BAD RETURN ทวงคืน (รัก) 25+

6 ความรู้สึกก่อตัว 1

หนึ่งเดือนต่อมา...

'ขึ้นรถสิ' เสียงคนตัวสูงเปิดกระจกรถราคาแพงบอกกับหญิงสาวที่ยืนอยู่ที่ป้ายรถประจำทาง โมนาที่เห็นแบบนั้นจึงถลึงตาใส่อีกคน

'มาทำไมอีก ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องมารับฉัน'

'ฉันแค่ผ่าน'

'หึ ผ่านเกือบทุกวันเวลาที่ฉันเลิกงานเป๊ะเนี่ยอะนะ?'

'อืม'

'...'

'ขึ้นมาสักที ก่อนที่ยุงจะเข้ารถฉันไปมากกว่านี้' สิ้นเสียงทุ้มบอก สุดท้ายหญิงสาวที่ยืนอยู่ก็จำต้องขึ้นไปนั่งยังรถคันหรูที่เธอได้นั่งอยู่บ่อยครั้งกับการผ่านทางที่เป็นข้ออ้างจากอีกคน

'ชิ' เรียวปากสวยทำเสียงออกมาด้วยความเคยชินไปกับข้ออ้างเหล่านั้น ทว่าภายในใจก็รู้สึกดีและปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก รวมถึงความรู้สึกบางอย่างที่เริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อย ๆ

'นายไม่รีบกลับใช่ไหม'

'ฮะ?'

'ฉันหิวอะ ตั้งแต่เย็นยังไม่ได้กินอะไรเลย'

'อยากกินอะไร'

'ชายสี่บะหมี่เกี๊ยวร้านนั้นได้ไหม' นิ้วเรียวชี้ไปยังร้านบะหมี่เกี๊ยวที่อยู่ไม่ไกล ร่างสูงที่เห็นก็พยักหน้ารับรู้ขับเข้าไปจอดยังบริเวณข้างร้านก๋วยเตี๋ยว ก่อนที่ใบหน้าเรียวสวยจะหันไปเอ่ย

'ลงมาสิ'

'ฮะ?'

'ไปกินด้วยกัน'

'ไม่ละ'

'ทำไม'

'...' เวคินทร์ก็นิ่ง ทำให้โมนาตัดสินใจเดินอ้อมเข้าไปเปิดประตูดึงร่างหนาให้ออกมาด้วยกัน

'ไปกินกับฉัน' ถึงปากจะบอกว่าไม่อยาก แต่เมื่อถูกอีกคนรบเร้า ชายหนุ่มก็จำต้องเดินลงจากรถเข้ามานั่งที่โต๊ะของร้านบะหมี่

'กินอะไร'

'...'

'นี่'

'ฉัน...ต้องสั่งอะไร'

'ฮะ?'

'ฉันไม่เคยนั่งร้านแบบนี้มาก่อน' คนตัวสูงไม่ได้โกหกหรือยังไง เขาไม่เคยนั่งกินอาหารหรืออะไรแบบนี้มาก่อน มากสุดส่วนใหญ่ก็คือในมหา'ลัย แต่ร้านข้างทางแบบนี้ เขาไม่เคย

'โอ๊ย คุณชายซะจริง งั้นเดี๋ยวฉันสั่งให้เอง กินเผ็ดได้หรือเปล่า'

'พอได้'

'พอได้คือแค่ไหน'

'ก็...ไม่เยอะจนเกินไป'

'งั้นเอาบะหมี่หมูแดงเผ็ดน้อยแล้วกัน' พูดจบ โมนาก็จัดการสั่งอาหารไปด้วยท่าทีปกติอย่างทุกครั้ง โดยบะหมี่ร้านนี้เป็นร้านโปรดของเธอเลยก็ว่าได้ ซึ่งขณะที่หญิงสาวสั่งอาหาร ก็มีสายตาคมของอีกคนคอยจ้องมองเธออยู่ไม่ละสายตา

'เอาแค่นี้ค่ะ' เสียงหวานเอ่ยบอกเด็กสาวที่เดินเข้ามารับออร์เดอร์ โดยหลังจากที่เด็กสาวคนนั้นเดินออกไป

'มองอะไร' โมนาที่รับรู้ได้ถึงสายตาของอีกคนที่จ้องมองตัวเองอยู่ไม่หยุดมองหน้าถาม เวคินทร์ที่ได้ยินก็ผละสายตาไปทางอื่น

'เปล่า'

'ก็เห็นอยู่ว่ามอง'

'...' คนตัวสูงก็เงียบไม่พูดต่อ ทว่าทำเป็นมองนั่นมองนี่ไปอย่างไม่สนใจ

'กวนประสาท' เรียวปากสวยพึมพำ แต่ถึงจะพูดแบบนั้น เธอก็อดที่จะก้มหน้ายิ้มออกมาด้วยความรู้สึกบางอย่างไม่ได้ ด้านเวคินทร์เองก็รู้สึกไม่ต่าง ใช้เวลาไม่นาน ก๋วยเตี๋ยวของทั้งสองก็ถูกนำเข้ามาเสิร์ฟ โดยสองคนก็ต่างนั่งกินก๋วยเตี๋ยวของตัวเองกันไป โดยที่เวคินทร์ก็รู้สึกประทับใจกับรสชาติความอร่อยตรงหน้าอยู่ไม่น้อย เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าของกินข้างทางที่เขาไม่เคยลิ้มลองจะมีรสชาติที่น่าทึ่งได้ขนาดนี้ ปกติเขาจะกินแค่ก๋วยเตี๋ยวของภายในมหา'ลัยเท่านั้นหรือตามห้างสรรพสินค้า ซึ่งก็จะไม่ได้มีรสชาติกลมกล่อมแบบนี้

'ไม่เคยกินชายสี่จริง ๆ เหรอ' ใบหน้าสวยเงยหน้าถามร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าสีหน้ายังคงสงสัย

'อืม'

'เกิดมาได้ไงเนี่ย ไม่เคยลิ้มลองของดี สุดยอดบะหมี่แบบนี้'

'ก็ได้ลองแล้วนี่ไง' ปากหนาตอบ

'แล้วเป็นไง'

'อืม อร่อย'

'เห็นไหม ชายสี่น่ะ เขาคือสุดยอดบะหมี่ตัวจริง' เสียงหวานเอ่ยด้วยความภูมิใจนำเสนอเป็นอย่างมากกับอาหารของโปรดของตัวเอง เวคินทร์ที่เห็นจึงอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมากับท่าทีพวกนั้น เพราะยิ่งได้รู้จักและใกล้ชิดกัน ก็ยิ่งพบว่าโมนาไม่ได้มีแต่มุมแกร่งแข็งกระด้างอย่างเดียว เธอเองก็มีมุมที่เหมือนผู้หญิงทั่ว ๆ ไปอยู่เช่นกัน รวมทั้งความเป็นกันเอง แม้ว่ามันจะไม่ได้มากมาย แต่ก็เหมือนว่าเธอไม่ได้ปิดกั้นอะไรใส่เขาเท่าตอนแรก

'กลับกัน' หลังจากกินเสร็จ หญิงสาวก็เอ่ยชวนคนตรงหน้าขึ้น เวคินทร์จึงพยักหน้ารับรู้เห็นด้วย ก่อนที่สองคนจะพากันกลับไปยังรถคันหรูที่จอดอยู่เพื่อตรงกลับไปหอพักที่อยู่ไม่ไกลของโมนา