Chapter 2
1320 Words
ฉันนั่งอยู่ห้องอะไรซักอย่างที่มีแต่ผู้หญิงนั่งกองรวมกันอยู่ ฉันมองพวกเขาที่นั่งให้ช่างแต่งหน้าให้ทีละคน ทีละคน นี่เขาเต็มใจที่จะขายบริการกันเหรอถึงไม่มีท่าทีจะหาทางหนีทีไล่อะไรเลย
"เธอ เธอ มาใหม่เหรอ"
ฉันหันไปตามเสียงมองหน้าพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง จะว่าสวยมั้ยก็สวยมากเลยนะแต่ก็สวยตามวัยเขาแหละ
"ไม่ได้มาใหม่ค่ะ โดนจับตัวมาแถมยังจับมาผิดคนอีก"
พูดถึงตอนนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองโชคร้ายเหลือเกิน ทำไมถึงซวยขนาดนี้ก็ไม่รู้ ถ้ารู้ว่ารอดแล้วต้องมาเจออะไรแบบนี้นะ ฉันขอยอมให้พวกของแม่เลี้ยงฆ่าฉันให้ตายเสียดีกว่า
"มิน่าหละหน้าตาไม่สดใสเลย เขาจะพาเธอไปขายให้ใคร พวกคนรวยใช่ไหม"
"ค่ะ ทำไมเหรอคะ"
ฉันถามเขาอย่างงุนงง ที่นี่มันมีขายหลายประเภทเลยเหรอ ก็ไม่รู้แหะไม่เคยมาที่แบบนี้ซะด้วยสิ
"ก็เธอหน้าตายังสาวอยู่เลยคงจะโดนพาไปขายให้พวกคนรวยแหละ"
"พี่พาหนูออกไปจากที่นี่ได้มั้ยคะ อยากได้อะไรหนูให้ทุกอย่างแต่ว่าขออย่างเดียว พาหนูออกไปที"
ฉันมองหน้าพี่เขาด้วยแววตาที่อ้อนวอนสุดๆ ฉันมีเงินอยู่บ้างถ้าเขายอมช่วยฉัน ฉันจะให้เขาหมดเลย
"เข้ามาที่นี่ออกยากนะ แต่ไม่ใช่ว่าจะมีวิธี"
ฉันตาโตด้วยคงามอยากรู้สุดๆ ถ้ามันมีวิธีที่ฉันจะออกไปจากที่นี่ได้ฉันไปหมดแหละ
"ยังไงคะ หนูต้องทำยังไงถึงจะออกไปจากที่นี่ได้"
"ถ้าเจ๊พาเธอไปเจอลูกค้าแล้วเค้าถูกใจเธอ เธอขอร้องให้เขาพาเธอไปเลี้ยงดูสิ เธอจะสามารถออกไปได้สบายๆ "
ฉันถึงกับหน้าสลดลงทันทีก็ต้องแลกกับการยอมเป็นเมียของเศรษฐีที่ไหนก็ไม่รู้เพื่อที่จะได้ออกไปจากที่นี่ นี่มันไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้วเหรอเนี้ย
"ไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้แล้วเหรอคะ"
"มันดีที่สุดแล้ว หรือเธอจะอยู่ที่นี่แล้วขายตัวให้ไอ้พวกที่มาซื้อบริการทีละสองสามพันล่ะ"
มันก็จริงอะหละที่พี่เขาพูด อย่างน้อยฉันก็เสียให้คนๆเดียว ดีกว่าฉันต้องมาเสียตัวให้ใครก็ไม่รู้มากหน้าหลายตา
"ขอบคุณพี่มากๆนะคะที่ชี้ทางให้ แล้วพี่ไม่อยากจะ เอ่อ ออกไปจากที่นี่เหรอคะ"
"ฉันออกไปได้เพราะฉันเป็นคนของที่นี่ แต่ฉันเห็นใจเธอเพราะดูๆแล้วมาแบบเธอเนี้ยไม่ได้เต็มใจจะมาขายตัวสักคน"
"ขอบคุณนะคะพี่สาว งั้นหนูไปแต่งตัวก่อนนะคะ"
หลังจากทำอะไรเสร็จอิเจ๊อะไรนั้นก็พาฉันออกไปทางด้านหลังร้าน ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพาฉันไปไหน ขึ้นมาถึงในรถก็มีผู้หญิงวัยฉันนั่งอยู่อีกสามคน ฉันเข้าไปนั่งแล้วกระซิบกระซาบพวกหล่อน
"จะไปไหนกันอ่ะ"
"ก็เจ๊จะพาไปให้พวกคนรวยดูตัวนะสิ ถ้าพวกเขาถูกใจเขาก็เลือกแล้วถ้าเขาอยากได้ไปเลี้ยงดู เขาก็จะซื้อพวกเราไป"
นี่มันค้ามนุษย์ชัดๆเลยอิป้านีี่ หึ่ยยยย ฟ้องตำรวจดีมั้ยเนี้ยถ้าแจ้งความแล้วพวกเขาจะถูกกวาดล้างมั้ย
"ทำไมพวกเธอดูไม่เดือดร้อนอะไรเลยที่ถูกพาไปขาย"
"ไม่มีทางเลือกสำหรับพวกเรามากนักหรอกนะ ถ้าโชคดีพวกเขาจะรับเลี้ยงดูพวกเราก็จะสบาย พ่อแม่ก็จะสบายไปด้วย"
ตรรกะอะไรของพวกเธอเนี้ย ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆฉันนั่งจับกระเป๋าตัวเองแน่น ดีที่พวกมันไม่ยึดกระเป๋าฉันไป แต่ว่าโทรศัพท์ดั้นมาแบตหมดจะโทรหาใครก็ได้แม้กระทั้งพี่สาวหรือน้องสาวของฉัน ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง จะลำบากกว่าฉันหรือเปล่าก็ไม่รู้
@บ้านท่านผู้ว่า
ฉันเดินเข้ามาในบ้านที่ดูหรูหรามากๆ สวยจังท่าทางจะรวยน่าดู ฉันมองไปรอบๆมีแต่บอดี้การ์ดเต็มไปหมด ฉันเดินตามพวกลูกน้องอิเจ๊นั้นเข้าไปด้านใน
"เจ๊เกียง"
"ฉันมาพบท่านผู้ว่า"
"เชิญด้านในครับเจ๊"
ฉันมองไอ้พวกผู้ชายพวกนั้นที่มอบมาทางฉันอย่าหื่นกระหาย ไอ้พวกบ้ากามเอ้ย ฉันค่อยๆเดินไปเรื่อยๆก็มีห้องหนึ่งที่ปิดประตูไว้อยู่ สักพักมีลูกน้องมาเปิดก็มีผู้ชายนั่งคุยกันอยู่สามคน
"ขอบคุณมากนะครับคุณทินกร งบประมาณก้อนนี้ผมอยากจะให้ทำให้แล้วเสร็จไปเลย ผู้รับเหมาคนก่อนดั้นโกงแถมยังทำไม่ได้มาตราฐานอีก"
"ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังครับท่าน การก่อสร้างโรงพยาบาลจะต้องแล้วเสร็จก่อนสิ้นปีนี้แน่นอนครับ"
"ผมเชื่อใจคุณนะคุณทินกรเพราะคุณเป็นคนเก่ง "
"อ่าวเจ๊เกียง มาพอดี "
"งั้นผมไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ"
ฉันมัวแต่มองเพลินๆเลยไม่ได้ดูว่าเขาพูดอะไรกัน ฉันกันไปมองผู้ชายที่โซฟากลางห้องก็สบตาเข้ากับผู้ชายคนหนึ่ง พะ พี่กร นี่เขามาทำอะไรที่นี่ แล้วทำไมโลกถึงกลมแบบนี่ ไม่นะ
ผมมาคุยกับท่านผู้ว่าเรื่องนโยบายการก่อสร้างโรงพยาบาลประจำอำเภอ ผมเห็นเจ๊เกียงก็พอจะรู้แล้วหละว่าท่านผู้ว่าคงจะออฟเด็กสาวๆนั้นแหละ สวยๆทั้งนั้น ตามจริงผมรู้จักเจ๊คนนี้ผ่านๆแต่ผมไม่เคยใช้บริกสรหรอกนะ ผมบอกลาท่านแล้วกพลังจะเดินอแกไปก็ไปสะดุดกับผู้หญิงคนหนึ่ง เห็นครั้งแรกผมจำเธอได้ดีเลยผู้หญิงใจร้ายคนนั้น ผมเกลียดเธอ
"พี่กร"
ปากหนูหน่อยขยับเหมือนจะเรียกชื่อผม สายตาที่มองผมเหมือนจะรู้สึกผิดกับผม ทำไมเธอต้องมองผมแบบนั้นด้วย มองเหมือนว่าตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมาที่เธอทิ้งผมไป เธอยังรักผมอะไรแบบนั้น แต่คนอย่างผมเจ็บแล้วจำผมไม่มีทางกลับไปคิดอะไรกับเธออีก แล้วนี่คือมากับเจ๊เกียงอย่าบอกนะว่าเธอตกอับถึงขั้นมาขายตัวถึงเชียงราย
"มานั่งก่อนสิเจ๊เกียง เด็กๆมานี่สิ"
ผมมองหน้าเธอโดยไม่ละสายตาไปไหน เธอก็มองสบตาผมเช่นกัน มองจนคนรอบข้างเริ่มมีคำถามนั้นแหละ
"มีอะไรคะคุณทินกร หรือว่าสนใจเด็กเจ๊ ฮันแน่ปกติไม่เคยจะสนใจเลยนี่คะ"
เจ๊เกียงเอ่ยแซวผมยิ้มๆ ผมมองท่านผู้ว่าท่านยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกมา
"ถ้าคุณทินกรสนใจสักคนเลือกเลยนะครับ ผมให้คุณเลือกก่อน"
ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมนึกอยากจะแก้แค้นผู้หญิงคนใจร้ายคนนั้น ผมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยออกไป
"งั้นผมขอคนนี้ได้ไหมครับท่าน"
ผมชี้ไปหาหนูหน่อยที่เหมือนจะสะดุ้งที่ผมชี้เลือกเธอ เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ทันที หึ เตรียมเข้าสู่นรกได้เลย ยัยคนใจร้าย!!!!
"ตาถึงซะด้วย จัดไปเจ๊เกียงให้เด็กไปกับคุณทินกรเลยครับ คนนั้น"
- Writer
