When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
CHAPTER 113 Bumunot muli ako ng malalim na hininga. Kailangan kong tapangan. Kailangan kong labanan ang takot. Binitbit ko ang bag kong ibinaba ko kanina at muli akong naglakad. Narating ko rin ang terrace ng bahay. Dumiretsop ako papuntang pintuan. Ibinaba ko ang aking mga bagahe nang nasa malaking pintuan na ako. Hinanap ko na agad ang susi na ibinigay ni Tito sa akin sa bulsa ng aking backpack. Habang inaapuhap ko ang susi ay muli kong inilibot ang aking paningin sa kabuuan ng terrace. Hanggang sa naapuhap ko na nga ang susi. Umiling-iling ako. Maggagabi na nga. Nilalamon na ng kadiliman ang naiiwang silahis ng liwanag kanina mula sa palubog na araw. Dahil hindi ko na makita ang pasukan ng susi kaya inilabas ko na rin ang dala kong flashlight at inilagay ko iyon sa aking bibig. Tinitig