เสียดสีแบบมาราธอน

1589 Words

แค่เขามองก็ทำให้ฉันเนื้อเต้นด้วยความยินดี ตั้งแต่เหยียบเท้าลงบนผืนแผ่นดินของประเทศนี้ ฉันยังไม่มีผู้ชายตกถึงท้องเลยสักคน ร่างกายของฉันมันโหยหิว ร่ำร้องที่จะแนบเนื้อตัวเข้ากับร่างกายล่ำบึ๊กของพีออร์ จนแสดงอาการเนื้อเต้นออกมา กลีบเนื้อภายใต้บิกินีลายลูกไม้ตัวจิ๋วขับความฉ่ำหวานจนแฉะลื่นไหลลงตามร่องก้น ในใจนึกเคืองพีออร์ที่มัวแต่จ้องนานเกินไป แถมยังตรึงแขนฉันไว้แบบนี้ ฉันเหมือนชะนีไฟแรงที่โดนมัดมือมัดเท้าไม่มีผิด มีผู้ชายประชิดตัวแต่อดลูบคลำเนื้อหนุ่มแน่นฟิตปั๋งตรงหน้า “คุณมันไม่ใช่มนุษย์” “คะ?” คำพูดของพีออร์ทำให้อารมณ์ที่กำลังถูกบิ้ลด์สะดุดกึก นึกหวาดระแวงว่าเขาจะรู้ถึงความพิเศษของร่างกาย “คุณเป็นนางฟ้ารึยังไงกัน? ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนสวยหยาดเยิ้มไปทั้งตัวแบบนี้มาก่อนเลย” ฉันแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก ที่เขาพูดออกมาแบบนั้น สมองขี้เลื่อยของฉันคิดกลั่นกรองถ้อยคำโง่ๆ ไร้จริตจะก้าน ตอบเข

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD