ชางฉือหมิงรอภรรยาอยู่ในห้อง พอนางอาบน้ำเสร็จแล้วเขาก็ส่งสายตาให้เหลียนฮวาออกไป ลี่เซียงมองตามหลังสาวใช้ก่อนจะหันกลับมามองสามี เขายังคงมีสีหน้าเคร่งขรึมทรงภูมิเช่นบัณฑิต แต่พอประตูปิดลง บรรยากาศในห้องก็พลันแปรเปลี่ยน ชางฉือหมิงปิดตำราแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เอ่ยเรียกภรรยาเสียงแหบต่ำ
“มาเถอะ”
เขายื่นมือออกมาเป็นสัญญาณให้นางเดินเข้าไปหา ลี่เซียงข่มความตื่นตระหนกค่อยๆ สาวเท้าเข้าไป นางไม่รู้ว่าเหตุใดร่างกายจึงสั่นเทาราวกับจับไข้ รู้แต่ว่าไม่อาจต้านทานเขาได้ ทั้งเนื้อตัวและเส้นผมยังคงเปียกชื้นเจือกลิ่นหอมอ่อนๆ ของจ้าวเจี่ยวและดอกสายน้ำผึ้ง ผิวกายเนียนละเอียดดูนุ่มนิ่มเปล่งปลั่งราวกับจะคั้นน้ำออกมาได้ ดวงตาดำจัดของชางฉือหมิงมืดครึ้ม ไม่อาจซุกซ่อนความปรารถนาในแววตา
เขากุมมือนางไว้ในฝ่ามืออุ่นร้อนแล้วจูงไปที่เตียงก่อนจะนั่งลง มือเรียวยาวตบที่ว่างข้างกายเบาๆ เป็นเชิงให้นางมานั่งใกล้ๆ
“นั่งลงส
