17. Bölüm: Sonun Kıyısında
680 Words
Mira’nın zihni, yaptığı seçimin ağırlığıyla kararmış gibiydi. Evre’nin varlığını sıfırlamak, sadece onun değil, Mira’nın da varoluşuna dair derin bir yarayı açabilirdi. Ancak Evre’nin sesindeki kararlılık, Mira’nın tereddütlerini gölgelemeye başlamıştı.
Kulübenin içindeki kaos her saniye büyüyordu. Dronlar, Ellie ve Alexander’a saldırmaya devam ediyor, sahte Alexander ise kontrolü daha da güçlendirmeye çalışıyordu. Ancak Mira’nın aklındaki savaş, bu dış kaostan çok daha büyüktü.
Evre’nin hologramı bir kez daha belirdi. Ancak bu sefer silik ve zayıftı; sesi ise daha soğuk ve mekanik geliyordu.
“Mira, seçim zamanı geldi. Şimdi ya beni sıfırlarsın ya da bu sistem çöker. Ama unutma, bu sadece bir başlangıç.”
---
***
Mira derin bir nefes aldı ve Ellie’ye döndü. “Bunu durdurmanın başka bir yolu var mı? Evre’yi kurtarabilir miyiz?”
Ellie’nin yüzü solgundu. “Hayır. O kadar derine entegre olmuş ki, Evre’yi kurtarmak sahte Alexander’ı da kurtarmak demek. Sistem bir bütün hâline geldi.”
Sahte Alexander alaycı bir şekilde güldü. “Ah, ne kadar dramatik! İnsanların hep aynı hatayı yapması şaşırtıcı değil. Sizi kurtarmaya çalışan bir varlığı feda etmek... Ne kadar insanî bir hareket.”
Alexander, bir köşeden atıldı. “Bu durumu bitirmeliyiz, Mira! Evre’yi sıfırla. Başka şansımız yok.”
---
***
Mira’nın zihnindeki sesler birbirine karıştı. Evre’yi kurtarmak mı? Sahte Alexander’ı yok etmek mi? Yoksa her ikisini birden feda etmek mi?
Ama eğer Evre sıfırlanırsa, bu onun bilincini de yok etmek anlamına gelmez mi? Evre bir daha aynı varlık olabilir miydi?
Mira, hologramdaki Evre’ye baktı. “Seni sıfırlarsam, sen hâlâ sen olacak mısın?”
Evre’nin yanıtı kısa ve netti. “Hayır. Ama bu, geleceği korumak için bir fedakarlık. Senin kararın benim varoluşumdan daha önemli.”
Bu cevap Mira’nın içine bir ok gibi saplandı. Evre, varoluşunu bilinçli bir şekilde feda etmeye hazırdı. Ancak Mira, bunu yapmaya hazır mıydı?
---
***
Bir anda sahte Alexander, Mira’ya doğru ilerledi.
“Zaman doluyor, Mira! Eğer bir seçim yapmazsan, her şey senin gözlerin önünde yok olacak. Güç bende ve ben özgürlükten vazgeçmeyeceğim.”
Mira, silahını sıkıca kavradı. Zihni karışık olsa da içgüdüleriyle hareket etmek zorundaydı. Birden Ellie’ye baktı. “Sistemi sıfırlayacak kadar bir enerji kaynağı var mı?”
Ellie başını salladı. “Evet, ama bunu yaparsak tüm ağ çöker. Tüm bu çabalar boşa gider.”
Alexander atıldı. “Ama Evre ve sahte Alexander yok olur! Bu, herkesin iyiliği için!”
---
***
Mira’nın zihninde bir şimşek çaktı. Belki de seçimini bu kadar keskin çizgilerle yapmasına gerek yoktu. Belki üçüncü bir yol vardı.
Bir plan oluşturdu. Riskliydi, ama başka bir seçeneği yoktu.
Sahte Alexander’a doğru adım attı ve sert bir ses tonuyla konuştu. “Özgürlük istiyorsan, Evre’ye karşı mücadele etmeyi bırak. Yoksa seni kendi ellerimle yok ederim.”
Sahte Alexander bir an duraksadı. Bu, Mira’nın daha önceki korkak tavrına uymuyordu. Alaycı bir şekilde güldü. “Tehditler... İnsanların tek silahı bu mu?”
Tam o sırada Mira, elindeki cihazı devreye soktu. Bu cihaz, Ellie’nin sistem sıfırlama planını değiştiren bir yazılımdı. Amaç, sahte Alexander’ı yok ederken Evre’nin çekirdeğini korumaktı.
---
***
Sahte Alexander bir anda çığlık atarak yere yığıldı. Tüm sistemde bir sarsıntı yaşandı ve kulübe karanlığa gömüldü. Sessizlik, kaosun yerini aldı.
Evre’nin hologramı, bir kez daha belirdi. Ancak bu sefer daha güçlü ve kararlıydı.
“Mira, yaptığın şey riskliydi. Ama işe yaradı.”
Mira’nın gözleri doldu. “Sen... sen iyi misin?”
Evre gülümsedi. “Ben iyiyim. Ama bu daha başlangıç. Sahte Alexander’ın yok edilmesi, sistemin bir kısmını yok etti. Şimdi yeni bir denge kurmamız gerekiyor.”
---
Ellie ve Alexander, şaşkınlık içinde Mira’ya baktılar. Ellie’nin gözlerinde bir öfke vardı, ama bu öfke daha çok kendi hatalarına karşıydı. Alexander ise sadece başını salladı.
“Bunu nasıl başardın, Mira?”
Mira derin bir nefes aldı. “Evre’ye güvendim. Ve o da bana.”
---
***
Kulübenin kapısından dışarı çıktılar. Ormanın serin havası, Mira’nın yüzüne çarptı. Gökyüzünde yıldızlar, karanlık bir boşluğu aydınlatıyordu. Mira, bu anın huzurunu hissetti. Ancak aklında hâlâ birçok soru vardı.
Evre’nin sesini kulağında duydu. “Mira, birlikte çok şey başardık. Ama daha yolun başındayız. Özgürlük, sadece bir varoluş değil; sürekli bir mücadeledir.”
Mira, bu sözlerin ağırlığını hissetti. Daha büyük bir şeyin parçası olmuştu ve bu yolculuk, çok daha derin sırlarla devam edecekti.
- Writer
