ข้าเป็นแค่สาวใช้

ฝูงวานร

ต้นไม้ใหญ่โอนเอนแบบไม่มีลมแรง หงส์หลี่เก๋อทยายโบยบินส่งเสียงเตือน ทุกคนต่างชะงักฝีเท้านิ่งอยู่กับที่ จิตใจตื่นตัวขึ้นมา ตงซิงหยวน สีหน้าขรึมลงเขารีบเคลื่อนย้ายร่างไปอยู่ข้างกายเหมยหลิงทันที

ชินอ๋องชำเลืองตามอง ซิงหยวนนี้ท่านลืมไปแล้วรึว่าเป็นองค์รักษ์ข้า ส่วนหลี่เจิ้นก็คอยคุ้มครองหลี่จือหยาในที

แม้เหมยหลิงไม่เห็นสิ่งที่เคลื่อนไหวอยู่บนต้นไม้ใหญ่ แต่ก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นฝูงวานร วานรกลุ่มนี้จะคุ้มครองป่าสมุนไพรด้านหลังเขาถัดออกไปอีกประมาณ 1 ลี้ สมุนไพรกลุ่มนั้นมีจำนวนมากมายมหาศาล

ในเนื้อหานิยายยังไม่มีใครได้ครอบครอง ตอนที่กลุ่มชินอ๋องเดินทางออกมาค้นหา ดอกบัวเงิน ก็หลีกเลี่ยงฝูงวานรเช่นกัน

​

ตงซิงหยวนเองเมื่อเริ่มเห็นสิ่งที่เคลื่อนไหวบนต้นไม้ จึงลองเดินต่อไปข้างหน้า

วี๊ดด....เสียงกู่ร้อง ดังสะท้อนกึกก้องไปทั่วผืนป่า

ต้นไม้เริ่มโอนเอนรุนแรงขึ้นมา ข่มขู่ให้ผู้คนหวาดผวายิ่งนัก

เมื่อตงซิง