เวธัส…ผู้ชายเลวที่ฉันแสนเกลียด คนที่ทำลายอนาคตของฉัน ฉันแค้นเขา ชิงชังเขา แต่ทำไม…ทำไมฉันต้องรักเขาด้วยก็ไม่รู้
ตอนนี้ฉันคงกำลังรับกรรมที่ก่อเอาไว้อย่างสาสม คำพูดของคนใจร้ายที่ชอบย้ำเตือนฉันทุกครั้งดังแล่นอยู่ในหัว จนฉันไม่อาจสลัดมันออกไปได้ แม้อยากจะปฏิเสธแต่ก็ทำไม่ได้เสียทีเพราะสิ่งที่เขาพูดมันถูกต้องทุกประการ เพียงแต่...
“คุณเป็นของผมริมา จำเอาไว้”
“แต่คุณไม่ได้เป็นของฉัน”
*****เนื้อหาบางส่วน*****
“ผมบอกแล้วไงว่าคุณเป็นของผม!!” เขาเร่งเสียงขึ้นจนเฌอริมารู้สึกตกใจ
“คุณก็มีสาว ๆ ในสต๊อกเยอะอยู่แล้ว จะมาสนใจฉันทำไมกัน” เฌอริมามองเห็นแววตาที่ดูโกรธเกรี้ยวของเวธัส
“ของของผมไม่ว่าจะกี่ชิ้นก็ห้ามให้คนอื่นมาแตะ” เขาพูดด้วยเสียงเยือกเย็น
“มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ คุณมีของมากเกินไป ถ้าของสักชิ้นจะหล่นหายไป ก็เป็นความผิดของคุณเองที่รักษามันไม่ได้” เฌอริมาถอนสายตากลับพร้อมจะออกรถโดยไม่สนใจคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง
“ริมา”
“คะ?”
“รู้มั้ยว่าผมอยากจะกลืนกินคุณเข้าไปตลอดเวลา”
“ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณนะ”
“คุณเป็นของผม”
“ฉันมีเจ้าของแล้ว”
“คุณมีเจ้าของใหม่แล้ว”
“อ๊า…..” เฌอริมาร้องครางเสียงดัง รู้สึกเจ็บนิด ๆ แต่ตามมาด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งขึ้นแทบจะทันทีที่เขารุกล้ำเข้ามาในตัวของเธอ
“ห้ามคุณไปยุ่งกับใครอีก ผมสั่ง” เขาพูดพร้อมกระแทกแก่นกายเข้าไปอย่างแรงราวกับว่าต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ
“อ้า....คุณ”
เวธัสละริมฝีปากออกมาเพื่อถามอีกครั้ง “ตอบผมริมาว่าตอนนี้เจ้าของของคุณคือใคร”
“ไม่ใช่คุณ” เฌอริมาพยายามต่อต้านเขาเสียงแข็ง
“แน่ใจเหรอ” เวธัสถอนแก่นกายออกมา จับตัวเธอพลิกหันหลังแล้วสอดเข้าไปใหม่อย่างรวดเร็วจนสุดคล้ายเป็นการลงโทษ
“อ๊ายยยยย……”
************