ตอนที่ 3 เสี่ยงนะ
1206 Words
โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในชนบท
นับดาวสาวสวยวัยยี่สิบปีที่กำพร้าพ่อตั้งแต่เด็ก ตอนนี้กำลังนั่งเฝ้าไข้แม่อยู่ที่โรงพยายาบาลแห่งหนึ่ง
“พี่พรพี่เข้มฉันขอฝากนับดาวมันด้วยนะพี่ ถ้าชาติหน้ามีจริงฉันจะกลับมาชดใช้บุญคุณให้นะ” ขวัญพูดเสียงแผ่วเบาแทบจะไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา
“อย่าพูดอย่างนั้นสิขวัญ ขวัญต้องเข้มแข็งไว้นะ”
“ฉันไม่ไหวแล้วจ้ะพี่ พี่ดูแลนับดาวมันด้วยนะ สัญญากับฉันได้มั้ยว่าพี่จะไม่ทิ้งนับดาว” น้ำตาขวัญไหลออกมาอาบสองแก้ม
“แม่จ๋า แม่ต้องไม่เป็นอะไรนะคะ ถ้าแม่เป็นอะไรไปแล้วหนูจะอยู่กับใคร ฮือๆ” นับดาวร้องไห้จนแทบจะไม่มีน้ำตา
“ฉันสัญญา ฉันจะไม่ทิ้งนับดาวเป็นอันขาด”
“นับดาวอยู่กับป้าต้องเป็นเด็กดีนะรู้มั้ย” นับดาวพยักหน้า นับดาวและป้าพรกุมมือขวัญไว้จนวินาทีสุดท้าย พอสิ้นเสียงพูดขวัญก็จากไปอย่างสงบ
“แม่จ๋า ฮือๆ แม่อย่าพึ่งทิ้งหนูไปนะคะ ฮือๆ” นับดาวร้องไห้แทบขาดใจ ป้าพรกับลุงเข้มมองดูหลานสาวด้วยความสงสาร
ป้าพรกับนับดาวกอดคอกันร้องไห้ด้วยความเสียใจ
“ฮือๆๆ”
“โธ่นับดาว หลานป้า อยู่กับป้านะลูก” ป้าพรโน้มศีรษะหลานสาวมาพิงที่ไหล่แล้วลูบหลังเบาๆ ด้วยความรัก
หลายวันต่อมาเมื่อลุงกับป้าจัดการกับเรื่องทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเก็บข้าวของช่วยนับดาวเตรียมตัวกลับฟาร์ม ส่วนเรื่องบ้านลุงเข้มจัดการติดประกาศขายและเบอร์โทรติดต่อกลับไว้ให้เรียบร้อย
“นี่แก แล้วคุณองศาจะไม่ไล่ตะเพิดพวกเราสามคนออกมาหรือไง ลำพังเราสองคนไม่เท่าไหร่หรอก แต่หนูนับดาวนี่สิ ข้าเป็นห่วงจังว่ะ”
.” ข้าจะลองเสี่ยงดู หนูนับดาวไม่มีใครแล้วน่ะ อายุก็พึ่งจะยี่สิบเอง ฉันจะลองไปคุยกับคุณองศาเองอย่างน้อยเขาก็คงเห็นแก่ฉันบ้าง”
“ถ้าคุณองศาไม่ยอมล่ะ”
“ไม่ยอมฉันก็ต้องย้ายออกมาอยู่กับนับดาว เพราะนับดาวไม่มีญาติที่ไหนเลยนะแก อีกอย่างฉันก็รับปากกับขวัญเป็นมั่นเป็นเหมาะแล้วจะให้ฉันทิ้งหลานฉันไว้คนเดียวได้อย่างไร” ป้าพรพูดจบนับดาวก็เดินเข้ามาพอดี
“ป้าคะ นับดาวเก็บของเรียบร้อยแล้วค่ะ” นับดาวพูดด้วยความรู้สึกเศร้าเดินเข้ามาหาลุงกับป้า
“เราออกเดินทางกันเถอะ กว่าจะถึงฟาร์มก็คงเกือบค่ำพอดี”
บ้านหลังใหญ่ในฟาร์มเกษตร
“แกพานับดาวเอาของไปเก็บที่ห้องก่อนเถอะ เดี๋ยวคุณองศาจะมาเจอก่อน เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่”
“ได้ ๆ แกเรียกกันต์มาช่วยแล้วกันนะ”
“มีเรื่องอะไรหรือคะป้า” นับดาวทำหน้าตาสงสัยกับสิ่งที่ลุงกับป้าคุยกัน
“ไม่มีอะไรหรอกจ้า นับดาวถือของมาก่อนเถอะป้าจะพาไปห้องพัก”
“ค่ะป้า” ป้าพรเดินนำหน้านับดาวไปยังห้องพัก
“วันนี้นับดาวนอนกับป้าก่อนนะ เดี๋ยวให้ลุงไปนอนกับพี่กันต์”
“ใครคือพี่กันต์หรือคะ” นับดาวเลิกคิ้วสูงขึ้นด้วยความสงสัย
“ลูกชายลุงกับป้าเองจ้ะ ตั้งแต่เรียนจบมาเขาก็มาช่วยงานคุณองศาในฟาร์มเลย”
“ดีจังเลยค่ะ พี่กันต์เรียนจบแล้วด้วย”
“ตอนนี้กันต์ก็ยี่สิบเจ็ดแล้วจ้า”
“เป็นพี่นับดาวหลายปีเลยค่ะ”
“นั่นไงเดินมาแล้ว ทักทายพี่เขาหน่อยสิ”
“สวัสดีค่ะพี่กันต์” กันต์มองหน้านับดาวอย่างชื่นชม นับดาวทั้งสวยทั้งน่ารัก เขาไม่คิดว่าจะมีน้องสาวสวยขนาดนี้ หรือเป็นเพราะเขาไม่ค่อยได้เจอผู้หญิงกันแน่นะ
“หวัดดีจ้า นี่นับดาวหรือเนี่ย ตัวจริงสวยไม่เบาเลยน้า” กันต์เอ่นชมแล้วส่งยิ้มหวานให้นับดาว
“พี่กันต์ก็หล่อมากเหมือนกันค่ะ” กันต์ยิ้มแก้มแทบแตก
“เออแม่ แล้วแม่บอกคุณองศาแล้วเหรอครับ”
“ยังๆ พรุ่งนี้เดี๋ยวแม่ค่อยคุยกับเขา ตอนนี้คุยยังไม่ได้ เดี๋ยวอาละวาดบ้านแตก” นับดาวยิ่งสงสัยกับคำพูดของป้าพรไปกันใหญ่ ได้แต่ยืนฟังอยู่เงียบๆ
“วันนี้พ่อขอนอนกับแกก่อนนะตากันต์ เดี๋ยวให้นับดาวนอนกับแม่แกไปก่อน”
“ได้ครับพ่อ” กันต์ตอบแต่สีหน้าเป็นกังวลเรื่องนับดาว
“พ่อเองก็ยังไม่รู้เลยว่าคุณองศาจะว่ายังไงบ้าง”
“มีอะไรหรือคะ คุณลุงคุณป้า ทำไมดูซีเรียสกันจัง”
“เห้อ ไม่มีอะไรหรอกลูก เราไปกินข้าวกันเถอะ จะได้พักผ่อนเหนื่อยมาทั้งวันละ” ลุงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างเพลียๆ
“คุณองศาขึ้นบ้านไปแล้วหรือกันต์” ป้าพรถามลูกชายน้ำเสียงอ่อนโยน
“ครับแม่ ดูท่าทางอารมณ์ไม่ดีด้วยครับ คนงานที่มาทำอาหารให้ทำไม่ถูกใจครับ โดนไล่ตะเพิดออกไปเมื่อตอนหัวค่ำ แถมวันนี้น่าจะดื่มเหล้าด้วยครับ”
“นี่คุณองศากลับมาดื่มอีกแล้วเหรอ เดี๋ยวก็ปวดหัวอีกหรอก” ป้าพรพูดด้วยความเหนื่อยใจกับองศา
“แม่แกกลับมาแล้วคงดีขึ้นมั้ง”
“ผมก็หวังว่าอย่างนั้นนะครับพ่อ”
“ไปกินข้าวกันดีกว่า นับดาวคงหิวมากแล้วล่ะ” ลุงเข้มเอ่ยขึ้นแล้วเดินนำหน้าไปก่อน
“ผมไปนั่งเป็นเพื่อนได้มั้ยครับ”
“แหม ไปนั่งเป็นเพื่อนใครกันแน่ แต่ก่อนไม่เห็นจะมานั่งด้วยเลย” ป้าพรแอบแซวลูกชาย
นับดาวและกันต์เดินคุยกันหัวเราะคิกคักออกไปคู่กันโดยไม่สนใจเสียงแม่
คืนนั้นนับดาวนอนคิดถึงคำพูดของแม่ก่อนที่จะจากไปโดยไม่มีวันกลับมาอยู่กับเธออีก
“ไปอยู่กับป้าพรกับลุงเข้ม นับดาวต้องกตัญญูรู้คุณนะลูก และต้องตอบแทนบุญคุณลุงกับป้าเมื่อมีโอกาสนะ รู้มั้ย”
“ค่ะแม่ แม่ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แม่ต้องอยู่กับหนูไปนานๆ นะคะ” นับดาวนอนน้ำตาไหลอยู่ข้างป้าพร คิดน้อยใจตัวเองที่ต้องมากำพร้าทั้งพ่อทั้งแม่แบบนี้
ตอนนี้เวลาก็เกือบตีสอง นับดาวนอนไม่ค่อยหลับจึงเดินออกมานั่งคิดถึงแม่อยู่คนเดียวที่ม้านั่งตรงสนามหญ้าหน้าบ้าน องศาที่นั่งดื่มเหล้าอยู่ระเบียงจึงมองเห็นนับดาว องศาอยู่ในอาการเมามายจึงคิดว่าตัวเองเมาจนตาลาย
องศาเพ่งมองสาวน้อยร่างบางอยู่นาน จนรู้สึกปวดศีรษะ จึงเดินโซเซเข้าไปในห้องนอน องศาทิ้งร่างตัวเองลงบนเตียงกว้างนุ่มสบายแล้วก็หลับไป
ส่วนนับดาวเห็นว่าดึกมากแล้วจึงเดินกลับเข้าห้องไป แต่คงเป็นเพราะแปลกที่ก็เลยนอนไม่ค่อยหลับ
- Writer
