İnsanların genelini bilmiyordum ancak benim için bir çocuğun hayatı daha kıymetli geliyordu. Benim Sedat’tan başka en yakınım aslında belki de o çocuktu. Bazı kişilere garip gelebilirdi ama bazı insanlar da kendilerini çocuklara daha yakın hissederlerdi.
Bu haberi almak benim için bir yıkımdı.
Telefon kulağımdan yavaşça inerken gözlerim karşımdaki yola boş boş bakıyordu. Telefon elimde kapandı ve o sırada Sedat’ın sesini duydum. “Asya?” Diye sordu meraklı bir sesle. “Bir şey mi oldu?”
Gözlerimi ona çevirmeden konuştum. “Bora. Kaybolmuş.”
Kaşlarını çatarak bana baktığını hissettim ama ona dönmedim. “Ne?”
“Kaybolmuş. Ailesi polise gitmiş ama daha bulamamışlar.”
O da bunu beklemiyor olacak ki bir süre şaşırıp duraksadı. Durduk yere kaybolması anlamsız geliyordu.
“Ben o zaman bizimkile
