"มีอะไรให้ช่วยไหมคะ" เสียงของบุคคลที่สามส่งผลให้ซาเฟียร์ดันแผงอกแกร่งออกห่าง
การกระทำของเขามันทำอะไรเธอไม่ได้ทั้งนั้น ซาเฟียร์กรีดยิ้มให้กับหนึ่งในพนักงานของร้านที่มีน้ำใจเดินเข้ามาถามไถ่ทันที
"ไม่มีอะไรค่ะพี่ พอดีพี่คนนี้เขามีเรื่องที่เข้าใจผิดนิดหน่อยเลยเข้ามาทักหนู ตอนนี้เราคุยกันจนเข้าใจแล้วค่ะ"
"อ๋อ งั้นเหรอคะ" พนักงานสาวพยักหน้ารับพลางมองคนทั้งคู่สลับกันไปมา
ทั้งที่จริงแล้วเธอบังเอิญได้ยินอะไรหลายๆ อย่าง แต่เมื่อได้รับคำตอบแบบนั้นจากหญิงสาวตัวเล็กๆ น่ารักๆ เธอจึงเลือกที่จะปล่อยผ่านปล่อยทุกอย่างให้มันจบลง
ร่างบอบบางเดินเข้ามาสมทบที่กลุ่มเพื่อนตามเดิม มือบางสางเส้นผมของตัวเองลวกๆ ลูบแก้มของตัวเองเบาๆ เป็นเชิงเรียกสติของตัวเองให้กลับมา พยายามทำตัวให้กลับมาเป็นปกติ แม้ความเป็นจริงมันจะไม่ได้ปกติเลยก็ตาม
"ทำไมหายไปนานนักล่ะ ฉันเดินไปหาแกที่ห้องน้ำ แต่ฉันไม่เจอ...เพื่อนของพี่ชายเธอท
