อ้อนรักไต้ฝุ่น

EP 10 ดื้อ!

2 : 30 pm

หลังจากที่อาบน้ำแต่งตัว กินข้าวทำอะไรทุกอย่างจนเสร็จเรียบร้อย เจ้าขาก็มานั่งออกแบบเสื้อผ้า ที่จะใช้ในงานแฟชั่นของสาขาด้วยความอารมณ์ดี ต่างจากเมื่อวานที่ไม่ว่าจะทำยังไง ก็ไม่สามารถร่างแบบได้เลยสักนิด เพราะมัวแต่คิดเรื่องของไต้ฝุ่นกับณิรินจนไม่มีสมาธิ

ครืนนนน ครืนนน!

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางชาร์จไว้อยู่มุมห้อง ส่งเสียงดังขึ้นทำให้คนที่นั่งทำงานอยู่กับพื้น รีบลุกขึ้นเดินไปรับสายด้วยรอยยิ้ม เพราะคิดว่าเป็นคนที่เธอกำลังคิดถึงโทรมา แต่พอเห็นหน้าจอที่โชว์เบอร์เพื่อนสนิทขึ้นมา รอยยิ้มของเธอก็หายไปทันที

"มีอะไร" เจ้าขากดรับสายแล้วกรอกเสียงลงไปห้วนๆ

(อย่ามาทำเสียงหงุดหงิดใส่ฉันนะ!)

ปลายสายตอบกลับมาเสียงเกรี้ยวกราดไม่แพ้กัน ถ้าให้เดาตอนนี้คงกำลังยืนเท้าเอวด่าเธอผ่านโทรศัพท์อยู่แน่ๆ

"ตกลงโทรมาทำไม ฉันกำลังทำงานอยู่นะ ไม่ว่างมาคุยเล่นกับแกหรอก" เธอบอกปากยื่นแล้วเดินกลับมาทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา

(คืนนี้ไปผับกัน~)

น้ำเสียงของใบหม่อนเปลี่ยนไปทันทีที่พูดว่าจะไปผับ น้ำเสียงก็ดูร่าเริงขึ้นมาแปลกๆ

"มีอะไรที่ผับงั้นเหรอ แกถึงได้มาชวนฉันด้วยน้ำเสียงร่าเริงขนาดนี้" เจ้าขาถามออกไปอย่างสงสัย เพราะมีไม่กี่เรื่องหรอก ที่จะทำให้เพื่อนรักของเธอคนนี้ ใช้น้ำเสียงร่าเริงได้ขนาดนี้

(วันนี้ฉันได้ข่าวว่าพี่ฟินคณะวิศวะจะไปเที่ยวกับเพื่อนที่นั้น แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ นะๆๆ)

"อ๋อ~ ที่แท้ก็ไปเพราะผู้ชาย"

(ยอมรับค่ะ แกไปเป็นเพื่อนฉันนะเจ้าขานะ นะๆๆ)

น้ำเสียงอ้อนวอนจากใบหม่อน ทำเอาเธอถึงกับหลุดยิ้มอย่างขำๆ ที่นานๆทีจะได้เห็นมุมนี้ของเพื่อน เพราะนอกจากรุ่นพี่หนุ่มหล่อประจำคณะวิศวะอย่างมอร์ฟินแล้ว ก็ไม่มีผู้ชายคนไหน ทำให้คนอย่างใบหม่อนเสียความเป็นตัวของตัวเองได้ขนาดนี้

"ไปดีมั้ยน๊าาา~"

(เจ้าขา~ ไปนะๆๆ)

"งั้นก็มารับฉัน ฉันจะแต่งตัวสวยๆรอ" เธอยอมตอบตกลง เพราะนานๆไปเที่ยวที่แบบนั้นที มันก็ถือเป็นการผ่อนคลายไปด้วย แม้เธอจะดื่มไม่เก่งก็เถอะ แค่ได้ไปมันก็สนุกแล้ว

(โอเคเลยแก~ สองทุ่มเจอกันน๊าา~ จุ๊บ)

ใบหม่อนตอบด้วยความอารมณ์ดี แล้วกดวางสายไปทันที เจ้าขาเองก็ยกโทรศัพท์ออกจากหู แล้วกดเข้าไปที่แอพพลิเคชันแชทไลน์ทันทีเช่นกัน

jaokha : เย็นนี้เค้าไปผับกับหม่อนนะ

เธอกดพิมพ์ข้อความแล้วส่งไลน์หาไต้ฝุ่น เพียงแค่กดส่งไปไม่ถึงนาที เขาก็กดเปิดอ่านและตอบกลับมาทันที

typhoon : ไม่อนุญาต

jaokha : เค้าไม่ได้มาขออนุญาตสักหน่อย แค่บอกให้รู้ว่าจะไป

typhoon : ไม่ให้ไป

typhoon : ถ้าดื้อจะไปได้เจอดีแน่

ไต้ฝุ่นตอบกลับมาทันทีอย่างที่ไม่ต้องคิดอะไร แต่คิดว่าเธอสนหรือไง ทีบางครั้งเขาไปเที่ยวยังไม่บอกเธอเลยก็มี แล้วนานๆครั้งเธอจะออกไปเที่ยวบ้างทำไมเขาต้องห้ามด้วย แต่ต่อให้เขาห้ามยังไงเธอก็จะไป แถมยังรับปากกับเพื่อนไว้แล้วด้วย

jaokha : ☹️

typhoon : ดื้อ!

jaokha : ?

typhoon : เจ้าขา

jaokha : จะไปๆๆ

jaokha : สัญญาว่าจะไม่เมา

typhoon : ไม่คือไม่ ถ้าแอบไปเจอดีกันแน่!

เธอเบ้ปากใส่ข้อความที่เขาตอบกลับมา ก่อนจะกดออกจากแอพพลิเคชันไลน์ แล้วลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินเอาโทรศัพท์กลับไปชาร์จไว้อย่างเดิม โดยที่ไม่ได้สนใจข้อความที่ไต้ฝุ่นส่งมารัวๆอีกเลย เพราะยังไงเธอก็จะไป

8 : 20 pm

@ผับ

"แกไม่ได้จองโต๊ะไว้หรือไงเนี่ย!" ทันทีที่ก้าวเข้ามาในผับ เสียงเล็กของเจ้าขาก็บ่นให้เพื่อนทันที

"ก็ฉันไม่รู้ว่าพี่ฟินเขาจะนั่งโซนไหนเลยไม่จองไง" ใบหม่อนบอกพร้อมสอดส่องสายตาไปรอบๆ เพื่อหาโต๊ะว่าง

"บ้าผู้ชาย" เจ้าขาว่าให้เพื่อนอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะช่วยกันมองหาโต๊ะว่าง

แต่ไม่ทันจะได้เห็นโต๊ะที่ว่าง สายตาเธอก็ดันเหลือบไปเห็นใครอีกคน ที่กำลังยืนจ้องมองมาที่เธออยู่ ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งแต่ดูดุดัน แค่เผลอหันไปสบตาก็เล่นเอาเธอเสียวสันหลังขึ้นมาทันที

นี่เขา...เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เธอไม่ได้บอกเขาเลยนะว่าจะมาผับนี้

"เอ๊ะนั้น! เจอแล้ว" ใบหม่อนพูดขึ้น ก่อนจะหันมาหาเจ้าขา ที่ยืนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ข้างๆ

"แต่นั้นมันพี่ไต้ฝุ่นไม่ใช่เหรอ? นี่พวกพี่เขามาด้วยกันงั้นเหรอเนี่ย"

ยิ่งเสียงของใบหม่อนพูดขึ้น มันยิ่งยืนยันได้ว่า คนที่ยืนจ้องมองเธออยู่จากชั้นสองของผับ คือเขาจริงๆ คนคนนั้นคือไต้ฝุ่นจริงๆ

ติ๊ง!

เสียงข้อความจากแชทไลน์ดังขึ้น ทำให้เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูทันที ก็พบกับข้อความจากเขาที่ส่งมาคาดโทษเธอไว้

typhoon : กลับไปเจอดีกันแน่เจ้าขา

ตอนแรกก็ไม่อะไร แต่ตอนนี้เธอชักอยากกลับแล้ว เพราะคำว่าเจอดีจากเขา และสายตาที่มองมาตอนนี้ มันไม่ปลอดภัยกับร่างกายเธอเลย

"ไปเถอะ" ใบหม่อนพูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมจับมือของเจ้าขาเดินไปที่บันไดทางขึ้น

"ดะ..เดี๋ยวก่อน" เจ้าขาขืนตัวเองไว้ไม่ยอมเดินตามไป เพราะทางที่เพื่อนกำลังจะพาเดินไป มันคือทางขึ้นไปที่ชั้นบนของผับ

"อะไรของแกเนี่ย ไปหาที่นั่งชั้นบนเผื่อบางทีพี่ชายแกมาด้วย เราอาจจะโชคดีได้นั่งโต๊ะเดียวกัน ส่วนฉันก็จะได้นั่งมองพี่ฟินในระยะประชิดแบบใกล้ๆ" ใบหม่อนหันมาพูดอย่างเพ้อฝัน เพียงแค่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดกับรุ่นพี่หนุ่มสุดฮอต ก็ทำเอาเธอเขินหน้าแดงไปหมดแล้ว

สุดท้ายแล้วเจ้าขาก็ต้องยอมเดินตามแรงดึงของเพื่อนขึ้นมาที่ชั้นบนของผับจนได้ และนั้นเหมือนจะเป็นโชคร้ายของเธอ เมื่อเดินขึ้นมาก็ดันเจอกับพี่ชายตัวเอง ที่กำลังจะเดินสวนกลับลงไปข้างล่างพอดี

"เจ้าขา" เสียงเข้มของเจ้าคุณเอ่ยเรียกชื่อน้องสาวขึ้นอย่างดุๆ

"พี่คุณสวัสดีค่ะ" ใบหม่อนเอ่ยทักทายพี่ชายเพื่อนอย่างสนิทสนมด้วยรอยยิ้ม ซึ่งต่างจากเจ้าขาที่ได้แต่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่อย่างนั้น

"ไปนั่งที่โต๊ะ" เจ้าคุณพยักหน้ารับให้กับคำทักทายของใบหม่อน ก่อนจะเอ่ยสั่งเสียงเข้ม

"แต่ว่า.."

"ไม่งั้นก็กลับ"

เจ้าขาที่กำลังจะปฏิเสธ แต่ไม่ทันได้พูดจบก็ถูกพี่ชายสุดที่รักพูดแทรกขึ้นมาอย่างเด็ดขาดซะก่อน

"เอ่อ..โต๊ะไหนเหรอคะพี่คุณ" พอได้ยินแบบนั้น ใบหม่อนก็รีบถามทางไปที่โต๊ะทันที

"เดี๋ยวพี่เดินไปส่ง" พูดจบเจ้าคุณก็หมุนตัวเดินกลับไปทางเดิม โดยที่มีเจ้าขาและใบหม่อนเดินตามหลังไปติดๆ

พอเดินมาถึงโต๊ะ ทุกคนที่นั่งอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองเป็นตาเดียวกัน โดยเฉพาะเขา...ไต้ฝุ่น ที่มองมาที่เธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ซึ่งในโต๊ะนี้ถ้าไม่นับพี่ชายเธอ เธอก็รู้จักและสนิทอยู่แค่สองคนคือไต้ฝุ่นกับเจไดแค่นั้น ส่วนอีกคนนั้น เธอรู้จักว่าเขาชื่อมอร์ฟิน รุ่นพี่ต่างคณะที่เป็นหนึ่งในหนุ่มฮอตของมอ ไม่ได้สนิทสนมหรือรู้จักกันเป็นการส่วนตัว และอีกคนที่นั่งอยู่ข้างมอร์ฟิน เธอไม่รู้จักและเคยเห็นหน้ามาก่อนว่าเขาเป็นใคร

"อ้าวน้องเจ้าขา นี้มากันสองคนเหรอ" เสียงของเจไดทักขึ้นอย่างเป็นกันเอง

"สวัสดีค่ะ" เจ้าขาพยักหน้ารับและเอ่ยทักทายกลับ ก่อนจะนั่งลงที่ว่างข้างๆกับเจได โดยที่มีสายตาดุดันจากไต้ฝุ่นจ้องมาไม่เลิก

ติ๊ง!

เสียงแจ้งเตือนข้อความจากแชทไลน์ดังขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนเธอจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองสบตากับเขา ก็เห็นว่าเขากำลังมองกดดันเธอด้วยสายตา

typhoon : ลุกมานั่งนี่

jaokha : จะนั่งตรงนี้

typhoon : ทำไมดื้อจังวะ!

"ดื่มอะไรดีสาวๆ" เสียงของเจไดดังขึ้นอีกครั้ง หลังจากที่เจ้าและใบหม่อนหาที่นั่งเรียบร้อย

"อะไรก็ได้ค่ะ แต่ขอเบาๆพอนะคะ" เป็นใบหม่อนที่ตอบออกไป

ซึ่งเจ้าขาเองก็ได้แต่นั่งเกร็งแทบไม่กล้าขยับ เพราะมีสายตาดุๆจากคนฝั่งตรงข้าม จ้องมองมาที่เธอไม่วางตา ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูก ที่ดันเลือกนั่งที่ที่มันตรงข้ามกับเขาแบบนี้ เพราะถ้าเธอยอมลุกไปนั่งข้างเขา เธอคงไม่ต้องเจอสายตาดุๆ และกดดันจากเขาแบบนี้

พรึบ!

ผ่านไปนานหลายนาที ที่ว่างข้างๆเธอก็ถูกคนที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ทิ้งตัวลงนั่ง นั้นก็คือพี่ชายของเธอเอง บอกเลยว่านี้เป็นการร่วมโต๊ะกับกลุ่มพี่ชายที่เกร็งที่สุดแล้ว เพราะถ้าเป็นปกติจะมีแค่พี่ชายเธอ ไต้ฝุ่น และเจได แต่ครั้งนี้ยังมีเพื่อนๆของพี่ชายเธอ ที่เธอไม่ได้สนิท มันทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเองยังไงก็ไม่รู้

แล้วยิ่งสายตาของมอร์ฟินที่มองมาที่เธอเป็นระยะ เธอยิ่งรู้สึกว่ามันแปลกๆยังไงบอกไม่ถูก หรือบางครั้งเธออาจจะคิดมากไปเอง

ติ๊ง!

typhoon : นั่งดีๆ มันเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

เธอเปิดอ่านข้อความที่คนฝั่งตรงข้ามส่งมา ก็ทำเอาตกใจไม่น้อย ก่อนจะก้มลงเช็คตัวเองอีกครั้ง ว่าเป็นอย่างที่เขาว่าหรือเปล่า เพราะชุดที่เธอใส่มามันเป็นเดรสสั้นแค่คืบ พอนั่งลงมันเลยล้นขึ้นมาจนแทบจะเห็นอะไรต่อมิอะไรอยู่แล้ว

jaokha : ไม่เห็นสักหน่อย

typhoon : ดื้อ!

jaokha : หนาว~

typhoon : แล้วใครใช้ให้ใส่เศษผ้ามา

jaokha : ไม่สวยเหรอ~

typhoon : กลับไปจะเผาทิ้งให้หมด

jaokha : ตอบก่อนสิ

jaokha : เค้าใส่ไม่สวยเหรอคะ

typhoon : สวย!

เธอถึงกับนั่งยิ้มให้กับข้อความที่เขาส่งมาอยู่แบบนั้น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองตรงไปที่เขาด้วยความเขินอาย แต่แค่ไม่กี่วินาทีก็มีข้อความจากเขาส่งมาอีกครั้ง

typhoon : แต่จะสวยกว่านี้ถ้าไม่ใส่อะไรเลย

jaokha : คนหื่น!

typhoon : นั่งดีๆ คนอื่นเห็นหมด

เธอรีบปรับเปลี่ยนท่านั่งของตัวเองใหม่ทันที ก่อนที่พี่ชายสุดที่รักของเธอจะยื่นเสื้อแจ็คเก็ตมาให้ เมื่อเห็นว่าเธอขยับตัวดึงกระโปรงตัวเอง ที่มันมีความยาวอยู่น้อยนิดให้ลงมาปิดต้นขาไว้

หรือว่า...ตอนที่มอร์ฟินจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาแปลกๆในตอนแรก เป็นเพราะเขาเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นหรือเปล่า แต่พอลองลอบสังเกตดูแล้วก็ไม่ใช่ เพราะขนาดเธอมีเสื้อมาคลุมขาไว้จนมองไม่เห็นขาอ่อนเธอแล้ว เขาก็ยังคงแอบมองเธออยู่ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมองตรงไปที่เขา และเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาเองก็เงยหน้าขึ้นมองมาที่เธอพอดี ทำให้เธอกับเขาสบตากันอย่างไม่ได้ตั้งใจ

สายตานิ่งๆของมอร์ฟินที่มองมาที่เธอนั้น..มันหมายความว่ายังไงกัน..