Chapter 11

1304 Words

"กลับกันเถอะ" เขาเอ่ยชวนฉันพร้อมกับลุกขึ้นยืน ฉันลุกขึ้นตามเขาแล้วรีบวิ่งตามไปทันที ไม่รอกันเลยอ่ะ เชอะ ฉันวิ่งไปสักพักก็สะดุดล้มลงลงข้อเท้าแพลง "โอ๊ยยยยยย" ฉันร้องครางออกมาลูบข้อเท้าตัวเองป้อยๆ ฉันมองหาพี่กรแต่เขาเดินไวเกินไปจนฉันตามไม่ทัน ฮืออออ ฉันพยายามลุกขึ้นยืนแต่ก็ล้มลงไปไม่เป็นท่า ฉันหันหลังไปดูว่าตัวเองสะดุดเข้ากับอะไรทำไมถึงล้มเอาได้ "รองเท้าเหรอ" ฉันรู้สึกแปลกใจนะที่มีรองเท้ามาตกอยู่แถวๆนี้ ฉันหันกลับมาดูข้อเท้าตัวเองแล้วก็เห็นเท้าคนยืนอยู่ตรงหน้าฉัน พี่กร "คุณกะ กร อ๊ะ อื้อออ" ฉันถูกใครไม่รู้ปิดปากไว้ก่อนจะมีชายอีกคนมาอุ้มฉันไปฉันดีดดิ้นพยายามตะโกนเรียกให้คนมาช่วยแต่ใครหละจะมาแถวนี้ดึกๆมันเงียบจนไม่มีคนมาเดินอยู่แล้ว ใครก็ได้ช่วยด้วย ฮืออออออ "อย่าดิ้นสิวะกว่าจะตามหาเจอนะพวกแกอ่ะเล่นเอาแทบเหนื่อย" ชายคนที่ปิดปากฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับน้ำเสียงที่หงุดหงิดฉันมาก ฉันพยายามถีบ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD