‘ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรนะ? อิจฉาเหรอ หรือหมั่นไส้ ไม่ ๆ นั่นเพื่อนเรานะ แต่....ก็มันรู้สึกนี่’
ความในใจที่ดังก้องในหัวของเฌอริมาสาวสวยระยับจากตระกูลใหญ่ที่เป็นที่นับหน้าถือตาในแวดวงธุรกิจ นอกจากความสวยที่ตราตรึงแล้วเฌอริมายังฉลาดเป็นกรดแบบที่หาตัวจับยาก ทั้งคนรุ่นเดียวกันหรือผู้หลักผู้ใหญ่ก็มักจะชื่นชอบเธอได้ไม่ยาก เธอไม่ใช่สาวสวยแบบลูกคุณหนู แต่เป็นคนสวย เก่งและแกร่งในสายตาของคนทั่วไป
เธอสร้างตัวตนภายนอกที่สุดแสนเพอร์เฟกต์ แต่ทว่าภายในใจกลับมีความรู้สึกประหลาดเกิดขึ้นอย่างเงียบเชียบ แบบที่ไม่มีใครรู้ ซึ่งมันดังอยู่ภายในลึก ๆ แบบที่เธอเองก็ไม่อยากรู้สึก
ครั้งหนึ่งเธอมีโอกาสได้ไปติดต่องานกับบริณัย ที่ต่อมากลายเป็นแฟนหนุ่มพ่วงด้วยสถานะคู่หมั้นที่กำลังคบกันอยู่ในขณะนี้ บังเอิญว่าอารียา เพื่อนรักของเธอทำงานเป็นเลขาฯ ให้กับเขา และมันคงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยถ้าเธอไม่สังเกตเห็นว่าเพื่อนรักของเธอกำลังส่งสายตาอย่างมีความหมายให้กับเจ้านายมหาเศรษฐีระดับประเทศ เฌอริมาเป็นพวกที่มีเซนส์แรง และมักไม่ผิดเสียด้วย เมื่อเห็นแววตาใสซื่อของเพื่อนสาวกำลังแอบส่งความรู้สึกบางอย่างให้ชายหนุ่ม หรือแม้กระทั่งตอนที่ทั้งคู่แสดงความรู้สึกส่งผ่านสายตาให้แก่กัน แล้วจู่ ๆ ความคิดร้าย ๆ ก็เกิดขึ้น เธอพยายามควบคุมมัน เก็บซ่อนมันให้ลึกที่สุด แต่นานวันเข้า ความรู้สึกลึก ๆ นี้ก็ค่อย ๆ สะสมจนกลายเป็นสิ่งที่เธอไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไป เธออยากเอาชนะ เธออยากได้เขามาครอบครองแบบไม่มีเหตุผล เธอจึงแสดงมันออกมาผ่านการกระทำของตัวเธอเอง
เฌอริมามาติดต่องานกับบริณัยบ่อยขึ้น และถือโอกาสมาหาอารียาด้วยเลย ทั้งหมดนี้เป็นความจงใจของเธอแทบทั้งสิ้น
ความจริงแล้วบริณัยไม่ใช่ผู้ชายแบบที่เธอจะตกหลุมรักได้ง่าย ๆ แม้ว่าเขาจะรูปหล่อและร่ำรวยสมฐานะกับเธอมาก แต่นางมารร้ายใจใจเธอเริ่มทำงานยามเมื่อเธอสังเกตเห็นเขาส่งสายตาหวาน ๆ ให้เพื่อนของเธอ สายตาที่เขาใช้มองดูอย่างไรก็แสดงออกถึงความรู้สึกภายใจอย่างไม่ปิดบัง ส่วนเพื่อนตัวดีก็ชอบช้อนตามองอีกฝ่ายแม้จะไม่กล้าเปิดเผยอะไรมากนัก และความสัมพันธ์อันน่ากระอักกระอ่วนของทั้งสองนี้เองได้กระตุ้นให้เฌอริมาทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้ครอบครองบริณัยมาเป็นของตัวเอง
“อาย...เป็นไงบ้าง” เธอเดินยิ้มหวานเข้าไปทักเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ
“ตายจริง มาหาถึงที่เลยนะริมา” อารียายิ้มตอบรับเพื่อนของเธออย่างเป็นมิตร
“ก็นะ ช่วงนี้ว่างแล้วก็ผ่านมาแถวนี้ด้วย เลิกงานแล้วไปชอปกันดีมั้ย”
“อืม....” อารียาหยิบสมุดจดบันทึกของเธอขึ้นมาดู
“ได้เลยริมา วันนี้ฉันว่างพอดี” อารียายิ้มหวานให้เพื่อนรัก
“ว่าแต่คุณบลูอยู่รึเปล่า”
“อยู่จ้ะ”
“ดีเลย พอดีพ่อแม่ฉันสนใจอยากคุยเรื่องธุรกิจกับเขาพอดี”
เธอมองไปที่ประตูห้องที่ปิดสนิท จินตนาการถึงใบหน้าเคร่งขรึมของชายหนุ่มที่กำลังทำงานอยู่แล้วแอบรู้สึกใจเต้นอย่างประหลาด ไม่ได้เป็นเพราะคิดถึงเขา แต่เธอตื่นเต้นกับความคิดที่ซ่อนอยู่ในจิตใจเธอต่างหาก
“ฉันเข้าไปได้รึเปล่าอาย” เธอลองถามเพราะว่าวันนี้เธอตั้งใจมาโดยที่ไม่นัดล่วงหน้า
“เดี๋ยวฉันลองถามคุณบลูให้นะ” อารียาบอกเพื่อนแล้วต่อสายเข้าไปด้านใน
“ค่ะ คุณบลู พอดีริมาเขาผ่านมา อยากจะเข้าไปคุยเรื่องงานของบริษัทเธอกับคุณค่ะ ไม่ทราบว่าคุณสะดวกมั้ยคะ” อารียารายงานแล้วรอคำตอบ
“ค่ะ” อารียาวางสายแล้วหันมายิ้มให้เฌอริมา
“เข้าไปได้เลยจ้ะริมา”
“ขอบใจมากนะอายคนสวย”
เฌอริมายิ้มให้เพื่อน พร้อมกับจัดเสื้อสูทสีขาวของเธอให้กระชับเข้ากับรูปร่างที่โชว์สัดส่วนเย้ายวนอย่างเต็มที่
อารียาเห็นท่าทางของเฌอริมาก็แอบลดรอยยิ้มลงมาอย่างกังวลใจเช่นกัน เธอคบกับเฌอริมามานานพอที่จะคาดเดาจิตใจของเพื่อนได้ เธอเห็นแววตาเปล่งประกายของเฌอริมา ซึ่งทำให้เธอกำลังหวาดกลัว มีลางสังหรณ์บางอย่างว่าจะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น อีกทั้งเธอก็พอจะรู้ว่าเพื่อนกำลังคิดอะไรอยู่ แต่มันจะทำอะไรได้ในเมื่อเธอเป็นเพียงแค่เลขาฯ ของบริณัยไม่ได้เป็นเจ้าของเขา เพียงแค่สถานะก็ต่างกันราวฟ้ากับเหวแล้ว
เฌอริมาเดินมาถึงหน้าประตูห้องทำงานของบริณัย เธอหันหลังกลับมา ทันเห็นแววตาบางอย่างที่มองตามหลังเธอมา อารียาตกใจไม่คิดว่าเพื่อนจะจู่ ๆ ก็หันมาอย่างนี้ เธอรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ยิ้มให้เพื่อนแล้วค่อยก้มหน้าทำงานต่อ เฌอริมาลอบยิ้มมุมปากแล้วค่อยผลักประตูเข้าไป
บริณัยเมื่อได้ยินเสียงคนเปิดประตูเข้ามาเลยเงยหน้าขึ้นจากงาน เมื่อเห็นว่าเป็นเฌอริมเลยยิ้มตามมารยาทก่อนจะเชิญให้เธอนั่งตรงเก้าอี้รับแขก
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
เป็นการเริ่มบทสนทนาที่มีเพียงเรื่องทั่วไปเพียงน้อยนิด และมีเรื่องของธุรกิจที่เป็นที่น่าสนใจของบริณัยเป็นอย่างมาก เพราะเขาทำธุกิจห้างสรรพสินค้าที่ต้องการที่ดินทำเลทองในการขยายธุรกิจ ส่วนครอบครัวของเฌอริมาทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่มีที่ดินแปลงงามอยู่ทั่วประเทศ เมื่อพูดคุยถึงเรื่องธุรกิจ หนุ่มมาดขรึมที่เธอเห็นกลับเปลี่ยนเป็นคนที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น แววตาเขาดูจริงจัง หน้าตาเขาก็ดูดี ฐานะก็ดีมาก ไม่เห็นความไม่เข้ากันของเขากับเธอเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นบริณัยจะต้องเป็นของเธอ