Lollipop

Loliipop 2

Lollipop 2

ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถคันหรูของพี่ชายกู๊ด ทั้งรถมีเพียงเสียงแอร์ที่กำลังทำงานเท่านั้น ส่วนฉันก็นั่งบีบมือตัวเองแน่น เจ้าของรถก็ไม่พูดอะไรเลยหลังจากรู้ว่าฉันเป็นเพื่อนของกู๊ด เขาขับรถไปเรื่อย ๆ กระทั่งวนหาที่จอดใกล้กับร้านชาบูที่กู๊ดนัดมา พี่เกรทเดินข้าง ๆ ฉันระหว่างที่เดินเข้าไปในร้าน โต๊ะที่เพื่อนจองไว้ถูกต่อยาวมากพอที่จะนั่งได้ถึงเก้าคน

“พี่เกรท! มานั่ง ๆ ” กู๊ดตะโกนเรียกพี่ชายตัวเอง ก่อนจะหันมายิ้มตาหยีให้ฉัน

“ยิ้มนั่งนี่ ๆ พี่เกรทนั่งข้างยิ้มเลย” แล้วกู๊ดก็เป็นฝ่ายจัดแจงที่นั่งให้เราทั้งสอง เราไม่ได้นั่งเป็นลุ่มใครกลุ่มมันเพราะพี่ ๆ เพื่อนพี่ชายของกู๊ดและเพื่อนฉันต่างนั่งสลับกันไปตามใจชอบ

“เฮ้ย ใช่คนที่อยู่ห้องตรงข้ามเกรทมันไหมวะ” จู่ ๆ พี่คนหนึ่งก็ถามขึ้นทั้งยังมองหน้าฉันอย่างตกใจ

“ใช่” พี่เกรท ที่นั่งข้าง ๆ ฉันเป็นฝ่ายเอ่ยตอบ

“หึหึ สมใจมึงแล้วสิ”

“พอ เดี๋ยวก็กลัวพอดี” พี่เกรทกับเพื่อนพูดอะไรสักอย่างที่ฉันไม่ค่อยเข้าใจ กระทั่งพวกเขาเปลี่ยนเรื่องและแนะนำตัว ฉันถึงได้รู้จักพี่ ๆ ครบทุกคน รุ่นพี่วันนี้มีพี่เกรท พี่ชายของกู๊ด พี่เอ็ม พี่อาร์ พี่ฟาร์ม แล้วก็พี่บูทที่เป็นพี่ชายของบอส โลกกลมจริงเชียว

“เดินไปกดน้ำได้เลยนะ พวกหมูสไลด์กับเบคอนเดี๋ยวเค้าเอามาให้สั่งไปแล้ว” พี่เอ็มบอก ฉันพยักหน้ารับตั้งใจจะลุกไปเอาเครื่องดื่ม ถ้าไม่ติดว่าคนข้าง ๆ ดึงมือไว้ให้นั่งตามเดิม

“เอาอะไร”

“...” ฉันมองเขาอย่างสงสัยทันที เพราะยังไม่มั่นใจกับคำถามของเขา

“เครื่องดื่มเอาอะไรครับ พี่จะไปเอาให้”

“หนู...”

“พี่จะดุแล้วนะถ้าไม่ตอบ”

“น้ำส้มก็ได้ค่ะ” ฉันรีบตอบทันทีเมื่อได้ยินว่าเขาจะดุ พี่เกรทเดินห่างออกไปยังโซนเครื่องดื่ม

“อะแฮ่ม! ทำไมมีรังสีหวาน ๆ แบบนี้กันนะ” กู๊ดเอ่ยแซว ตามด้วยพี่ ๆ ที่แซวตามมา

“ก็มันมองของมันมานาน ให้โอกาสมันดูแลเขาหน่อย”

“หนูต้องไปเค้นจากพี่ชายตัวดีแล้วล่ะ”

“ถามมันเลย ๆ พี่ก็อยากรู้”

“กู๊ด ๆ ” ฉันเอ่ยเรียกเพื่อนตัวเอง มันหันมามองยิ้ม ๆ มันยิ้มซะจนฉันเริ่มกลัวมันแล้วล่ะตอนนี้

“ว่าไงจ๊ะพี่สะ...เอ่อ ว่าไงเพื่อนรัก”

“สั่งกวางตุ้งให้ยัง” ฉันถามเพื่อนทันทีที่นึกออก พยายามไม่สนใจแววตาจับผิดของพี่ ๆ ที่กำลังมองมา เพิ่งเจอกันเองนะทำไมถึงมองฉันแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มกันขนาดนั้นล่ะ

“อ่า ลืมเลย เดี๋ยวสั่งให้ ๆ ”

“สั่งอะไรเพิ่ม?” พี่เกรทเดินกลับมาถึงโต๊ะวางแก้วน้ำลงให้ฉันก่อนจะเอ่ยถามน้องสาวตัวเอง ที่วันนี้ดูจะมีความสุขกว่าใครเขา

“ขอบคุณค่ะ” ฉันเอ่ยบอกเขา

“ครับ” พี่เกรทตอบกลับ

“กวางตุ้งค่ะ ให้ยิ้ม”

“ก็เอาให้มันกับยิ้มสั่งเพิ่มกันสิ พวกมันเพิ่งมาถึงเผื่ออยากสั่งอะไรเพิ่ม” พี่ฟาร์มที่นั่งถัดไปจากฉันเอ่ยบอก

“นั่นสิ ให้ยิ้มกับพี่เกรทสุดหล่อเลือกเลย” เอส สนับสนุนความคิดพี่ฟาร์ม

“สั่งกันเลยนะคะ” กู๊ดยื่นใบเมนูของทางร้านมาให้เขียน พี่เกรทรับมาก่อนจะเลื่อนมาไว้ขอบโต๊ะระหว่างที่นั่งฉันกับเขา ฉันจิ้มนิ้วไปยังกวางตุ้งของโปรดฉันทันที

“เท่าไหร่ครับ?”

“สาม”

“อันนี้ด้วยค่ะ” ฉันชี้ไปยังแมงกะพรุน

“เท่าไหร่ครับ?”

“สามค่ะ” ฉันตอบ

“สองพอครับ” อ้าว แล้วเขาจะถามฉันทำไมกันล่ะ ฉันทำหน้าไม่เข้าใจแต่ก็เลือกต่อ พี่เกรทติ๊กอะไรไปไม่รู้แต่ฉันอยากได้ปูอัดด้วย

“ปูอัดด้วยค่ะ”

“เท่าไหร่ครับ”

“เอาห้าเลย”

“หมดไหม” พี่เกรทถามเสียงเบา ไม่ได้ดุหรือขู่อะไรนะ เสียงปกติเขาอ่ะติดจะไปทางนุ่มนวลเสียมากกว่า

“หมดค่ะ”

“ก็ได้ครับ” พี่เกรทเขียนเสร็จก็เรียกพนักงานมารับเมนูไป รอไม่ถึงสิบนาทีเนื้อหมูต่าง ๆ ที่เพื่อนสั่งไปก่อนหน้าก็ถูกทยอยมาเสิร์ฟจนถึงโต๊ะ และเราก็เริ่มทานกัน โดยมีเพื่อนฉันและพี่ ๆ คนอื่นชวนคุยและเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ให้ฟังอย่างสนุกสนาน เอสเองก็แฮปปี้ที่ได้นั่งอยู่ระหว่างหนุ่มหล่อ จนพี่ ๆ อดแซวไม่ได้

“ทำหน้าเคลิ้มแบบนั้นพี่กลัวนะเอส” พี่เอ็มแซวเอส ติดตลก

“ไม่ต้องกลัวนะคะ หนูมีพระ” เอสตอบกลับเสียงสดใส

“ประโยคนั้นพี่ต้องพูดเว้ย ไม่ใช่แก”

“อ้าวเหรอ ฮาๆๆ” พี่ ๆ ทานชาบูกันไปโดยไม่สนใจรอบข้างเลยสักนิด ว่ามีคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปพวกเขาไว้รวมถึงคนข้าง ๆ ฉันด้วย ที่ไม่สนใจรอบข้างสักเท่าไหร่นอกจากตักหมูมาใส่จานให้

“หาอะไร?” พี่เกรทเอ่ยถาม สงสัยจะรำคาญสายตาที่เห็นฉันตักวนหาอะไรบางอย่างในหม้อไม่เจอสักที

“แมงกะพรุนหายไปไหนหมดไม่รู้ค่ะ หนูหาไม่เจอ” ฉันบอกเขาพรางทำเสียงงุ้งงิ้งอย่างลืมตัว ปกติจะทำแค่กับเพื่อนและที่บ้านแต่วันนี้ไม่รู้ทำไม ฉันอยากจะงอแง

“เดี๋ยวพี่หาให้ วางก่อนเดี๋ยวแขนโดนหม้อ” พี่เกรทถึงตะแกรงตักไปวนหาแมงกะพรุนให้แต่ก็ได้กลับมาแค่นิดเดียว มันหดจนละลายไปแล้วหรือไงเนี่ย ตอนเอามานะชิ้นใหญ่มากเลยแต่พอลวกไปสักพักมันก็หายไปแล้วอ่ะ

“หึหึ ดูทำหน้าเข้า เดี๋ยวสั่งเพิ่มแล้วจะทำให้” พี่เกรทบอกอย่างใจดี เขาสั่งแมงกะพรุนมาให้อีกจานก่อนจะจัดการลวกให้และครั้งนี้ฉันได้แมงกะพรุนกลับมาครบหมดเลย อิอิ

“ขอบคุณค่ะ”

“ขอโทษนะครับ ไม่ได้อยู่กันสองคน สนใจเพื่อนด้วย”

“อยู่ตรงหน้า กินให้หมด” พี่เกรทเอนไปด้านหลังบอกเพื่อนเขา ฉันเองก็ก้มหน้าก้มตาทานอาหารในจานต่อ

“พรุ่งนี้อยากไปเดินตลาดอ่ะ” เอสชวนทั้งยังเงยหน้ามองฉันอ้อน ๆ รวมถึงมองเพื่อนคนอื่น ๆ ด้วย

“อยากกินส้มตำแซบ ๆ ร้านนั้นอ่ะไปนะ ๆ ไปนะ”

“ไป ๆ อยากกินเหมือนกัน ยิ้มไปไหม?” กู๊ดถาม แต่น้ำเสียงที่ใช้ถามนี่มันออกไปทางข่มขู่นะฉันว่า

“ขู่?” ฉันทวนถาม

“บ้า! ไม่ได้ขู่เล้ย” กู๊ดปฏิเสธเสียงสูงจนฉันหลุดขำ

“ไปจ้าไป อยากไปกินโกโกร้านข้าง ๆ ”

“ดิลพรุ่งนี้หกโมงเจอกันที่ร้าน” เอสจัดแจงเวลานัด

“ชวน ๆ ชวนพวกพี่ด้วย” พี่อาร์ชูมือแสดงตัว เขาว่างกันเหรอปกติปีสี่คณะเขางานเยอะนี่

“ว่างเหรอพี่” บอสเอ่ยถาม

“เออว่าง เพิ่งจะว่างเนี่ยขอไปด้วย”

“ได้จ้า ไปกันเยอะ ๆ หนูชอบ” เอสเอ่ยบอกเสียงดี๊ด๊า ไม่เก็บอาการเลยเพื่อนฉัน ฉันมองเพื่อนขำ ๆ ก่อนจะหยิบแก้วน้ำตัวเองแล้วลุกออกไปเติมน้ำ เมื่อกี้น้ำส้มไปแล้ว ตอนนี้ดื่มอะไรดีนะ อยากดื่มอะไรเปรี้ยว ๆ สดชื่น ๆ

“พรุ่งนี้รอพี่ ไปพร้อมกัน” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบเบา ๆ ข้างหู พอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นพี่เกรทที่ยืนถือแก้วอยู่ข้าง ๆ

“คะ? พี่ไปเหรอ?” ฉันเอ่ยถาม

“ก็จะพาไป”

“ค่ะ” แม้จะแปลกใจที่เขาอาสาจะพาไปแต่ฉันก็เลือกตอบสั้น ๆ เพราะบางทีฉันคิดว่าเขาอาจจะไปรับไปส่งกู๊ดอยู่แล้วเลยบอกให้ฉันไปด้วยเพราะอย่างน้อยฉันก็อยู่คอนโดเดียวกับเขา อีกอย่างฉันไม่กล้าพูดอะไรกับพี่เกรทเยอะนักเพราะนี่ก็นับว่าเป็นครั้งแรกที่เจอกันแบบจริง ๆ จัง ๆ เจอแบบพูดคุยกันเลยน่ะ

“น้ำมันหนักเหรอวะถึงได้ตามน้องมันไปน่ะ” พี่คนหนึ่งในโต๊ะถามพี่เกรทเมื่อเห็นทั้งฉันและเขาเดินกลับเข้ามานั่ง

“หุบปากได้ละ” พี่เกรทดุเพื่อนเสียงเข้ม แต่เพื่อนเขาไม่เห็นจะกลัวกันสักคน เพราะทันทีที่พี่เกรทพูดจบพี่ ๆ คนอื่นก็หัวเราะลั่น

“ยิ้ม ๆ พรุ่งนี้น่ะมีเรียนนอกตารางเห็นยัง นัดแปดโมง” กู๊ดบอก ฉันที่นั่งลงบนเก้าอี้รีบหันไปมองเพื่อนตาโต

“แปดโมงเลยนะ ฉันจะตื่นทันไหม” ฉันไม่ชอบการตื่นเช้าที่สุดเลย ไม่ชอบจริงๆ

“ไม่รู้ล่ะทันไม่ทันไม่รู้ แต่พรุ่งนี้ต้นชั่วโมงมีควิซเก็บคะแนน ใครตื่นปลุกด้วย” บอสบอกอย่างหัวเสีย ก่อนจะหันไปตบตีกับพี่ชายตัวเองเรื่องกุ้งที่หายไปจากจาน

“กู๊ดจ๋า...” ฉันหันไปเรียกเพื่อนเสียงหวาน มันมองก่อนจะส่ายหน้าหวือทันที

“ไม่ต้องเลยยิ้ม ขนาดฉันยังไม่รู้จะตื่นทันไหมเลย”

“เอส...” ตัวช่วยสุดท้ายของฉันแล้วจริงๆ

“ไม่ต้องเลยชะนี ฉันยิ่งมีนัดต่อเนี่ย พรุ่งนี้ปลุกฉันด้วยแล้วกัน” ฮื่อ! เพื่อนไม่รับปากจะปลุกฉันสักคนเลย แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็หยิบโทรศัพท์ออกมาตั้งปลุกในวันพรุ่งนี้เช้าถี่ ๆ อีกอย่างถ้าเพื่อนตื่นยังไงพวกมันก็โทรมาเช็คอยู่ดี แต่ที่บอกเพื่อนไว้ให้ปลุกพรุ่งนี้เพราะวันนี้ฉันต้องแพ็คของส่งให้ลูกค้าไงไม่รู้จะเสร็จตอนไหน กลัวจะตื่นไม่ทัน พรุ่งนี้ต้องส่งของแล้วด้วย

“เออใช่! พี่เกรท นี่ไงพรุ่งนี้มีเรียนไหม” กู๊ดถามพี่ชายตัวเองเสียงเข้ม

“ไม่มี”

“นี่ไง ปลุกไอ้ยิ้มด้วยนะพี่”

“ได้ เดี๋ยวปลุก” นี่ก็รับปากง่ายเหลือเกิน เขาว่างอะไรขนาดนั้น

“แพ็คของเยอะไหม?” เอสถาม

“ไม่เยอะหรอก แปบเดียวเสร็จ”

“ไม่เยอะน่ะกี่ตัว”

“ประมาณเจ็ดสิบนี่แหละ” เพราะขายลดสต็อกเลยขายได้เยอะ ฉันเพิ่งสั่งล็อตใหม่ไปด้วยเลยต้องรีบขายตัวเก่าออก อ้อ ของที่ว่าคือเสื้อยืดนี่แหละแต่เป็นเพ้นลายน่ารัก ๆ พวกดอกไม้ ไม่ก็การ์ตูนน่ารัก ๆ พวกลายดอกไม้ฉันวาดเองส่วนลายการ์ตูนฉันจะจ้างนักวาดอีกที แต่จะร่างโครงไว้ให้นักวาดไปใส่รายละเอียด นักวาดเก่งมากเลยฉันวางโครงเหมือนเด็กเพิ่งหัดเขียนหนังสือแต่เขาก็สามารถวาดออกมาได้ตามที่ต้องการ ฉันถูกใจลายเส้นของเขาเลยจ้างเขาวาดลายให้ประจำ เวลาสั่งทำเสื้อก็รอบละสามถึงห้าลายแล้วแต่ช่วง ลายละหนึ่งร้อยตัวไม่ก็ห้าสิบ แล้วก็สต็อกของไว้ลงขายเรื่อย ๆ ประมาณนั้นแหละ ส่วนมากจะเป็นกลุ่มนักเรียนที่รวมเงินกันซื้อทีละหลายๆตัวจะได้ราคาถูก ๆ แล้วเอาไปใส่เป็นกลุ่มอะไรแบบนั้นน่ะ

“มือหงิกแน่ ให้ไปช่วยไหม” กู๊ดอาสาอย่างน่ารัก แต่ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวไม่มีใครปลุกเราพรุ่งนี้” ฉันหัวเราะน้อย ๆ อย่างขำขัน แต่จริง ๆ ก็เกรงใจเพื่อนนั่นแหละ พรุ่งนี้มีควิซด้วยไงอยากให้เพื่อนได้อ่านหนังสือ ส่วนงานฉันก็ไม่ได้สำคัญอะไรขนาดนั้น ค่อยๆทำไปนั่นแหละดีแล้ว

“จ้า จะกลัวอะไรมีคนรับปากจะปลุกแล้วนี่” กู๊ดแซวกลับ ทั้งยังส่งสายตาพริ้งพราวมองฉันสลับกับพี่ตัวเอง อะไรก็ไม่รู้เพื่อนคนนี้

“แล้วขายอะไรเหรอยิ้ม” พี่ฟาร์มเอ่ยถามบ้าง

“ขายเสื้อค่ะ”

“เฮ้ย จริงอ่ะ อยากเห็นว่ะ”

“มีแฟนเพจนะคะพี่ ฝากถูกใจด้วย” ฉันยิ้มให้พี่ฟาร์ม พร้อมขายของมากตอนนี้ ฉันสนุกกับการขายเสื้อมากเลยนะ

“เอาชื่อมา ๆ ” ทั้งพี่เอ็มพี่ฟาร์มและพี่คนอื่นรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมค้นหาแฟนเพจฉัน

“ชื่อ Painted T-Shirt By Lollipop ค่ะ” ฉันบอกพี่ ๆ ไม่นานก็มีแจ้งเตือนว่ามีคนถูกใจและติดตามเพจรัว ๆ ก็คงมาจากพี่ ๆ นี่แหละ พี่เอ็มนั่งเลื่อนดูรูปไปเรื่อย ๆ กระทั่งเขาหันหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นลายเสื้อรูปการ์ตูนมาให้ฉันดู

“ลายเส้นรูปนี้คุ้น ๆ ว่ะยิ้ม ใครวาดอ่ะ” พี่เอ็มถาม

“อ๋อ ถ้าเป็นรูปการ์ตูนหนูจ้างวาดค่ะ”

“อ๋อ จ้างใครอ่ะ”

“เขาใช้ชื่อว่า Don’t know ค่ะ”

“แคก! แคก!” พี่เกรทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ สำลักน้ำทันทีเมื่อได้ยินฉันเอ่ยถึงชื่อแอคทวิตเตอร์ที่รับวาดรูปให้ฉัน ฉันมองเขาอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป

“อ๋อ ถึงว่าคุ้น ๆ ” พี่เอ็มพยักหน้ามองพี่เกรททั้งยังยิ้มกรุ้มกริ่ม