Set My Heart ดวงใจนายตัวร้าย

  หลังจากที่พี่หนูนิดเสียสละที่จะล่อไอ้พวกโจรพวกนั้นออกไปให้ไกลจากพวกฉัน ฉันก็พาน้องสาวฉันหนูนา เดินอ้อมไปอีกทาง เราสองคนพยายามวิ่งออกไปให้ไกลจากตรงนั้นที่สุด ฉันเรียกรถโดยสารให้น้องแล้วยื่นเงินให้น้องสาวของฉัน "ไปก่อนนะพี่จะไปตามหาพี่หนูนิด" "แต่ว่า" หนูนาเหมือนจะลังเลเธอคงกลัวแหละ ก็แน่นอนสิเราสามคนไม่เคยทอดทิ้งกันเลยแต่พี่หนูนิดเอาตัวรอดได้เพราะพี่เขาเคยไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกเมืองนามา ส่วนฉันนั้นหลังจากเรียนจบปริญญาตรีก็มาช่วยงานคุณพ่อเพราะพี่สาวไปเรียนต่อไม่มีใครมาช่วยดูแลธุรกิจ ตอนแรกฉันกะจะไปเรียนต่อแต่มาเกิดเรื่องราวมากมายซะก่อนฉันก็เลยไม่อยากทิ้งครอบครัว "ไปหาพ่อเลี้ยงนะหนูนา แล้วพี่จะพาพี่หนูนิดไปหา จำไว้นะอยู่บ้านเขาช่วยอะไรได้ก็ช่วย แต่อย่าออกไปออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียวเข้าใจไหม" หนูนาพยักหน้าเบาๆเบาก่อนจะเดินเข้ามาสวมกอดฉันแน่น ฉันพยักเพยิดให้เธอขึ้นรถไปก่อนจะวิ่งกลับเข้าไปทางเดิมที่มา "จะไปไหนได้เนี่ย" ฉันเดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะรีบวิ่งหลบเมื่อเจอกับพวกชุดดำสองสามคน ไม่ใช่พวกตะกี้นี่นา ฉันค่อยๆเดินออกมาแล้วก็ย่องไปอีกทางชายชุดดำเห็นฉันเขาชี้นิ้วมาทางฉันก่อนจะรีบวิ่งเข้ามา ฉันตกใจรีบวิ่งหนีทันทีอะไรกันเนี้ยนี่มันมีกี่พวกที่มาคอยจับฉันเนี้ย ฮืออออ ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยยยย โครม  ปัง เสียงฉันชนนั้นชนนี่จนโดนกรนด่าตามอยู่ข้างหลัง หนูขอโทษน้ามันจำเป็นจริงๆ ฮืออออออ "หยุดนะโว๊ยยยย" "หยุดก็โง่สิไอ้บ้า อ๊ะ กริ๊ดดดด" "จะหนีไปไหน" พวกมันอยู่ๆก็โผล่ออกมาอีกฝั่งจนฉันเบรกแทบไม่ทัน ฉันสะดุดล้มลงพวกมันรีบมาจับฉันไว้ทันที "ไอ้พวกบ้ามาจับฉันทำไม" ฉันโวยวายออกมา แน่นอนว่าไม่ใช่ไอ้พวกที่มาไล่ล่าฉันก่อนหน้านั้นแน่ๆ เพราะไอ้พวกนั้นมันกะจะเก็บตายฉัน ถ้าเห็นแบบนี้มันไม่ปล่อยให้ฉันมีชีวิตรอดหายใจต่อได้แน่นอน "นายสั่งมาให้มาจับตัวแกไป ถ้าไม่มีเงินใช้หนี้ก็ขายตัวแลกแล้วกัน" ฉันอ้าปากค้างทันที ไอ้พวกบ้าเอ้ยฉันไปเป็นหนี้มันตอนไหนวะนี่เพิ่งมาจากกรุงเทพโว๊ยยยย เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน  "ฉันไม่ได้เป็นหนี้แก ไอ้พวกบ้าปล่อยนะ แกจับผิดคนแล้ว" "อย่ามาทำเนียนเดี๋ยวไปถึงที่โน่นก็รู้เองแหละว่าใช่หรือไม่ใช่" ฉันร้องไห้ออกทันที เจ็บใจตรงที่มันจะพาฉันไปขายเนี้ยสิ ตายๆๆๆ เกิดมายังไม่เคยเสียตัวเลยความบริสุทธิ์ของฉันที่จะต้องมาเสียให้กับพวกบ้ากามที่มาซื้อบริการเหรอ เกินไปแล้วฉันรับไม่ได้ ฮือออออออ 2ชั่วโมงต่อมา...... เพี๊ยะ เพี๊ยะ! "โอ๊ยยยยยเจ็บครับเจ๊" "ก็ตบให้เจ็บไงไอ้พวกโง่ มันใช่คนที่ฉันสั่งให้ไปจับมาเหรอไง แหกตาดูสิ" ฉันนั่งดูอิเจ๊อะไรสักอย่างกับลูกน้องมันทะเลาะกันอยู่ ฉันก็บอกมันแล้วไงว่ามันจับผิดคน โง่เองที่ไม่ยอมเชื่อฉันอะโดนแบบนี้ก็สมควรแล้ว "ฉันบอกแล้วว่าจับผิดคน ทีนี้ก็ปล่อยฉันไปซะ" ฉันมองหน้าพวกเขาแล้วพูดออกไป ยัยเจ๊นั้นเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะยื่นมือมาจับมือฉันเชยคางขึ้นก่อนจะยิ้มออกมา "สวย" "เอายังไงกับยัยนี่ดีครับเจ๊" ฉันรอฟังเหมือนกันว่าพวกมันจะยังไงดี นี่ฉันไม่ได้ทำอะไรให้พวกมันเลยนะ ไม่ได้เป็นหนี้พวกมันไม่ได้เป็นคนที่พวกมันต้องการ พวกมันควรจะปล่อยฉันไปนะ "ปล่อยฉันไปสิ" "สวยๆแบบเธอปล่อยไปก็โง่สิ เอามันไปแต่งตัวสวยๆฉันจะเอามันไปขายให้กับพวกคนรวย หึ"