CHAPTER 47
“Kiung siya ang may kagagawan ng lahat ng ito, bakit kailangan mo akong protektahan? Anong kasalanan ko at kailangan kong madamay sa galit niya?”
“Wala akong sinasabing gano’n, Ava. Nakikiusap ako, makinig at magtiwala ka lang sana muna sa akin. Hindi ako aalis sa tabi para masigurado ang kaligtasan mo at mangyari ang dapat mangyari ngunit hindi ko mapapayagang buhay at kapakanan mo ang magiging kapalit. Kaligtasan mo ang lagi kong uunahin. Maniwala ka sa akin mapagtagumpayan natin itong dalawa. Makakaasa ba ako na pagkakatiwalaan mo akong muli tulad ng ibinigay mong tiwala sa una pa lang?”
Dahil sa narinig kong iyon sa kanya at sa kaseryosohan ng kanyang mukha ay biglang nanindig ang aking balahibo. Kinilabutan ako sa takot. Tama man ako o hindi sa aking hinala, kailangan ko
