. Pero nang mapansin ko ang reaksiyon ko, agad kong itinikom ang bibig ko. Naiinis lang ako sa sarili ko.

Nababaliw na ba ako?

~~~