หลายวันที่ผ่านมา ไป๋เซียนถูกบิดาสั่งห้ามไม่ให้ออกจากจวนเป็นเวลาสิบวันเพื่อเป็นการลงโทษที่นางนั้นมีเรื่องต่อยตีกับบุตรชายขุนนางใหญ่ เมื่อสิ้นสุดโทษหญิงสาวจึงไม่รอช้ารีบชักชวนหลี่ข่ายออกไปตลาดทันที
“คุณหนูเจ้าขา บ่าวว่าช่วงนี้คุณหนูอย่าเพิ่งไปไหนเลยนะเจ้าคะ”
เพราะเกรงว่าจะถูกเสนาบดีไป๋ดุด่าจึงได้พยายามเกลี้ยกล่อมผู้เป็นนายไม่ให้ออกไป แต่ไป๋เซียนนั้นไม่คิดฟัง ขณะที่กำลังเตรียมเสื้อผ้าอยู่นั้นนางก็รู้สึกขบเมื่อยขึ้นมา จึงได้นอนราบลงบนเตียงและยกขาสองข้างขึ้นจนกระโปรงร่นมากองที่สะโพก โชคดีที่ด้านในสวมกางเกงไว้ไม่เช่นนั้นหลี่ข่ายคงจะตกใจไม่น้อย
“คุณหนูอย่ายกขาเช่นนั้นเลยเจ้าค่ะ”
“ข้าแค่ออกกำลังกาย”
หญิงสาวกล่าวก่อนที่นางจะวาดขาไปข้างซ้ายและขวาสลับกันไปมา เมื่อรู้สึกว่าความเมื่อยนั้นลดน้อยลงจึงได้ลุกพรวดขึ้นก่อนจะคว้าเสื้อผ้าและเดินหายเข้าไปหลังฉากกั้นขนาดใหญ่
“คุณหนูเจ้าขา ถึงวันนี้จะสิ้น
