SI PAPA, SI KUYA, AT AKO

3: ANG MALAKING PAGKA****KI NI KUYA

NASA KWARTO NA ako at hindi pa rin mawala sa isipan ko ang nawakan ko kanina. Kahit anong gawin ko, hindi talaga nawawala sa isip ko. Imbes na magbihis ako ngayon dahil kakain na kami para sa pananghalian, nakatulala lang ako rito sa tapat ng salamin. Kung sa ibang lalaki iyon nangyari, hindi ako magkakaganito. Pero ang Kuya Ace ko kasi iyon. . . kapatid ko.

Hinubad ko na ang suot ko at naghanap na ng damit na pwedeng suotin. Isang itim na oversize shirt at jersey shorts ang kinuha ko. Nang nakapagbihis na ako, agad akong tumungo sa banyo para magtanggal ng make up sa mukha ko. Naglagay ako ng tuwalya sa leeg para hindi tuluyan na dumaloy ang tubig na dadaan sa leeg ko. Hindi ako mababasa.

Habang nagsasabon na ako sa mukha, pinikit ko na ang mga mata ko. Napailing naman ako nang muli kong naalala ang p*********i ni Kuya Ace.

“Nababaliw ka na, Thess!” sabi ko sa sarili ko.

Sa walong bilyon na tao sa mundo na pwedeng pagpantansiyahan, bakit ang kapatid ko pa? Hindi na ito maganda. Kung pwede ko lang sabihin ito sa psychiatrist ko, gagawin ko. Pero hindi ko magagawa iyon dahil baka siya ay mahusgahan din ako. Malamang may pamilya rin iyon kaya nakaiilang kung itanong ko itong nangyayari sa akin ngayon. Bagaman trabaho nila iyon, tao pa rin sila na anumang oras ay pwedeng manghusga. Hindi man nila sabihin ng diretso, malamang sa iba ipagkakalat nila iyon. Kahit nasa work of ethics pa nila na itago ang “confidentiality” ng mga kliyente nila. Again, they are still human beings who can make mistakes at any time.

Nang natapos na akong maghilamos, pinunasan ko muna ang mukha ko. Hindi pa man ako nakalabas ng banyo, nagsimula ng bumilis nag pintig ng puso ko nang marinig na bumukas ang pinto ng kwarto ko. Sigurado ako na si Kuya Ace iyon at hinahanap na ako.

“Sweetie,” sambit ni Kuya.

Napabuntonghininga na ako sabay titig sa sarili ko sa salamin. Sinubukan ko namang ngumiti para gumaan tingnan ang mukha ko. Ayaw ko na mapansin ni Kuya na may iniisip ako. Araw ng pagtatapos ko ngayon kaya dapat masaya lang.

“Yes, Kuya,” sagot ko. Dugtong ko, “Lalabas na.”

“Huwag ka ng magpaganda riyan dahil maganda ka na,” sabi ni Kuya.

Napangiti ako kaya agad kong itikom ang bibig ko. Imbes na sumagot pa ako sa kanya ay mas minabuti ko na lumabas na lang.

Pagbukas ko ng pinto, ginulat niya ako. Imbes na magulat ako ay napatawa lang ako. Napaghandaan ko na iyon dahil nasanay na ako sa ugali niya. Ganoon siya lagi rito sa buhay.

“Kakain na. Ang tagal. Ikaw pa naman ang star ng lunch ngayong araw,” sabi ni Kuya.

“Nagtatanggal lang ng make up para fresh,” sagot ko.

Inakbayan niya ako at agad hinalikan sa ulo. “Fresh ka naman lagi. Parang bagong pitas.”

Siniko ko siya. “Binubola mo ako.”

Napatawa na lang siya. “Tara na nga.”

Pagdating namin sa dining area, napanganga na lang ako nang makita ang mga pagkain na nasa mesa. Ang dami! Para bang lagpas kami sampu rito sa bahay. Simple lang naman iyong gusto ko pero ito iyong binigay nila para sa akin. Pero aangal pa ba ako? As long as kunti lang kami rito sa bahay, walang nagsisigawan at nagtatawan, walang problema iyon sa akin. It wouldn’t trigger my anxiety.

Pagdating namin, si Papa lang ang nakaupo sa mesa at nakatayo lang sa gilid ang mga kasama namin sa bahay. Pinaupo ko sila pero ayaw talaga nila. Ito iyong respeto na binibigay nila sa amin bilang amo nila.

“Huwag mo na iyan sila pilitin, Thess. Kilala mo ang mga iyan,” sabi ni Papa. Dugtong niya, “Basta sa oras ng kainan, walang hiyaan. Babawasan ko talaga ang mga sahod ninyo.”

“Diyan kami babawi, Ma’am at mga sir,” sagot ng isa sa mga kasambahay namin.

Pagkaupo namin ni Kuya ay napangiti na lang kami sa isa’t isa. Nasa tapat ko lang siya at pinaggitnaan namin si Papa. Nakaupo kasi si Papa sa dulo ng mesa dahil siya naman ang hari rito sa bahay.

“Ano pa ang hinihintay natin? Magdasal na tayo nang makakain na,” sabi ni Papa.

Nilingon ni Kuya ang isa sa kasambahay namin. “Manang, pwedeng ikaw na ang mamuno sa pagdarasal?”

“Walang problema, Sir Ace.”

Napangiti na lang akong tiningnan si Manang. Masaya ako na hindi siya nagdalawang-isip na gawin iyon. Nang sinimulan na niya ang pagdarasal, tumahimik na muna ako para makinig sa mga salitang lumalabas sa bibig niya.

Habang pinapakinggan si Manang, mas lumapad na lang ang ngiti ko. Masaya lang ako sa mga sinabi niya tungkol sa akin. Nararamdaman ko na galing talaga iyon sa puso niya.

Nang natapos sa pagdarasal si Manang, agad na kaming nagsimulang kumain. Dahil ako ang celebrant, ako ang unang pinahiwa nila Papa at Kuya sa letson. Una ko talagang kinuha ang balat. Iyon kasi ang pinakamasarap na parte ng letson para sa akin. Dinamihan ko na dahil minsan lang naman may handaan dito. Hindi ako sanay kumain ng marami sa labas. Sapat na sa akin ang kape at isang hiwa ng cake kasama ang matalik kong kaibigan na si Viangka.

Nang nakakuha na rin ng pagkain sina Papa at Kuya, sumunod na ang mga kasama namin sa bahay. Sila iyong tagalinis, tagaluto, tagalaba, driver, at mga security guards.

Bago pa kami tuluyan na kumain, nagpakuha muna kami nila Papa at Kuya ng litrato sa kanila. Ayaw ko na sana dahil nahihiya ako sa mga kamag-anak namin. Pero dahil matigas si Kuya, wala akong nagawa kung hindi ang pumayag na lang.

Minuto ang lumipas, natapos na rin ako sa pagkain. Napahawak naman ako sa tiyan ko habang hindi mapigilan na mapangiti. Natatawa lang ako na ang dami kong nakain. Ibang-iba lang sa nakasanayan ko.

“Suko ka na?” tanong ni Papa.

“Hindi ko na kaya pa. Sobrang busog na ako,” sabi ko.

“Fruits.”

“Later na.”

Habang kumakain pa sila Papa at Kuya, napatingin lang ako sa kanila. Parang Kuya lang talaga namin tingnan si Papa. Maliban sa maaga siyang naging ama, hindi rin niya pinapabayaan ang sarili niya hanggang ngayon. Babad siya lagi rito sa gym ng bahay. Makikita iyon sa pinakaunang palapag ng bahay. Doon sila madalas ni Kuya tuwing gabi. Inaaya nila ako na sumali sa kanila pero minsan lang ako sumasama. Nakapapagod din kasi ang palaging mag-ehersisyo. Iyong tipong iniisip mo pa lang pero pagod ka na? Siguro bukas, sasama ako sa kanila. Ang dami ko pa namang nakain ngayon kaya kailangan kong bumawi.

Napatigil naman ako sa pag-iisip nang may kutsara na bumungad sa bibig ko. Napanganga ako at walang nagawang kinain iyon. Napatawa naman si Papa habang nakatingin sa akin. Mukhang natutuwa pa siya na napilit ako ni Kuya.

“Si Ace lang talaga ang kahinaan mo,” kantiyaw ni Papa.

Napalingon ako kay Kuya at kinindatan niya lang ako. Napairap ako sa kanya pero ang totoo, bumilis ang pintig ng puso ko. May ibang epekto iyon sa akin.

Ibinaba ko ang kamay ko patungo sa hita ko at palihim na kinurot iyon. Naiinis lang ako sa sarili ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko kung bakit ako nagkakaganito kay Kuya. Kahit kay Papa kanina, may iba rin akong nararamdaman na hindi naman dapat.

“May problema ka, Sweetie?” tanong ni Kuya.

Napangiti ako at agad na umiling. “Wala. May iniisip lang.”

“Si Mama?”

“Mahal ko si Mama pero hindi siya,” sagot ko.

“Sino? Ano? Baka may problema ka at ayaw mo lang sabibin sa amin,” sabi ni Kuya.

“Wala nga. Iniisip ko lang ang future ko dahil graduate na ako,” pagsisinungaling ko. Wala na akong ibang naisip na pwedeng gawing dahilan.

“Ang aga pa para ma-pressure, Sweetie. Mag-relax ka muna ng isa o dalawang buwan. At kapag sariwa na ang utak mo at sa tingin mo ay handa ka na, mag-review ka na para sa pagkuha mo ng lisensiya. Pwedeng dito sa bahay o sa review center. It’s up to you. The decision is yours. Basta nandito lang kami ni Papa para sa iyo,” sabi ni Kuya.

Napatitig lang ako kay Kuya. Kung palagi siyang ganyan para sa akin, lalo lang akong mababaliw. Isang katulad niya ang lalaking hinahanap ko. Kaya hindi ko maiiwasan mag-isip ng kung anu-ano sa tuwing malapit siya sa akin.

Paano kaya kung aalis na lang ako rito sa bahay para maiwasan itong nararamdaman ko? Hanggang sa hindi pa ito tuluyang lumala baka may pag-asa pa na maiwasan ko ito. Maaaring kailangan ko na rin buksan ang puso ko para sa ibang lalaki na gusto akong makilala pa para lumiko itong kakaibang nararamdaman ko kina Kuya at Papa.

“Pa, Kuya, pwede ba akong bumukod?” tanong ko.

Napatitig sa akin si Papa habang si Kuya ay napakunot lang ang noo na nakatingin kay Papa. Nang magawa na akong tingnan ni Kuya, napayuko na ako. Naiilang lang ako na dalawa na silang nakatitig sa akin.

“Hindi ako papayag. Tatlo na lang nga tayo rito, aalis ka pa,” seryosong sagot ni Papa.

“Kaya nga. Sige ka, kapag iiwan mo kami rito, mag-aasawa talaga muli si Papa,” sabi ni Kuya.

Napalingon na ako sa kanila. Makasarili man kung sabihin ko ito pero hindi ako pabor na magkarelasyon sa iba si Papa. Ako lang ang magseselos para kay Mama. Iniisip ko pa lang na maging masaya si Papa sa iba, nasasaktan na ako para kay Papa. Alam ko na nagbibiro lang si Kuya sa sinabi niya, pero hindi ko mapigilan mag-isip sa katanungang “What if?”.

“Alam kong hindi kayo papayag, sinubukan ko lang naman po. Gusto ko lang maging independent. Preparation to the better me in the future,” sabi ko.

“Bakit? Hindi mo ba iyon magagawa kung nandito kami ng Kuya mo?” tanong ni Papa.

“Pa, huwag mong mamasamain ang sinabi ko. Hindi ko naman ipipilit ang gusto ko. Alam ko na mas alam ninyong dalawa ang nakabubuti sa akin,” sabi ko.

“Mabuti alam mo. Stay here,” sabi ni Kuya.

“I will,” sagot ko.

Napabuntonghininga na lang ako. Dahil sa kabaliwan ko, muntikan na tuloy magtampo si Papa sa akin. Kung ako ang papipiliin, ayaw kong umalis dito sa bahay dahil hindi ko kayang malayo sa pamilya ko. Pero kung mananatili naman ako rito, baka mas lumala iyong kakaibang nararamdaman ko para sa kanilang dalawa. Para rin naman sa kabutihan nila sana iyong gagawin ko.

“Walang aalis dito. Tandaan mo iyan,” paalala ni Papa.

Napatango na lang ako. “Okay, Pa.”

Napakamot na lang ako sa hita ko. Ano na ang gagawin ko? Paano ko maiiwasan sina Papa at Kuya nang hindi ko na iyon mararamdaman muli? Sana magising na lang ako isang araw nang wala na iyon. Kung hindi ko lang sila pamilya, walang problema sa akin. Pero kadugo ko sila—Papa’t Kuya.

•••

ALAS DIYES NA ng gabi at nandito lang ako sa kwarto. Sa pagkakaalam ko, umiinom lang sina Papa at Kuya sa mini bar namin na matatagpuan sa unang palapag ng bahay. Kung pwede lang uminom, sumama na ako sa kanila para magsaya. Pero ang problema, hindi ko magagawa iyon dahil may gamot akong iniinom araw-araw.

Dahil hindi pa ako makatulog, hinanap ko muna ang earpads ko. Gusto ko lang makinig ng paborito kong kanta. Nilingon ko ang ibabaw ng drawer ko kung saan ko iyon nakasanayan nilalagay. Pero nang makita ko na wala iyon, napanguso na lang ako kung saan ko inilagay iyon.

Nang maalala ko na inabot ko kay Kuya iyon kaninang umaga bago lumabas ng sasakyan, napagdesisyon ko na kukunin iyon sa kanya. Baka nasa kwarto niya iyon ngayon. Gamit ko iyon kaya alam ko na iniingatan niya ito.

Nabangon na ako sa hinihigaan ko. Mas mabuti pang kunin ko muna iyon nang hindi ako mabagot dito sa kwarto.

Paglabas ko ng kwarto ko, dumiretso na ako sa kwarto ni Kuya. Napakanta-kanta naman ako habang tumungo roon. Hindi rin halata na nasasabik na akong makinig ng mga kanta.

Pagdating ko sa tapat ng pintuan ni Kuya, agad kong binuksan iyon. Nanlaki naman ang mga mata ko sa nakita ko. Nakasandal si Kuya sa kama habang ang boxer shorts at brief niya ay nasa sahig. Hawak ng kanang kamay niya ang cell phone niya at hawak naman ng kaliwang kamay niya ang p*********i niya.

Napalunok ako ng laway nang makita ang p*********i niya. Mas malaki pa iyon sa inaakala ko. Ang taba at mamula-mula.

Nang napansin ako ni Kuya, agad siyang napatalon sa kama. Nahulog pa ang cell phone niya sa sahig at nakita ko kung ano ang pinapanood niya. . . isang s*x videos.

Nang gumalaw ang p*********i ni Kuya, muli akong napalunok ng laway at agad ng lumabas. Sa pagkakataong iyon, tumakbo na ako pabalik sa kwarto. Naiilang lang ako sa nakita ko.

Hindi pa ako nakarating sa kwart ko, muli pumasok sa isipan ko ang pagkala**ki ni Kuya. Hindi ko naman mapigilan na mapangiti nang maalala kung gaano ito kalaki.

Pero bakit ba ako napangiti? Diyos ko!

~~~