KABANATA 1
1809 Words
“SILVIA CELESTE!” sigaw ni Ramona, ang ina ni Celeste.
Nagmamadaling tumayo si Celeste sa kinauupuan niya sa dining area nang marinig ang malakas na sigaw ng ina. Kinakabahan na siya pero hinahanda na niya ang sarili niya. Kilala niya ito kapag sumisigaw na ito. May nagawa na naman siyang mali para rito.
“Yes, Mom,” sagot niya nang dumating siya sa tapat nito.
“Ipaliwanag mo iyong tatlong 3.5 mo sa grades mo,” nakataas ang kilay na sabi ng ina niya. Kung tumitig ito sa kaniya ay para bang bagsak siya.
“Mom, 90 to 95 pa rin iyon,” sagot niya nang hindi ito magawang tingnan. Nagsimula ng nanginig ang mga tuhod niya sa takot.
“Then it wasn’t enough. Imbes kasi mag-aral ka nang mabuti ay anu-ano na lang ang pinagkaabalahan mo. Gumaya ka sa mga Kuya mo, Celeste. Puro ka na lang hingi sa amin pero wala ka man lang magandang ibigay. Puro na lang disappointments,” gigil na sabi nito.
“Ramona, huwag ka naman ganyan kay Cele. She did her best all the time. If those grades wasn’t enough for you. Hindi na siya ang may problema. It’s you,” pagsulpot ng boses ni Hiro sa usapan nilang mag-ina.
Nilingon ni Ramona ang bayaw. “Isa ka pa. You are tolerating your niece kaya humahaba ang sungay. She can do better than those grades, Hiro.”
“Iyon na nga lang ang kaya niya. Ano ang gusto mong gawin niya? Ang pigain pa ang utak niya para sa satisfaction mo—ninyo?” Nilingon siya nito. “Pumasok ka na roon sa kuwarto mo, Cele. Ako na ang kakausap dito sa ina mo.”
Napabuntonghininga na lang siya sabay alis. Habang humahakbang paakyat sa hagdan ay nagsimula ng mangilid ang luha sa mga mata niya. Hindi niya maipagkakaila na mahirap maging anak ng mga magulang niya. Kahit palagi niyang ginagawa ang galing niya ay hindi pa rin sapat sa mga ito iyon. Palagi na lang may mapupuna ang mga ito. Mas maiintindihan pa niya ang galit ng mga ito kung ang ugali niya ang kinaiinisin ng mga ito. Pero hindi ganoon ang nangyari. Iba.
Bago siya dumating sa pangalawang palapag ng mansion kung saan matatagpuan ang kuwarto niya, lumingon siya muli sa sala. Sa pagkakataong iyon, tuluyan ng pumatak ang luha sa mga mata niya. Masaya lang siya na nandiyan ang tiyuhin niya na palagi na lang nagtatanggol sa kaniya. Sa isipan niya, sana ito na lang ang magulang niya. Sana anak na lang siya nito.
Pagdating niya sa kuwarto niya, humiga na lang siya roon at hinayaan ang sarili na umiyak. Nasasaktan lang talaga siya sa palaging ginagawa ng mga magulang niya. Para bang kinasusuklaman siya ng mga ito na hindi siya kasinggaling ng mga kapatid niya. Tinakpan niya lang ang sarili ng kumot at nag-iisip ng kung anu-ano. Kung hindi lang niya kamukha nang kunti ang mga kapatid niya, iisipin niya talagang ampon lang siya. Hindi siya isang Guidotti.
Minuto ang lumipas, may kumatok nang tatlong beses sa pinto niya. Hindi na siya sumagot sapagkat alam niyang papasok din ito. Nang bumukas na ang pintuan ng kuwarto niya, agad siyang bumangon at ibinuka ang mga kamay niya.
“Uncle,” aniya.
Napangiti ito. “Para kang bata riyan. Itigil mo nga iyan.”
“Hug me, Uncle,” paglalambing niya rito.
Pag-upo ni Hiro sa kama niya, niyakap niya agad ito. Gumanti rin ito ng yakap sa kaniya. Naramdaman niya ang paghigpit niyon.
“Hayaan mo na iyong si Ramona. Ang mahalaga, mas marami kaming proud sa iyo. Nandiyan ang mga kapatid mo, sina Mom at Dad, at ako. Si Kuya at Romona lang naman ang bulag sa achievement mo sa buhay,” sabi nito. Bumuwag ito sa pagyakap at hinawakan ang mukha niya. “You are excellent, okay?”
Napangiti siya sabay hawak sa mga kamay nito na nasa mukha niya. “Thanks, Uncle. Mabuti nandiyan ka lagi sa tabi ko. ’Wag ka muna mag-asawa, ha? Para palagi kang nandito sa tabi ko.”
“Pwede ba iyon? Sayang iyong lahi ko,” nakangiting sabi nito.
“Uncle, please? Paunahin mo muna ako.”
“Grabe ka sa akin. I am 11 years older than you. Tapos gusto mo na mauuna ka pa sa akin? I can’t do it. Sorry.”
“So sabay na lang tayo. Ganoon na lang siguro. Ayaw ko mag-isa rito sa bahay. Kilala mo ako, hindi ko sinasagot sina Mom at Dad. Umiiyak lang ako.”
“I can’t promise. Hinahanapan na nga ako nina Mom at Dad ng girlfriend. Honestly, presssured na rin ako,” pag-amin nito sa kaniya.
“What if mga kaklase ko na lang kaya? Mga kaibigan ko? Magaganda naman ang mga iyon. Dalawa roon ay crush ka. Iyon na lang. Pero you can get them kapag may boyfriend na ako.”
Kinurot nito ang ilong niya. “Hindi ko kayang pumatol sa bata.”
“Really? Ang sabi sa nabasa ko, mas okay daw iyon.” Napanguso na siya.
“Ikaw ang naaalala ko kapag kaedad mo ang iibigin ko. Hindi ko kayang mag-handle ng isip-bata,” anito.
Napataas ang kilay niya. “Uncle, you are too much. Ganoon ba ako? I’m mature enough.”
“Stop joking,” natatawang sabi nito.
“Bahala ka na nga. Alis na! Iiyak na lang ako rito.”
Napatawa ito. “Iyang ganyan sumagot. Mature na ba iyan?”
Napakamot na lang siya sa ulo at napatawa. Sa tingin niya, malakas ang ebidensiya nito na hindi pa nga siya mature. Imbes na sasagot pa sana siya rito ay mas pinili na lang niya na ngumuso.
“Mas mabuti pa sigurong mag-shopping na lang tayo. I will give you a price because of your high grades,” sabi nito sa kaniya.
Napangiti siya sabay yakap dito nang mahigpit. “Thanks, Uncle. I love you.”
Bumuwag ito sa pagyakap sabay gulo ng buhok niya. “Itim ang susuotin ko.”
“Sinabi talaga?”
“Of course. Baka kung magkapareho na naman tayo ay magpapakamalan na naman tayo.”
Napailing siya. “So gross.”
Pag-alis ng tiyuhin niya ay agad siyang nagbihis. Isang nude tube ang pang-itaas niya habang low-rise pants ang pang-ibaba. Sa paa ay isang puting chunky sneakers ang isinuot niya para kumportable siya sa paglalakad. Mabilis humakbang ang tiyuhin niya kaya mahihirapan siyang sundan ito kung wedge na takong ang susuotin niya. Naglagay na rin siya ng bandana para mas maganda tingnan.
Nang natapos siya sa pagbihis, dumiretso na siya tapat ng salamin. Habang tinitignan ang sarili, napagtanto lang niya na huli na ang reaksiyon ng ina niya. Sa isipan niya, biyernes pa lang inilabas ang mga grado nila. Mukhang natagalan sa pagtanong ang ina niya sa tiyahin niya roon sa unibersidad. Para sa kaniya, isang himala iyon.
Para mawala ang inis niya, hindi na lang niya iisipin iyon at magpapaganda na lang siya. Nang natapos, tumayo na siya sa kinauupuan niya at kinuha ang shoulder bag sa kama niya.
Habang naglalakad papunta sa tatlong palapag ng mansion kung saan matatagpuan ang kuwarto ng tiyuhin niya, pinaliguan niya muna ang kaniyang sarili ng perfume. Nang nakita niya ang kapatid na papababa ng hagdan, inirapan niya na ito lalo pa at nakahubad na naman ito habang nakasuot lamang ng boxer shorts.
“Gosh! Magbihis ka nga, Kuya. As if wala kang prinsesa rito sa bahay,” reklamo niya.
“Ang panget mo para maging prinsesa. Saan na naman ba kayo ni Kuya Hiro?”
“Ipapasyal lang naman niya ako dahil inaway na naman ako ni Mom,” sagot niya.
“Oh, ingat. Sige na, mag-breakfast na muna ako.”
“Wow, ha? Hiyang-hiya naman ako sa breakfast mo. Tanghaling tapat.”
Hinampas nito ang noo niya. “Doon ka na sa Tito mong baog.”
“Pwera usug. Uncle’s sperm cells are healthy. Magkakaanak siya. . . soon.”
“Aw. Anyway, magbihis ka nga. Ayusin mo iyang pananamit mo. Babae ka ba talaga, Cele!?” anito. Ang sama na ng tingin nito sa kaniya.
Napahawak siya sa tiyan at dibdib niya. “Hello? Fashion ito. Alis na nga. Pinakialaman mo pa ang suot ko.”
Natapos niyang sabihin iyon ay humakbang na siya muli papunta sa itaas. Nang nasa tapat na siya ng pintuan ng tiyuhin niya ay agad niyang binuksan ang pinto. Nanlaki naman ang mga mata niya nang makita ang likuran nito. Hubo at hubad pa pala ito. Sa isipan niya, mabuti na lang ay nakatalikod ito sa kaniya.
“Knock the door before you enter other’s room. Ilang beses ko bang ulit-ulitin iyon?” sabi ng tiyuhin niya sa loob ng kuwarto.
“Uncle, sorry. Akala ko kasi talaga tapos ka na.”
“It was not a good excuse. Akala? Akala mo lang iyon. Paano kung nakaharap ako?”
Napangiti siya bigla. “Edi makikita ko. Anyways, are you done?”
“Yup. Pumasok ka na.”
Pagpasok niya, nakabihis na nga ang tiyuhin niya. Hindi niya maipagkakaila na ang bilis nitong nakapagbihis. Sa tingin niya, dahil din iyon sa kaniya.
Dumapa muna siya sa kama nito habang ang tiyuhin nito ay nasa tapat ng salamin. Habang tinitignan niya ang tiyuhin, hindi niya mapigilan ang sarili na puriin ito sa isipan. Para sa kaniya, ang gwapo lang nito.
“Uncle, hindi mo ba naisip na kung bakit ang layo ng kaguwapuhan mo kina Dad at ng mga kapatid mo? They are handsome and beautiful naman pero iba ka po,” aniya.
Napangiti si Hiro. “Baka dahil bunso?”
“Baka nga. Parang ako lang din,” mabilisan na sagot niya.
“Naniwala ka naman? Wala namang katotohanan doon. Baka maayos lang talaga ang pagkagawa sa akin?”
“Speaking of pagkagawa. Masarap po ba ang s*x, Uncle?”
Nilingon siya nito. “Hey! Don’t asked like that to anyone.”
“Magkaibigan naman tayo, e. You are not just my uncle. You are my best friend.”
“Kahit na. Hindi pa rin iyon maganda. You can do better than that.”
“Nagtatanong lang naman, e. I’m just curious.”
“Hey!” singhal nito.
Napabuntonghininga siya. “Oo na.”
Wala na siyang nagawa kung hindi ang tumahimik na lang. Ayaw na rin niya inisin ito at baka mawalan pa siya ng kaibigan. Habang tinitingnan ang tiyuhin, muli niyang naalala ang itsura ng likuran nito lalo na ang puw*t nito. Napangiti naman siya sa katotohanan na malaman iyon. Daig pa nito ang ilang mga babae.
“Uncle?” sambit niya.
“Yup.”
Bumangon siya sa kinahihigaan niya at tumungo sa tiyuhin sa tapat ng salamin. Nang nasa likuran na siya nito, niyakap niya ito. Mahigpit niyang hinawakan ang tiyan nito.
“What’s the problem?” tanong nito sa kaniya.
“Paano po magpalaki ng pw*t, Uncle?”
~~~
- Writer
