จากนั้นการแสดงก็เริ่มขึ้น ซึ่งเธอดูตื่นเต้นมาก แถมเธอยังลากเขาให้ไปยืนดูตรงที่เห็นชัดๆ
สีหน้าที่มีความสุขของเธอ พลอยทำให้เขามีความสุขไปด้วย เธอต้องแบกรับภาระหาเงินเพื่อครอบครัว เพราะพ่อก็ต้องไปเฝ้าพี่ชายที่โรงพยาบาล แต่เธอก็ยังยิ้มได้
ในโลกที่บิดเบี้ยวใบนี้ ทำให้เขาหลุดไปอยู่ในโลกของเธอโดยไม่รู้ตัว
เธอร้องบอกให้เขาถ่ายรูปให้ เขาก็ถ่ายรูปให้เธอไปหลายภาพ โดยที่เขาก็มีตีเนียนถ่ายรูปตัวเองติดไปด้วยบ้าง
รอยยิ้มสดใสของรชนิชลเปล่งประกายเจิดจ้า ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวจึงกอบกุมใบหน้าเธอขึ้นมา พร้อมกับกดจูบลงบนริมฝีปากอิ่ม
เวลาแห่งความสุขของทั้งสองคนผ่านไปได้ไม่นานนัก ประจักษ์ก็เดินเข้ามากระซิบกระซาบอะไรบางอย่างกับเขา และหลังจากได้ฟังสีหน้าของชรันกลับเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เธออยากรู้มากๆ ว่าเลขาของเขาพูดอะไร เพราะเมื่อกี้ชายหนุ่มยังอารมณ์ดีกับเธออยู่เลย
“กลับกันเถอะดึกแล้ว พรุ
