CHAPTER 113
Bumunot muli ako ng malalim na hininga. Kailangan kong tapangan. Kailangan kong labanan ang takot. Binitbit ko ang bag kong ibinaba ko kanina at muli akong naglakad. Narating ko rin ang terrace ng bahay. Dumiretsop ako papuntang pintuan. Ibinaba ko ang aking mga bagahe nang nasa malaking pintuan na ako. Hinanap ko na agad ang susi na ibinigay ni Tito sa akin sa bulsa ng aking backpack. Habang inaapuhap ko ang susi ay muli kong inilibot ang aking paningin sa kabuuan ng terrace. Hanggang sa naapuhap ko na nga ang susi. Umiling-iling ako. Maggagabi na nga. Nilalamon na ng kadiliman ang naiiwang silahis ng liwanag kanina mula sa palubog na araw. Dahil hindi ko na makita ang pasukan ng susi kaya inilabas ko na rin ang dala kong flashlight at inilagay ko iyon sa aking bibig. Tinitig
