Kagaya ng sinabi niya ay nagpunta kami sa isang pinakamalapit na amusement park. Siguro ay nasa twenty to thirty minutes ang biyahe, medyo malayo pa rin kung tutuusin pero ito na ang pinakamalapit na puwede naming puntahan.
Alas cinco na nang makarating kami. At pagkabili niya ng tickets namin, pagkapasok pa lang namin ay para na akong bata na nakawala mula sa matagal na pagkakakulong.
Masaya akong tumatawa at sumisilip sa mga kiosks, tinitignan kung ano ang meron, tapos ay pumipila rin sa mga pambatang rides.
“Alright, I think it’s time to try some extreme rides. Nahihilo na ako sa mga umiikot na sinasakyan mo, walang thrill,” saad niya kaya napangiwi ako.
“Ang killjoy mo! Sa mga pambata muna tayo, ayoko sa mga matataas, nakakalula. Sige ka, baka dumuwal ako,” saglit siyang natahimik
