-PROLOGUE-
"Is that so?" Malamig nitong turan sa nakatayong dalaga sa harapan niya. Hindi makapaniwala si Vivien sa narinig mula sa binata.
Ang akala niya ay tatanggapin nito ang resulta at bagkus ay matutuwa pa ngunit heto't para siyang binuhusan ng tubig dahil sa tinding hiyang natamo.
Her lips was trembling and her hands were shaking. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Yumuko siya at kinalma ang sarili.
"Am i d-disturbing you?" Hiyang giit niya rito. Pinapaniwala niya ang kanyang sarili na baka busy lang ito at nakadistorbo sya kaya nito nasasabi ang mga bagay na iyon.
Tinitigan sya ng binata mula ulo hanggang paa. His checking and now he knows. She was scared.
"What do you think?" Napalunok sya sa sariling laway dahil sa tinanong nito sa kanya. Pakiramdam nya'y pinagpapawisan siya sa mga sandaling iyon.
"Siguro. Babalik nalang ako dito bukas mukhang m-marami kang ginagawa" she uttered softly.
"Magkano ba ang kailangan mo? 8 million, 10 million. Name the price and let's take this in the process!"
Napa awang ang labi niya dahil sa mga salitang lumabas sa bibig ni Lucas. Hindi siya makapaniwala sa narinig. Ano sa tingin nito? Mukha siyang pera?Oo mahirap lang siya but she had this attitude na hindi kailan mang gamit ng iba para lang umangat sa buhay.
"How dare you!" This time, ay nakahugot siya ng lakas ng loob para duruin ang binata. Tumitig ito sa kanya. "Did you think pera lang ang habol ko sayo?!" May kung anong kumirot sa dibdib niya. How dare him para sabihing kailangan niya ng pera.
" Hindi pera mo ang kailangan ko! I need you para panagutan ang dinadala ko!" Ngayon ay napalakas na ang boses niya. Pagak lang itong tumawa habang nakatingin sa kanya.
Those stares make her scares.
"May nangyari sa inyo ng kuya ko bago kita ginalaw. Then, how come na ipapa ako mo sa akin ang dapat responsibilidad niya! Did you think you can fool me?!" Maawtoridad nitong sambit na ikinagulat niya ng sobra. Ano bang pinagsasabi niya? Walang nangyari sa kanila ng kuya nito.
"A-anong pinagsasabi mo! Ikaw ang ama nito. Atsaka walang nangyari samin ng kuya mo. For pete's sake!" Bulalas niya. Totoo naman talaga. Saang lupalop naman kaya ng mundo nito nakuha ang pinagsasabi nito.
"Your tryin' to make a scene here Vivien. Get out! Your interrupting me!" Doon ay nagsipatakan ang mga luha niya. Paano nito nasasabi ang mga katagang iyon? He promised. He promised to her na pananagutan siya nito bago nila iyon ginawa and now his acting like there's nothing happen.
" Ano bang nangyayari sayo?" At sa muli, malamig na titig ang ipinukol nito sa kanya.
"I am not the father of that goddamn child!" Doon ay nasampal niya ang binata. Hindi niya natiis ang pangmumura nito sa batang wala pang ka muwang-muwang sa mundo. Bakas sa mukha nito ang pagkalit dahil sa ginawa niya kaya't napatayo ito.
"Whatever you'll say. I admit that, that baby in your tummy isn't mine!" Agad siyang napahagulgol ng iyak. Nasasaktan siya sa mga sinasabi nito. Para bang pinapahiwatig nito na siya ang pinaka maling bagay na nakilala nito sa mundo.
Pinunasan niya ang mga luha sa pisngi niya at wala sa sariling hinarap si Lucas.
"P-pero totoo ang sinasabi ko. I-ikaw ang ama nito" ngayon ay nagmamaka awa siya sa lalaking kaharap. Pinipigilan niya ulit maiyak dahil masama iyon para sa baby but she couldn't.
"One more time. Pananagutan mo ba ako o hindi?" Naglakas loob parin ang isip niya na baka bawiin nito ang sinabi pero mas lalo siyang nasaktan sa sinabi nito.
"I don't love you! Your just my bed warmer!"
How come? Lahat ba ng lalaki ganito? Mabuti lang sa umpisa tapos sa huli itatanggi ka?
Kung sana alam niyang ganito ang mangyayari sa kanya ay di na sana siya nagpadalos-dalos sa mga desisyon niya.