พันธนาการร้ายรัก

เพื่อนรัก

“จะว่าไปคุณบลูนี่มีเสน่ห์มากนะ” เฌอริมาพูดขณะกำลังทานอาหารในร้านสเต๊กร้านหนึ่งในห้างกับอารียา

“อืม...มั้ง” อารียาพูดพร้อมหั่นเนื้อเสต็กอย่างตั้งใจเป็นพิเศษ

“แล้วเธอไม่เคยคิดแบบนั้นกับเขาเลยเหรอ?” เฌอริมาจงใจถามแล้วรอดูปฏิกิริยาของเพื่อน

“แบบไหนล่ะ” อารียาทำเป็นไม่เข้าใจ

“ก็แบบชอบเขา อยากได้มาเป็นแฟนอะไรแบบนี้ไง” เฌอริมายิ้มอย่างรู้ใจอีกฝ่าย

อารียาตกใจไม่คาดคิดว่าจะมีใครมาล่วงรู้ความในใจของเธอ ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเจ้านายหนุ่มนั้นไม่ผิด แต่เธอรู้ตัวดีว่าตนเองไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาเลย ผิดกับหญิงสาวตรงหน้า เธอจึงตอบเลี่ยงไปเป็นเรื่องปกติ

“ไม่เลย เขาเป็นเจ้านายฉันนะ” อารียารีบปฏิเสธ กลัวว่าเพื่อนจะจับได้ว่าเธอคิดไม่ซื่อกับเจ้านายตัวเอง เพราะว่าเธอรู้สถานะของเธอดีว่าต่างกับบริณัยแค่ไหน

“งั้น ฉันจะจีบเขานะ” เฌอริมาแอบสังเกตดูท่าทีของอารียาที่แอบซ่อนไว้ แต่ก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาอันหลักแหลมของเฌอริมาไปได้

อารียาสะอึกไปเล็กน้อย แต่เธอจะทำอะไรได้ เฌอริมาต่างหากที่เหมาะสมกับบริณัยทุกประการ

“มันก็สิทธิ์ของเธอนี่” อารียาตอบเพื่อน แม้หน้าตาของเธอจะไม่ได้ยินดียินร้ายต่อสิ่งที่เฌอริมาพูด แต่สำหรับเฌอริมาแล้วแค่ปรายตามองเธอก็พอรู้ความในใจที่แอบซ่อนไว้ของอารียาได้เป็นอย่างดี

ทั้งสองคนคบกันมานานตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย ด้วยความที่เฌอริมาเป็นผู้หญิงสุดเฟอร์เฟกต์ จึงเป็นเรื่องยากมากที่เธอจะไม่ถูกคนอื่นเกลียด เฌอริมาคุ้นชินกับการถูกเกลียดมาตั้งแต่เด็ก เธอมักไม่เคยได้รับความชื่นชอบจากใจจริงจากเพื่อนคนไหนเลย เธอรับรู้มันได้ตั้งแต่วัยประถมฯ เมื่อเพื่อนที่เธอคิดว่าสนิทด้วยกลับกลายเป็นคบกับเธอตามที่แม่บอก หรือว่าคบกับเธอเพราะอยากให้คนอื่นสนใจ เฌอริมาเจอเพื่อนจอมปลอมมาเกือบตลอดชีวิต จึงไม่แปลกที่เธอจะเติบโตมาด้วยท่าทางที่ค่อนข้างหยิ่งผยองและดูถูกดูแคลนคนอื่นโดยเฉพาะพวกที่ด้อยกว่าตน

“สวัสดีจ้ะ เธออยากได้นี่รึเปล่า”

อารียาส่งยิ้มหวานให้เฌอริมาที่กำลังมองหากระดาษทิชชู่ในห้องน้ำด้วยอาการหัวเสีย

“อืม” เฌอริมามองสาวหน้าใสไร้เครื่องสำอางตรงหน้าด้วยความระแวงก่อนจะรับซองกระดาษทิชชู่สีหวานไม่ต่างจากหน้าของเจ้าของมา

“เราเรียนเอกเดียวกันนะ เธอชื่อเฌอริมาใช่มั้ย?” อารียายังชวนคุยต่อ

“ใช่” เฌอริมาดึงกระดาษทิชชู่ออกจากซองแล้วซับลงที่มือที่เปียกชุ่มของเธออย่างเบามือ

“อืม...งั้นไปก่อนนะ” อารียายิ้มให้พร้อมโบกมือเบา ๆ

เฌอริมาไม่ได้สนใจอะไรกับเพื่อนร่วมเอกมากนัก เธอยังคงเติมหน้าโดยไม่ได้ทักทายอารียาอย่างที่เพื่อนพึงทำต่อกัน พอทำธุระจนเรียบร้อยก็หยิบซองทิชชู่ของอารียายัดเข้ากระเป๋าอย่างไม่ใยดี เธอก้าวออกจากห้องน้ำไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่ ก็เห็นกลุ่มเพื่อน ๆ ในเอกเดียวกันกำลังจับกลุ่มเม้าท์อะไรบางอย่างอยู่ โชคดีที่เฌอริมามีเซนส์เรื่องพวกนี้ไม่น้อย เธอขยับตัวหลบสายตาของเหล่าสาว ๆ ที่กำลังพ่นคำว่าร้ายเธออย่างเผ็ดร้อนพอดี

“ยัยริมาอะไรนั่น โคตรหยิ่ง ฉันละเกลียดจริง” เพื่อนผู้หญิงแต่งหน้าจัดคนหนึ่งพูดขึ้น

“โอ๊ยยยย นางถือว่าตัวเองรวยไง ก็เลยเหยียบหัวคนอื่นง่าย ๆ” เพื่อนอีกคนสมทบ

“ได้ข่าวว่านางขี้อ่อยมากเลยล่ะ ใครมีแฟนต้องระวังนางดี ๆ” เพื่อนอีกคนหันมาสมทบด้วยแววตามันเป็นประกาย

เฌอริมาแอบถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความเหนื่อยใจ เธอตั้งใจจะเดินหลีกไปอีกทางเพราะฟังเรื่องพวกนี้จนแทบจะอาเจียนแล้ว ทว่าเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมาเบา ๆ

“แต่ว่าเธอก็น่ารักดีนะ พวกเธอมองริมาในแง่ร้ายไปรึเปล่า?”

เฌอริมาหยุดชะงักเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ หันไปที่กลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ตรงนั้น

“เธอมันหัวอ่อนยัยอาย ยัยริมามีแค่หน้าตาดีแล้วก็รวยเท่านั้นแหละ” เพื่อนที่แต่งหน้าเข้มเอานิ้วจิ้มหน้าผากอารียาเบา ๆ อย่างหมั่นไส้

“แต่เธอเคยให้ฉันยืมปากกาด้วยนะ ริมาคงไม่ได้ร้ายอย่างที่พวกเธอคิดหรอก” อารียายังพูดแก้ตัวให้เฌอริมายกใหญ่ จนเฌอริมาเห็นก็ยังแอบกลั้นหัวเราะไม่ได้

“แหมกะอีแค่ปากกาก็ว่าเขาเป็นคนดีแล้วเหรอ” เพื่อนอีกคนเบ้ปากใส่อารียาด้วยความรำคาญ

“แล้วแค่เขาสวยแล้วก็รวยเลยว่าเขาร้ายงั้นสินะ” อารียาหันไปตอบกลับเพื่อน ๆ พร้อมหัวเราะออกมาอย่างสุภาพ เฌอริมาที่แอบมองอยู่ได้แต่แอบยิ้ม เธอเพิ่งเจอคนที่พูดถึงเธอในด้านลับหลังเธอ เพราะปกติคำพูดแบบนี้เธอมักจะเจอต่อหน้าจากคนที่ประจบเพื่อหวังผลประโยชน์จากเธอมากกว่า ส่วนคำพูดลับหลังก็เหมือนกับเพื่อนในกลุ่มอารียาที่พูดถึงเธอนั่นแหละ

นั่นจึงเป็นความประทับใจแรกที่ทำให้เฌอริมารักและเป็นเพื่อนกับอารียามาจวบจนทุกวันนี้ แต่แม้อารียาจะดีแสนดีและจริงใจกับเธอแค่ไหน ความความดีก็ไม่อาจต้านทานอารมณ์อยากเอาชนะของเฌอริมาได้เลย

“ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ รู้มั้ยว่าการที่เกิดมาในครอบครัวที่รวยเป็นมหาเศรษฐีมันแย่ตรงไหน? สำหรับฉันน่ะมันแย่หลายตรงเลยล่ะ ฉันเกิดมาหน้าตาดี แบบที่ใคร ๆ ต่างก็ออกปากชม ฉันโดนสายตาแทะโลมมาตั้งแต่จำความได้ ไหนจะพวกเพื่อนขี้อิจฉาที่พยายามจะเขย่งให้สูงกว่าฉันอีก พวกหล่อนไม่มีปัญหาจะเด่นกว่าฉันได้ เลยเลือกที่จะเกลียดฉัน และพยายามทำลายชื่อเสียงฉันด้วยข่าวลือมั่ว ๆ แต่นั่นแหละ ก็สมใจพวกหล่อนเพราะพวกคนที่หลงเชื่อสิ่งที่พวกหล่อนพูด ก็ไม่ต่างกัน พวกเขาไม่มีโอกาส ไม่มีแม้แต่ตัวตนให้คนจดจำ แน่นอนละว่าคนพวกนั้นย่อมเห็นคนที่เป็นเหมือนแสงสว่างอย่างฉันเป็นมารในชีวิต ทั้งที่ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้คนพวกนี้เลย ที่สำคัญคือ ฉันสูงกว่าเหล่าผู้คนที่นินทาฉันเสมอ ไม่มีทางไหนเลยที่ฉันจะร่วงหล่นไปให้พวกนั้นเหยียบย่ำได้ ถ้าฉันไม่ยอมจำนนเอง แต่อายขอโทษนะนิสัยช่างเอาแต่ใจ ที่ชอบเอาชนะของฉันมันไม่หายไปเสียที แม้จะกับเธอก็ตามเพื่อนรัก ฉันแค่อยากรู้ว่าพวกเธอสองคนจะทำยังไง ถ้าต้องฝืนใจตัวเอง โดยเฉพาะเธอ อาย ฉันจะดึงด้านร้าย ๆ ของเธออกมาได้อย่างที่ฉันเป็นรึเปล่า ฉันเชื่อเสมอว่าภายในของทุกคนมีปีศาจแอบซ่อนอยู่ แล้วเธอล่ะอายเธอจะแสดงด้านโสมมแบบนั้นออกมามั้ย เรื่องนั้นแหละที่ฉันอยากจะรู้”

เฌอริมาปล่อยใจและจมจ่อมอยู่กับความคิดของตัวเอง เธอไม่สามารถหยุดยั้งหลุมดำในจิตใจเธอได้ มันราวกับว่าท้าทาย ล่อลวง ให้เธอตกลงไปอยู่ตลอดเวลา