‘พรึ่บ!!’
“คุณพัชราภา! เป็นอะไรรึปล่าว?”
‘คุณบอมบ์’ ‘บริพัทร ธาดา’ ลูกชายสุดหล่อของเจ้าของห้างสรรพสินค้าสุดหรูแห่งนี้เปิดม่านเข้ามาในห้องลองเสื้อของสุภาพสตรีโดยที่ฉันคาดไม่ถึง!
“คุณบอมบ์!!”
ฉันตกใจจนแทบช็อค เพราะกำลังยืนบิดซ้ายบิดขวา ชื่นชมตัวเองอยู่หน้ากระจกอย่างพึงพอใจ แถมในอุ้งมือยังบีบขยำหน้าอกของตัวเองเล่น ก็หันไปจ๊ะเอ๋กับหนุ่มหล่อลากไส้โผล่เข้ามาในห้องลองเสื้อของสุภาพสตรีแบบถือวิสาสะเสียอย่างนั้น
“ผม...เอ่อ ผมขอโทษ”
คุณบอมบ์พูดติดอ่างไปเลยแถมเผลอกลืนน้ำลายลงในลำคอเสียงดังอึ๊ก! มีแอบกวาดตามองร่างสวยสดของฉันอย่างรวดเร็วแล้วปิดม่านลงทันที
“ค่ะๆ!...ไม่เป็นไร”
ฉันตอบออกไปแบบกระอึกกระอัก ทั้งที่เขาออกไปแล้ว สาบานว่า... ฉันแอบเห็นสายตาหื่นของคุณบอมบ์ที่มองฉันแบบปิดไว้ไม่มิดเชียวล่ะ
“คุณพัชราภา เอ่อ! ผมขอโทษที่... พอดีคุณนางบอกว่าคุณเป็นลมในห้องนั้น ผมก็เลยจะรีบเข้าไปช่วย”
คุณบอมบ์พูดอ้ำอึ้งนิดหน่อย เพราะมัวแต่มองหน้าสวยใสกิ๊งของฉันแบบไม่วางตา แต่เขาก็พูดในสิ่งที่ต้องการออกมาได้ในที่สุด
“ไม่เป็นไรค่ะ พัชเข้าใจ... คุณบอมบ์อย่ากังวลไปเลยค่ะ”
ฉันพยายามพูดเหมือนไม่ถือสาอะไร แต่ผิวหน้ามันกลับร้อนวูบวาบไปหมด แถมตอนนี้ไม่ได้ใส่ยกทรงเพราะมันรัดอกอึ๋มติ้วจนหายใจหายคอไม่ออก โชคดีที่วันนี้ฉันสวมชุดฟอร์มประจำตำแหน่งซึ่งมีสูททับไว้ถึงไม่ดูอุจาดตามากนัก
“แล้วคุณพัชอาการดีขึ้นรึยังครับ ถ้าอยากลาพักเดี๋ยวผมจะพาไปส่งบ้าน”
คุณบอมบ์สุดหล่อยังไม่หยุดแสดงความเอื้ออาทรต่อฉันอีกแหน่ะ
“ไม่รบกวนคุณบอมบ์ดีกว่าค่ะ พัชยังไหว”
ฉันดัดจริตตอบไปอย่างสุภาพ แต่ในใจกลับคิดว่า...ใครจะกลับบ้านได้ล่ะยะ! ก่อนอื่นขอช็อปปิ้งชุดชั้นในสวยๆมาสังเวยขนาดหน้าอกคัพD ให้ฉ่ำอุราสาววัยดึกผู้เคยมีปมด้อยซะก่อน ไม่งั้นพัชราภาคงนอนตายตาไม่หลับ
“แล้ววันนี้คุณพัชเลิกงานกี่โมงครับ?”
“วันนี้พัชเลิกงานห้าโมงเย็นค่ะ”
ผู้จัดการของแต่ละแผนกมีสองคน ซึ่งจะสลับกันเข้ากะเช้าและกะบ่าย เพราะห้างเปิดบริการตั้งแต่ 10.00-22.00น.
“อีกไม่กี่ชั่วโมงก็เลิกงานแล้วผมขอเลี้ยงข้าวเย็นเป็นการขอโทษคุณพัช...อย่าปฏิเสธเลยนะครับถือว่านี่เป็นคำสั่งผู้บริหารก็แล้วกัน”
เจ้าตัวทำท่ายกนาฬิกาเรือนหลักล้านขึ้นดู ทั้งที่มันพึ่งจะบ่ายโมงชัดๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็แล้วแต่คุณบอมบ์ค่ะ”
แต่ยังไงพัชราภาก็ขอคว้าโอกาสดีๆ ที่จะได้เดทกับคุณบอมบ์สุดหล่อไว้เลยละกัน
“สิบเจ็ดนาฬิกาสิบห้านาที...ผมจะจอดรถรอตรงคาร์แคร์ใกล้ๆที่ตอกบัตรนะครับ”
คุณบอมบ์ วางบอมบ์ระเบิดหัวใจของฉันไว้ตูมบะเร่อเท่อด้วยยิ้มกระชากหัวใจและตับไตไส้พุงของพัชราภา แล้วยังทิ้งหางตาเปี่ยมเซ็กส์แอพพีลมอมเมาฉันก่อนเดินจากไปช้าๆ ราวกับภาพสโลวว์โมชั่น!
“นังพัช! เอ๊ย! คุณพัชราภา หล่อนไปทำอะไรมาถึงได้สวยงามเวิ่นเวอร์ยังกะไปนักเจอหมอเกาหลีแบบเอ็กซ์เพรสมายะ?!”
นังปองศรีรีบปรี่เข้ามาจิกกัดฉันทันที ที่คุณบอมบ์สุดหล่อระเบิดระเบ้อเดินออกไปจนลับสายตาของเรา
“ฉันก็แค่ถอดแว่นตาปกปิดความสวยใสของฉันออกก็แค่นั้นแหละน่า!”
บอกเล่าความจริงไปแล้วใครจะเชื่อกัน พัชราภาขอแหลน้ำขุ่นๆ เอาตัวรอดไปก่อนดีที่สุด!
“แล้วนมแกนี่ได้แต่ใดมายะ!?”
นังปองศรียังจิกกัดไม่ยอมปล่อยอีกแหน่ะ แถมเอานิ้วชี้ล่ำสันแบบเก้งก้ามปูมาจิ้มนมตราหมีของฉันราวอยากพิสูจน์ดูว่าของจริงรึปล่าว?
“ฉันแอบไปอัพไซส์มาแต่ใส่บรารัดเต้าเอาไว้! บราฉันขาดพอดี เลิกงานวันนี้แกไปช่วยฉันเลือกชุดชั้นในเซ็กซี่ๆใหม่หน่อยสิ”
“แกจะบ้าเหรอ! เดี๋ยวผู้ชายผ่านไปผ่านมาเขาก็จะหาว่าฉันมีเมียแล้วน่ะสิ!”
“ตามใจแก! ถ้าฉันมีเรื่องอะไรเจ๋งๆ อย่ามาเซ้าซี้ให้เล่าสู่ฟังทีหลังละกัน”
ฉันทำหน้างอนแล้วสะบัดนมใส่นังปองศรีเหมือนไม่แคร์นาง แล้วแอบไปซื้อบราใหม่มาสวมกันนมยาน ระหว่างวันก็แว๊ปไปเตร่เลือกชุดชั้นในไว้ก่อน เวลาเลิกงานค่อยซื้อกลับทีเดียว
“ทั้งหมด 20,000บาทค่ะพี่พัช” แคชเชียร์สาวรายงานยอดรวมค่าชุดชั้นในร่วมสิบกว่าชุดและชุดนอนเซ็กซี่ที่ฉันลงทุนเทกระเป๋าซื้อเพื่อสังเวยนมคัพใหญ่แถมยังสดใหม่ไฉไลกว่าเดิม
“นี่ครับผม”
มีมือปริศนามาจากไหนไม่รู้ยื่นบัตรเครดิตแพลทตินั่ม จ่ายค่าสินค้าตัดหน้าพัชราภา!
“คุณบอมบ์!”
ฉันอุทานเสียงดังลั่น แล้วก็ต้องรีบเอามือปิดปากไว้อย่างไว เพราะกลัวตกเป็นเป้าสายตาคนอื่น
“ห้ามปฏิเสธเด็ดขาดครับ คุณพัช! ผมถือว่านี่คือคำขอโทษเรื่องเมื่อกลางวันนี้ก็แล้วกัน”
คุณบอมบ์สุดหล่อตามมาออกคำสั่งอีกแล้ว! เมื่อเห็นว่าฉันทำท่าจะแย่งเอาการ์ดยื่นไปชำระค่าสินค้าทั้งหมด
บัตรเดบิตการ์ดของฉันต้องถอยร่านเข้ากระเป๋าหนังแฮนด์เมด เพราะเทียบรัศมีบัตรเครดิตแพลตินั่มของคุณบอมบ์ไม่ได้
“ขอบคุณค่ะ”
ฉันเอ่ยขอบคุณเขาเบาๆ ก้มหน้าหลบตาคุณบอมบ์เพราะว่าเขินอายสุดๆ ก็บรรดาชุดชั้นในลายลูกไม้บางใสนั่นยังไม่ได้ถูกเก็บเข้าถุงช้อปปิ้งเลยด้วยซ้ำ ฉันแอบเห็นคุณบอมบ์อมยิ้มตอนมองขนาดเต้ายกทรงบนเคาท์เตอร์... วันนี้พัชราภาอยากเอาหน้ามุดเข้ารักแร้แก้เขินคุณบอมบ์ให้รู้แล้วรู้แรดกันไปเลย